🎴 Po Czym Pies Zdechnie

Zastanawialiście się kiedyś, o czym szczeka pies? No właśnie! O czym? Pies, tak jak i człowiek, to bardzo skomplikowana istota, która w zależności od sytuacji i swoich potrzeb reaguje w swój Trudny moment U dziecka nagła utrata ukochanego zwierzątka (pieska, kotka, rybki czy papugi) może wywołać traumę. Malec nie jest w stanie zrozumieć dlaczego jego przyjaciel, który zawsze mu towarzyszył, teraz nie bawi się z nim i nie rusza się. Rodzice kupują swoim pociechom psa lub kota, bo to najlepsi towarzysze zabaw, ale niestety muszą też liczyć się z tym, że pewnego dnia zwierzątko zdechnie i trzeba będzie wytłumaczyć dziecku, co się stało. Wbrew pozorom to jeden z najtrudniejszych momentów dla każdego rodzica. Wsparcie jest najważniejsze Śmierć ukochanego zwierzaka odczuwają wszyscy członkowie rodziny, a w szczególności dziecko. Nieuświadomione przez nikogo, nie potrafi zmierzyć się z odejściem pupila. Rodzice muszę wspierać swoje dziecko w takim momencie na każdym kroku, ponieważ może ono tego bardzo potrzebować. Złą strategią jest udawanie, że nic się nie wydarzyło. Ignorowanie więzi jaka łączyła dziecko i zwierzątko nie stanowi rozwiązania problemu. Osoby dorosłe czasami posługują się kłamstwem, licząc, że dziecko uwierzy i zapomni o sprawie. Dziecko w końcu się domyśli, że jego przyjaciel wcale nie jest na działce u cioci czy na wsi u babci. W końcu pociecha może stracić zaufanie do rodziców i zamknąć się w sobie po stracie ukochanego pupila. Dzielenie się emocjami jest bardzo ważne, by w przyszłości dziecko potrafiło samo rozwiązać takie sprawy. Jeden nie zastąpi drugiego Zdarza się, że dorośli do śmierci pupila podchodzą w dosyć oziębły sposób – myślą: „jak nie ten, to będzie następny”. Nie zwracają uwagi na reakcję i emocje dziecka, które w danym momencie odgrywają dosyć ważną rolę. Pojawienie się w domu kolejnego zwierzaka może doprowadzić nawet do nienawiści ze strony malucha, który jeszcze nie otrząsnął się po stracie ukochanego pupila. Dziecko po odejściu długoletniego przyjaciela nie jest w stanie zaprzyjaźnić się z kolejnym, musi upłynąć od tego momentu trochę czasu. Najlepiej poczekać aż pociecha pogodzi się ze stratą i sama zacznie rozmowę na temat kolejnego pupila. Zobacz też: Czy wychowanie bezstresowe jest dobre dla dziecka? Emocje Rodzice muszą pamiętać, że nawet najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa, dlatego nie warto oszukiwać dzieci, lecz spokojnie z nimi rozmawiać. W rozmowie z dzieckiem należy używać prostych słów, które kilkulatek jest w stanie zrozumieć. Kiedy już omówimy z dzieckiem sprawę śmierci zwierzaka i dotrze do niego ten fakt, dobrze jest pozwolić maluchowi wypłakać się. Rodzice powinni wysłuchać żalów dziecka, powinni się także przygotować i pozwolić dziecku na wyładowanie agresji. Pociecha poczuje wtedy wielką ulgę. Pogrzeb Po trudnej rozmowie z pociechą należy zdecydować się na pogrzeb pupila, który przez tyle lat towarzyszył rodzinie. Nawet zwierzę powinno być godnie pochowane. Najlepiej jest zakopać je np. na działce pod drzewem, gdzie dziecko będzie mogło przychodzić w odwiedziny do swojego przyjaciela. W ten sposób dziecko zacznie się oswajać z myślą, że jego pupilowi jest dobrze tam, po drugiej stronie. Zobacz też: Dlaczego nie warto wypytywać dziecka?
Innym silnym zmysłem twojego psa jest zmysł słuchu. Tam, gdzie możesz usłyszeć coś z odległości około 50-100 stóp, pies może usłyszeć coś z odległości ćwierć mili, a czasem nawet dalej. Uszy psa są również zbudowane w formacji, która pomaga im odbierać fale dźwiękowe wyraźniej niż ludzie.

Bono – pies, który z nużycą, grzybicą skóry i uszu, guzem jądra oraz robaczycą został odebrany nauczycielce przyrody. Kiedy Kolor trafił do schroniska, był jeszcze szczeniakiem. Po ośmiu latach ponownie znalazł się w schroniskowym boksie. Powód? Przepuklina kroczowa wielkości melona, przerost prostaty i uchyłek jelita. Był też Misiek. Do schroniska trafił wprost z łańcucha. Po dwóch latach znowu wrócił z odparzeniami i robakami, które zjadały go żywcem. Co łączy powyższe historie? Cierpienie zwierząt zadane przez człowieka. Cierpienie zwierząt spowodowane niezapewnieniem opieki zdrowotnej, które zgodnie z polskim prawem jest uznawane za znęcanie się nad zwierzęciem, za co grozi kara do 3 lat pozbawienia wolności. W przypadku zaś, gdy sprawca działał ze szczególnym okrucieństwem – od 3 miesięcy do 5 lat. „Niech śmieć zdycha” Takimi słowami został pożegnany pies, o którym zapomniał i świat, i jego „opiekunowie”. Bono musiał długo czekać, nim ktoś zainteresował się jego losem. Zamiast cieszyć się życiem u boku człowieka, był przetrzymywany w brudnym i zarośniętym kojcu. Nie miał dostępu do wody ani jedzenia. Nie był też leczony. Nikt nie dostrzegał, a może nie chciał, jego złego stanu zdrowia spowodowanego długoletnim zaniedbaniem. Choć w rzeczywistości było to widoczne gołym okiem. Do kliniki weterynaryjnej trafił skrajnie wychudzony, odwodniony, z nużycą, grzybicą skóry i uszu, guzem jądra oraz robaczycą. Dlaczego? Bo po co leczyć psa, który i tak przebywa tylko w kojcu. W końcu „to tylko pies”, który i tak zdechnie. Lepiej, by nadeszło to szybciej, niż później… Czytaj więcej na ten temat – KLIK! „Lepiej w domu niż w schroniskowym boksie” Przypadek Kolora pokazuje, że nie zawsze dom jest lepszy. Kiedy wychodził ze schroniska, był zdrowym szczeniakiem. Do schroniskowych krat wrócił skrajnie zaniedbany. Miał być kochany, rozpieszczany i otoczony opieką. No właśnie – miał… Bo gdy zachorował, stał się jedynie problemem. A co się robi z problemami? Rozwiązuje. W tym przypadku – pozbywa, przypinając smyczą do bramy. Najlepiej takiej przy ruchliwej ulicy – większa szansa, że ktoś psa dostrzeże. U Kolora zdiagnozowano przepuklinę kroczową i to wcale nie taką małą, bo wielkości melona. U psa zdiagnozowano też uchyłek jelita i przerost prostaty. Wszelkie próby wypróżnienia się sprawiały psu ogromny ból. Powód problemów zdrowotnych Kolora? Brak kastracji, do której zobowiązał się „opiekun”, gdy adoptował psa ze schroniska. Czytaj więcej na ten temat – KLIK! „Nie będę poświęcać mu czasu” Najlepsze lata spędził na łańcuchu, po czym na pół roku trafił do schroniska. Tym razem miało się udać – los miał mu wynagrodzić krzywdy doznane przez człowieka. Nie wynagrodził. Misiek po dwóch latach ponownie trafił do schroniska. Co więcej, w dużo gorszym stanie, który świadczył o przewlekłym i rażącym zaniedbaniu ze strony „opiekuna”. Odparzoną skórę Miśka żywcem zjadały robaki, które pełzały po całym jego ciele. Dlaczego pies był w takim stanie? Bo „opiekunka” po odejściu męża „nie zamierzała poświęcać psu czasu”. Choć pies doszedł do siebie, nigdy już nie znalazł się chętny na adopcję. Wyciągnięte w jego stronę obce ręce wzbudzały w nim agresję. Nie dawał się też dotykać w okolicy pyska. Prawdziwą miłość zaznał jedynie od wolontariuszy. Czytaj więcej na ten temat – KLIK!

Po czym pies rozpoznaje właściciela? Biorąc pod uwagę, jak czułym węchem dysponują czworonogi, można by przypuszczać, że poznają nas głównie po zapachu. A jednak liczne badania wykazały, że psy równie sprawnie posługują się swymi oczami, a twarz opiekuna potrafią poznać nawet na fotografii.
Trudno dziwić się takiej decyzji. Adoptujesz psa, kupujesz mu polecaną w telewizji karmę, wyprowadzasz trzy razy dziennie pod blok, co roku szczepisz przeciwko wściekliźnie. Kładziesz mu koc w kuchni, żeby miał na czym spać. Po prostu robisz wszystko, co trzeba robić z psem. I ten nakarmiony, wyprowadzony, zaszczepiony pies nagle zaczyna ci chorować. Widać tak ma, widać to jego czas. Zrozumiałe jest jeszcze podejmowanie próby leczenia psa, za którego dało się kilka tysięcy złotych… Ale adoptowanego kundla to chyba już lekka przesada – po to przecież go brałeś, by zaoszczędzić. Odstawiasz więc Franka tam, skąd przyszedł. To oni dali ci takiego psa, niech teraz sami go usypiają. Po wykonaniu kilku badań okazało się, że Franek cierpi na niewydolność nerek. Zatrucie organizmu skutkowało między innymi nawracającymi wymiotami i brakiem apetytu, a w konsekwencji wychudzeniem i poważnym osłabieniem. Zniszczonych tak poważną chorobą nerek już się nie naprawi. Specjalistyczna karma, kroplówki i leki sprawiły jednak, że po trzech miesiącach zwierzak przybrał trochę na wadze, stanął na łapach i coraz chętniej wychodził na krótkie spacery. Wbrew woli dawnej „opiekunki”, zamiast śmiertelnego zastrzyku Franek otrzymał opiekę, która pozwoliła mu stanąć na nogi i sprawiła, że zwierzak mógł cieszyć się jeszcze dwoma latami życia wolnymi od bólu i choroby. Niestety organizm staruszka poddał się podczas epidemii nosówki w schronisku. Gdyby został w domu i był odpowiednio leczony, z pewnością towarzyszyłby kobiecie jeszcze przez kilka lat. Przypadek Franka opowiedziała nam pracownica dużego schroniska. Imię psa zostało zmienione. „Przecież jest agresywny” Nie zawsze zaniedbany pies cierpi z powodu złej woli, braku empatii czy przedmiotowego traktowania żywej istoty. Wielu opiekunów psów nie zdaje sobie nawet sprawy, że niektóre zachowania domowego czworonoga (nawet z pozoru błahe albo zupełnie niezwiązane ze zdrowiem) mogą być objawem mniej lub bardziej poważnych problemów zdrowotnych. A już tym bardziej, że sprawiają zwierzęciu dyskomfort i wymagają odpowiedniego leczenia. Jeśli psiak ma dużo szczęścia, nagle pojawiająca się, silna agresja związana z odczuwanym przez niego bólem skłoni opiekuna do szukania porady u behawiorysty. Niestety trafienie na eksperta, który spojrzy „głębiej” i przed zastosowaniem wymyślnych terapii zasugeruje gruntowny przegląd zdrowia, będzie już sukcesem na miarę wygrania na loterii. Brak bryzgającej krwi, lejącej się ropy, dobry apetyt i rozmerdany ogonek świadczą przecież o doskonałym zdrowiu psiaka i w myśl zasady: „jeśli się rusza, to nie trzeba leczyć, bo zdrowy; jeśli się nie rusza, to już za późno” zwierzaka żaden weterynarz oglądać nie będzie. No bo po co, skoro zdrowy, tylko mu się w głowie pomieszało. Albo po prostu tak ma i już. „On tak ma od zawsze” Ugryź miał charakter adekwatny do imienia. Dobitnie pokazywał, że nie życzy sobie dotyku – na wyciągniętą rękę szczerzył zęby, kucających przy nim ludzi omijał szerokim łukiem, a gdy na spacerze niechcący zaplątał się w smycz, dostawał ataku histerii i gryzł wszystko, co sięgnął pyskiem. No taki się trafił, tak ma od zawsze. Niewielkie rozmiary Ugryzia sprawiały jednak, że nie stanowił on zbytniego zagrożenia dla otoczenia, a na osiedlu uchodził za małego, pociesznego potworka i postrach wszystkich psów. Niestety, jak to w życiu bywa, opiekunce się zmarło, a jej rodzina szybko podzieliła majątek… dziwnym trafem zapominając o istnieniu zębatego malucha. Ugryź trafił więc do schroniska, lecz nawet po tak dużej życiowej zmianie zachował swój wyjątkowy charakterek. Nic dziwnego, tak ma przecież od zawsze. A jednak coś nas tknęło. Mały, puchaty piesek sprawiał wrażenie, jakby chciał kontaktu – do wyciągniętej z przysmakiem ręki zaczął radośnie podbiegać, zapoznanym wolontariuszkom ochoczo pakował się na kolana (o ile tylko go nie głaskały), nawet z innymi psami flirtował jak prawdziwy amant, o ile był od nich odgrodzony siatką… Przy okazji kastracji u psiaka wykonane zostało badanie RTG, które wykazało zaawansowaną spondylozę kręgosłupa i zwyrodnienia w obrębie stawów. Maluchowi przepisane zostały więc odpowiednie leki i suplementy, mające za zadanie zminimalizować odczuwany przez psiaka dyskomfort i zapobiegać pogłębianiu się stanów zwyrodnieniowych. Szybko okazało się, że za agresywne zachowanie Ugryzia odpowiadał właśnie ogromny ból związany z wieloletnimi zaniedbaniami tych problemów… Od czasu, gdy Ugryź trafił do schroniska, minęły trzy lata. Mały, puchaty piesek adoptowany został przez jedną z naszych wolontariuszek. Wolny od bólu dzięki podawanym mu lekom, suplementom i rehabilitacji powoli nauczył się, że dotyk człowieka nie sprawi mu już więcej przykrości… i stał się prawdziwym przytulakiem!
Może brzmi absurdalnie, ale problem jest kolosalny. Otóż, moja dwuletnia sunia - mix berneńczyka "z czymś mniejszym" - nie potrafi gryźć jedzenia, które serwuje się jej w większych kawałkach. Problem występuje głównie przy surowym mięsie. Zostaje ono połknięte w całości, niezależnie od tego, jak
CIESZY SIĘ NA TWÓJ WIDOKGdy tylko cię widzi biegnie radośnie w Twoim kierunku, a potem biega wokół ciebie i merda ogonem? W ten sposób czworonogi okazują miłość i tęsknotę. Najbardziej trujące rośliny dla zwierzątJedzenie zakazane dla psów w galerii oznaki szczęśliwego psa. Szczęśliwy pies to marzenia każdego właściciela czworonoga. Zwykle opiekun robi wszystko, by zaspokoić potrzeby swojego psa. Jak sprawdzić czy pies faktycznie jest szczęśliwy? Naucz rozpoznawać się zachowanie psa. Tak zachowuje się szczęśliwy pies. To oznaki tego, że pies jest szczęśliwy i cię treściJAK ROZPOZNAĆ CZY PIES JEST SZCZĘŚLIWY SZCZĘŚLIWY PIES TO ZDROWY PIESOZNAKI SZCZĘŚCIA U PSAZOBACZ W GALERII OZNAKI TEGO, ŻE TWÓJ PIES JEST SZCZĘŚLIWY JAK ROZPOZNAĆ CZY PIES JEST SZCZĘŚLIWY Opiekując się psem musimy pamiętać o podstawowych zasadach sprawowania opieki nad czworonogiem. Aby pies czuł się kochany i potrzebny należy okazywać mu swoją troskę i uwagę. Powinien być on odpowiednio zaangażowany w nasze życie, czyli spędzać z nami możliwie najwięcej czasu. W związku z tym niezbędne są długie spacery i zabawy, w trakcie których będziemy poświęcać czas wyłącznie naszemu czworonogowi. Sok z malin to najlepsze lekarstwo na przeziębienieCzy kawa jest niezdrowa?Polskie superfoods. Masz je w swojej kuchni!Niedobory magnezu w organizmie - objawySZCZĘŚLIWY PIES TO ZDROWY PIESAby pies mógł się cieszyć pełnią szczęścia należy zapewnić mu odpowiednie warunki rozwoju psychicznego i fizycznego. Należy pamiętać, że pies nie będzie cieszył się pełnią sił jeżeli coś będzie mu dolegać. Niezbędne są więc kontrolne wizyty u weterynarza i oczywiście dobrej jakości karma, która powinna być odpowiednio dopasowana do wieku i stylu życia też pamiętać, że psa nie powinno się karmić resztkami, a już na pewno nie produktami, które znajdują się na zakazanej liście. Pies może jeść czereśnie? Sprawdź, co może jeść twój piesOZNAKI SZCZĘŚCIA U PSANa szczęście istnieje kilka zachowań u psów, które zdradzają czy czworonogi są szczęśliwe. Często wystarczy zwrócić uwagę na psi ogon lub oczy, by wiedzieć co nasz pupil chce nam powiedzieć. Właściwości zdrowotne imbiruMasz te objawy? To może być niedobór witaminy A!ZOBACZ W GALERII OZNAKI TEGO, ŻE TWÓJ PIES JEST SZCZĘŚLIWY Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
Czym karmić szczeniaki 4-tygodniowe? O tym, kiedy odstawić szczeniaka od piersi matki, decyduje zwykle natura. Suka traci pokarm – lub produkuje go w niedostatecznej ilości - po około trzech tygodniach od urodzenia i właśnie wtedy powinieneś zacząć przyzwyczajać pieska do pokarmu stałego.
fot. Adobe Stock, Teodor Lazarev Nie mam w zwyczaju wtrącać się w cudze sprawy i byłoby miło, gdyby reszta świata odwzajemniała to moje uprzejme niezaangażowanie i dała mi święty spokój. Niestety nie ma tak dobrze. Co jakiś czas świat przypomina sobie o mnie i wali w drzwi, informując na przykład, że: „Znowu mnie pani, do cholery ciężkiej, zalała!”. Albo wzywa mnie Urząd Skarbowy, twierdząc, że jestem oszustką podatkową, bo zalegam im osiemdziesiąt groszy. Nawet mąż i dzieci są w tym spisku, bo ciągle czegoś ode mnie chcą; ale im akurat wybaczam, bo ich kocham. Natomiast, gdybym tylko mogła, w ogóle przestałabym wychodzić z domu. Byłoby pięknie! Świat i jego sprawy zostałyby sobie tam, za drzwiami, a ja zostałabym sobie tu, na kanapie. Niestety czasami muszę się zwlec z kanapy i wyjść. Choćby po zakupy. Kiedy świeci słońce, jest fajnie. A kiedy pada deszcz, też jest fajnie, bo mało ludzi się szwenda i mniejsza szansa, że się ktoś przyczepi. Tego dnia było brzydko i chłodno Cudownie! Rodaków jak na lekarstwo; czym prędzej więc załatwiłam sprawy w pobliskim sklepie. Szczęśliwa, że znów mi się udało, obniżyłam czujność i... wlazłam wprost na awanturę. Z jednej strony stała trójka zażywnych niewiast, odzianych ciepło i gustownie, objuczonych pełnymi siatkami. Z drugiej strony przytupywała mizerna kobieta, a do jej ręki tuliła się mała dziewczynka; obie ubrane były za lekko i raczej mało gustownie, zaś z ich pustawej siatki prześwitywała marchewka i paczka makaronu. Pośrodku sceny siedział chudy pies i żarł kiełbasę. Dokładnie tak, pożerał ją jak wygłodniały wilk. Nad jego głową zaś toczyła się walka: jedna z niewiast wyrywała chudej kobiecie sznurek robiący za smycz. Nie szło jej łatwo, bo chudzinie ręce skostniały, ale w końcu pani w kapeluszu i płaszczu z futerkiem wygrała. Nie lubię się wtrącać w nie swoje sprawy, ale czy to się tak da? Chciałam się przemknąć bokiem, jednak nic z tego. – Stać! – wrzasnęła babka ze sznurkiem. – Będzie pani za świadka. – A założymy się? – wymruczałam hardo, ale za cicho. – Jak tak można zwierzę zagłodzić? – biadoliła druga z niewiast, podczas gdy jej upasiony pudel dwa metry dalej robił kupę na chodnik. Istotnie, w życiu nie widziałam tak chudego psa jak ten, który właśnie wykańczał kiełbasę. Można mu było policzyć kości przez zapadniętą po bokach skórę. – I nawet porządnej smyczy nie ma, ani obroży, tylko nędzny sznurek. Bidulek, ledwie na nogach stoi, no, niech pani spojrzy... – użalała się nad kundlem trzecia z pań, w eleganckim berecie. Też prawda. Za to owczarek pani w berecie stał dziarsko nawet na trzech nogach; czwartą podniósł, żeby obsikać róg sklepu. Przykra sprawa, ale nie moja. Zrobiłam krok w tył, ale babka w kapeluszu, najbardziej czujna, złapała mnie za rękę. – Jak tak można?! – rozdarła się, kierując swój gniew w stronę chudej kobiety. Ta drżała ze strachu i z zimna, podobnie jak jej córka. – Policję już wezwałam i tych ze schroniska... – ...i jeszcze straż pożarną, i pogotowie – dorzuciłam, ale nikt mnie nie słuchał. Pies zeżarł kiełbasę i wąchał wokół ze stulonymi uszami. – Już ci dałam, co mogłam! – prawie łkała ta od pudla. – Całą parówkę. Przecież nie mogę dać ci wątróbki Pyziaczka, prawda? – potargała za uchem utytego psa, który właśnie skończył się załatwiać. – Ja też nic więcej nie mam! – zajęczała kobitka w berecie. Owczarek spojrzał na nią z niedowierzaniem. – Skandal, kryminał! Jak można tak traktować zwierzę? – powtarzała w kółko babka w kapeluszu. – On nie chciał jeść... albo wymiotował – wymamrotała niewyraźnie właścicielka psa i wyciągnęła rękę po sznurek. – Niech zabiera tę rękę! Ciekawe, czym go karmiła? Trocinami?! Nie chciał jeść, dobre sobie. A tu jakoś nie wybrzydzał, zjadł parówkę, zwyczajną, salceson, pasztetkę, wszystko jak leci. I wcale nie zwrócił. Niech pani też mu coś da! – zażądała ode mnie wojownicza niewiasta. Sięgnęłam po bułkę. Zjadł, pomachał ogonem i wsadził pysk w moją torbę. – No widzi pani? Widzi, jak go upodliła? Wszędzie szuka jedzenia! Sytuacja robiła się coraz bardziej nieprzyjemna Chuda kobieta i jej córka ze smutnymi minami popatrywały na psa, który łasił się do każdego, ale chyba bardziej ze strachu niż z przyjaźni. Niewiasty patrzyły wrogo, a ja nie wiedziałam, co myśleć. Zabiedzona kobieta nie wyglądała na dręczycielkę zwierząt, chociaż jej pies przypominał kościotrupa. Z drugiej strony słowa na swoją obronę nie powiedziała, prócz tekstu o jadłowstręcie i wymiotach, który nawet mnie nie przekonał. „No, powiedzże coś, kobieto, zamiast tak stać jak niemy wyrzut sumienia” – poganiałam ją w myślach. Ale kobieta nic nie powiedziała. Trzęsła się, bała, ale nic nie mówiła i... nie odchodziła. Przecież gdyby była taka podła, zwyczajnie by sobie poszła, a ona... O rany, jak ja nie cierpię opowiadać się po którejś ze stron! Niestety czasami nie mam innego wyjścia. Dlatego nie lubię opuszczać mieszkania; ledwie wychylę nos za próg, zaraz w coś się muszę wplątać. – Proponuję podać sobie ręce i rozejść się do domu – rzuciłam pokojowo. – Dziewczynka gotowa dostać zapalenia płuc. – Zwariowała pani? – zaatakowała mnie ta od pudla. – On u nich zdechnie z głodu. Nie wolno go zostawić z tą kobietą! Jak można doprowadzić psa do takiego stanu? – No właśnie... – chrząknęłam znacząco i wskazałam głową Pyziaczka, który bardziej przypominał baleron niż pudla. – A jak przyjdą municypalni, to wlepią pani mandat za zanieczyszczanie miejsc publicznych. – Tym razem wskazałam parującą nieopodal kupę. – No wie, pani? – zapięła pudlowi smycz i odeszła. Kupa została. – Czego się pani czepia, co? Prosił kto panią na adwokata? – ruszyła na mnie ta w berecie. – Przecież ślepy widzi, że temu psu źle się dzieje. – Nie znamy wszystkich okoliczności. Może był chory, może tej pani nie stać na karmę... – Jak kogoś nie stać na zwierzę, nie powinien go mieć. – Poza tym kasza ze słoniną nie kosztuje wiele – dodała swoje pani z futerkiem i spojrzała na mnie z triumfem. Co racja, to racja. Czekałam na jakiś cud i… w końcu się doczekałam! Sama nie wiem, czemu tak uparcie broniłam tej kobiety. Smutny fakt w postaci wygłodzonego psa mówił sam za siebie. Jedynie nieszczęście malujące się na twarzach matki i córki, kazało mi wierzyć, że czegoś nie wiemy, że coś ważnego nam umyka… – Jak przyjadą ze schroniska, uśpią zwierzaka i tyle – myślałam na głos. – Nie ma się co łudzić. – Otóż to. Doprowadzić psa do takiego stanu to zbrodnia. Kolegium dla takich to za mało! – syknęła paniusia w kapeluszu. – Zresztą ja już wcześniej widziałam tego psa, jak grzebał w śmietniku. Widać od dawna go tak głodzą! Stałyśmy dookoła psa. Pani w berecie, pani w kapeluszu, matka z córką i ja, marząca o gorącej herbacie i jakimś cudzie. – Co tu się dzieje? – ciszę przerwał tubalny głos. Niewiasty przekrzykiwały się nawzajem, relacjonując sprawę; widać liczyły na kolejnego sprzymierzeńca. – Ja tego psa znam – przerwał im mężczyzna. – Ja też – dorzuciła natychmiast babka w kapeluszu. – To czemu nie zabrała go pani do siebie? – padło zdumiewające pytanie. – Do... siebie? – pańcia otworzyło szeroko oczy. – Tak. Błąka się po naszym osiedlu od miesiąca. – Otóż to, głodny, zmarznięty! Skandal, granda! – A pewnie, że skandal – wycedził przez zęby mężczyzna – i to jaki. Bo ja tę panią – wskazał brodą kobietę z dzieckiem – też znam. I powiem jedno: to dobra kobieta. – Phi! – parsknęła paniusia w berecie. – Też mi dobra. Dzieciak ubrany jak na lato, pies ledwie łazi, niektórzy ludzie nie mają rozumu ani serca. – To wy nie macie serca ani rozumu! – wydał wyrok pan w kurtce. – Ta pani, mimo trudnej sytuacji, wzięła do siebie przybłędę, którego nikt inny nie chciał! I jaka ją za to nagroda spotyka? No? Pani odda ten sznurek, ale już! – Nie oddam – szepnęła zawzięcie kobieta w kapeluszu. – Czekamy na policję, oni rozsądzą. – Niech rozsądzają, ale i tak nie pozwolę zabrać psa tej pani. Będę tu stał choćby do jutra. Wzięła go, pomogła, a wy? Policją ją straszycie? Ech, szkoda gadać. – Mogła coś mówić, mogła się bronić, ale milczała. Swoje wiem! – nie zamierzała ustąpić pani w kapeluszu. – Dobra, poczekamy tu sobie. Ale nikt, nawet policja, nie zabierze jej tego psa. Po moim trupie! Zapadła niezręczna cisza. Matka z córką przytuliły się do siebie. Pan zdjął kurtkę i okrył nią dziewczynkę. Paniusia w berecie przestąpiła z nogi na nogę i tęsknie zerknęła w stronę bloku. Pańcia w kapeluszu uniosła futrzany kołnierz, bo ziąb robił się coraz większy, rozluźniła uchwyt... Pies wyrwał się i popędził do kolejnej osoby wychodzącej ze sklepu. Wsadził nos w siatkę, skulił uszy i prosząco zaskomlał... Odwróciłam wzrok i odeszłam. Uciekłam. Jak ja nie nienawidzę wychodzić z domu! Na ten świat, gdzie nawet psy żebrzą, a dobrych ludzi odsądza się od czci i wiary, tylko dlatego, że mówić w swojej obronie nie potrafią. Czytaj także:„Gdy zmarł teść, teściowa się zmieniła. Obsesyjnie interesowała się naszym życiem, nieproszona cerowała moje majtki”„Czułam, że to dziecko musi żyć. Próbowałam odwieść Kasię od usunięcia ciąży i miałam rację. To dziecko uratowało jej życie”„Adrian miesiącami mnie dręczył i prześladował. Policja mnie zbyła. Zainteresują się dopiero, gdy zrobi mi krzywdę”

Niewielki psiak może więc umrzeć już po zjedzeniu 8 g kakao. Podawanie psu nawet śladowych ilości czekolady jest niebezpieczne – teobromina może kumulować się w organizmie zwierzaka, co z czasem doprowadzi do śmierci czworonoga. Teobromina jest toksyczna dla układu nerwowego, nerek, wątroby i trzustki psa. Objawy zatrucia

W sobote musialam oddac mojego 4-letniego dobermana do innych wlascicieli :( Psa oddalismy do kuzyna znajomego, ktory ma dom z ogrodem, dodatkowo zalezalo mu na psie, ktory potrafi strozowac. Psu zawiezlismy legowisko, ktore mial u nas, nowi wlasciciele przygotowali mu cos w stylu zagrody w ktorej bedzie przebywal. Wczoraj dzwonilismy do nowego wlaciciela, mowil, ze pies malo jadl, wiecej pil, niewiele wychodzil z legowiska, przewaznie lezal. A ja siedze i placze, bo martwie sie stanem (psychicznym) mojej suni, zaczelam sie bac, ze sie nie przyzwyczai. Najchetniej pojechalabym do niej w kolejny weekend, ale znajomy powiedzial, ze to psu zaszkodzi, bo cala trauma zacznie sie od nowa :( Pocieszam sie, ze psu bedzie tam lepiej, bo u nas caly czas siedzial sam, tam bedzie mial ludzi caly czas, dodatkowo bedzie mial co robic. Wiem, ze cala rodzina chodzili do psa, glaskali go itp (moja sunia jest przylepa), rano nowy wlasciciel wzial ja na smycz i wyprowadzil na zewnatrz, zeby zapoznac ja znow z otoczeniem. Czy mozecie mi powiedziec co jeszcze moga zrobic nowi wlasciciele, by pies szybciej sie zaadoptowal? A moze to jednak dobry pomysl, by do psa pojechac? Ile czasu trwa zanim dorosly pies przyzwyczai sie do nowego domu? :( Bede bardzo wdzieczna za wszelkie rady.

Stare psy mają przechlapane. Skoro stary, to nie zasługuje na leczenie, właściwe jedzenie, czy należytą opiekę. Po co, skoro zaraz „zdechnie”. Z takiego założenia wychodzili właścici

Redakcja 25 lipca 2019 2 komentarzy Ostatnia aktualizacja: 25 lipca 2019 Brak apetytu u psa powinien zawsze wzbudzać zaniepokojenie u opiekuna. Krótkotrwała utrata apetytu bez dodatkowych objawów nie powinna być zagrożeniem dla zdrowego i dorosłego psa, ale nie należy tego lekceważyć. Może to być pierwszy objaw poważnej choroby, dlatego w takiej sytuacji wskazana jest wizyta u lekarza weterynarii. Chcesz wiedzieć, jak długo pies może nie jeść i co robić, kiedy pies nie je? Przeczytaj. Brak apetytu u psa – przyczyny:Pierwotny brak łaknienia – przyczyny:Wtórny brak łaknienia u psa – przyczyny:Rzekomy brak łaknienia – przyczyny:Konsekwencje niejedzeniaInne objawy niedożywienia u psa:Jak zachęcić psa niejadka do jedzenia?Konsultacja z lekarzem weterynariiJeśli specjalista uzna, że Twój pies jest zdrowy i brak apetytu wynika z wybredności, stresu lub lęku, możesz w porozumieniu z lekarzem weterynarii, spróbować innych metod zachęcania do jedzenia: Brak apetytu u psa – przyczyny: Brak apetytu u psów może być jednym z pierwszych niepokojących objawów niektórych chorób, ale może też wynikać z przejedzenia lub wybredności pupila. Nie należy tego lekceważyć, dlatego jeśli pies nie je dłużej niż jeden dzień, należy się zgłosić na wizytę do lekarza weterynarii, by ustalić przyczynę utraty łaknienia. Przyczyny braku apetytu można podzielić na trzy grupy. Pierwotny brak łaknienia oznacza, że zmiany w organizmie psa bezpośrednio wpływają na ośrodek łaknienia i go hamują. Wtórny brak łaknienia oznacza, że inny czynnik hamuje ośrodek głodu. Takim czynnikiem może być na przykład wysoka temperatura wewnętrzna lub zewnętrzna, która wpływa na ośrodek głodu w sposób pośredni. Rzekoma utrata łaknienia jest związana z przeszkodami uniemożliwiającymi psu pobranie pokarmu, np. ciałem obcym w jamie ustnej lub chorobami przyzębia. Pupil wykazuje zainteresowanie jedzeniem, ale nie jest w stanie jeść. Pierwotny brak łaknienia – przyczyny: Zaburzenia neurologiczne:choroby podwzgórza,ból wewnątrzczaszkowy,podwyższone ciśnienie na tle psychogennym:stresSilny stres może hamować ośrodek głodu, przez co pies nie jest głodny. Najczęstsze czynniki stresogenne u psów to:utrata opiekuna,utrata towarzysza,zmiana miejsca zamieszkania,zmiany w miejscu zamieszkania, np. remont czy pojawienie się które się boją, zazwyczaj nie czują głodu. Wystarczy, że coś spadnie na ziemię, w głośnikach telewizora pojawi się głośna reklama lub ktoś głośniej tupnie nogą. To wszystko może psa przestraszyć. Pies odczuwający strach nie wykazuje zainteresowania zawartością miski i ucieka do miejsca, w którym czuje się bezpiecznie. Łatwo to zauważyć choćby u czworonogów, które panicznie boją się burzy czy opiekuna oraz pokarm to silne czynniki wzmacniające zachowania, dlatego pies może nie jeść karmy, by nakłonić domownika do podania smakowitej psiej przekąski, zamiast zwykłej karmy. Czworonogi szybko uczą się, że „grymaszenie” nad miską może przynieść korzyści. Ulegli i zmartwieni opiekunowi zastępują wówczas zwykłe posiłki kalorycznymi przekąskami lub polewają karmę smakowitym olejem, co może być w przyszłości przyczyną otyłości lub nawet zapalenia trzustki.„wymuszanie” uwagiNiektóre zwierzęta jedzą tylko wtedy, kiedy opiekunem stoi obok nich. Część z nich może nawet nie chcieć jeść z miski, i jeść tylko „z ręki”. Takie zachowanie świadczy o nieprawidłowej relacji z opiekunem i jest nazywane „attention-seeking behaviour”, czyli zachowaniem zwracającym uwagę. Wymaga konsultacji z lekarzem weterynarii lub doświadczonym behawiorystą. Przyczyna „wymuszania” przez psa jedzenia „z ręki” może mieć także inne podłoże, dlatego warto taki objaw skonsultować ze specjalistą. Sztywność karku, jako objaw niektórych chorób w obrębie układu nerwowego (zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub jamistości rdzenia kręgowego u cavalier king charles spanieli), może uniemożliwiać schylanie się do miski. Dlatego psy cierpiące na zesztywnienie okolicy karku chętnie jedzą „z ręki” lub z miski na węchuPsy posiadają od 70 mln do 220 mln komórek węchowych. Dla porównania, ludzie posiadają ich zaledwie od 5 mln do 30 mln. Zmysł węchu jest dla psów bardzo ważny, ponieważ aromatycznie pachnąca karma pobudza jego ośrodek głodu. Utrata węchu może skutkować spadkiem zainteresowania jedzeniem. Wtórny brak łaknienia u psa – przyczyny: BólMoże być zlokalizowany w klatce piersiowej, jamie brzusznej lub pochodzić z mięśni lub stawów. Psy, które odczuwają silny ból mogą nie być zainteresowane pobieraniem narządów wewnętrznychzmiany zapalne, np. przewlekłe zapalenie trzustki lub idiopatyczne zapalenie jelit (IBD), endokrynologiczne i zaburzenia gospodarki mineralnejniedoczynność kory nadnerczy,hipo- i wysoka temperatura na zewnątrzPsy, podobnie jak ludzie i inne ssaki, mają mniejszy apetyt, kiedy na zewnątrz jest gorąco. Zostawiona miska z jedzeniem w upalny dzień nie powinna niepokoić opiekunów. Spróbuj podać karmę wieczorem, kiedy nieco się ochłodzi. choroba lokomocyjnaPsy także mogą cierpieć na chorobę lokomocyjną. Podróż autobusem czy samochodem osobowym może spowodować wymioty, osowiałość i brak apetytu podczas podróży oraz przez kilka godzin po jej apetytu po znieczuleniuPies po operacji nie chce jeść? To normalne. Musisz dać mu czas na dojście do siebie. Pupil powinien zacząć interesować się jedzeniem dzień po wybudzeniu ze znieczulenia awokado, czekolady lub orzechów może być przyczyną zatruć pokarmowych, które charakteryzują się takich objawami, jak:utrata łaknienia,biegunka,wymioty,osłabienie, artykuł o tym, czego nie może jeść zakaźneWszystkie choroby zakaźne, które przebiegają z gorączką, mogą być przyczyną utraty łaknienia. Pies ma charakterystyczne dla danej jednostki chorobowej objawy, np. ze strony układu oddechowego lub pokarmowego. Towarzyszy temu także osłabienie i ospałość. Rzekomy brak łaknienia – przyczyny: Zaburzenia w obrębie jamy ustnejproblemy stomatologicznePies ma zazwyczaj zachowany apetyt. Podchodzi do miski, wącha jedzenie i próbuje pobrać pokarm. Szybko z tego rezygnuje i odbiega od miski, ponieważ odczuwa ból. Może wówczas wypluwać jedzenie, a także popiskiwać. Najczęstsze przyczyny to:kamień nazębny i zapalenie przyzębia,złamanie zęba,zapalenie gardła,zapalenie przełyku,obecność nadżerek w jamie ustnej,obecność ciał obcych w jamie ustnej,uszkodzenie stawu nerwówW wyniku porażenia nerwu podjęzykowego pies ma zachowany apetyt, a mimo to z miski nie ubywa jedzenia. Przyczyną jest porażenie części jamy ustnej, przez co pies ma trudności z żuciem i połykaniem ma zachowany apetyt, ale nie może znaleźć miski z jedzeniem. Dotyczy to często starszych piesków, które dodatkowo mają zaburzony zmysł głodówka bez innych objawów nie powinna być dla opiekuna niepokojąca. Może to być uwarunkowane nadmiernym spożyciem kalorii poprzedniego dnia w stosunku do aktywności zwierzęcia. To normalny mechanizm, który obserwuje się u wilków, i który miał miejsce u przodków psów domowych, żyjących na wolności. Dzikie psy często jadły na zapas, a potem przez długi czas nie odczuwały głodu, dlatego mogły nie jeść przez kilka na spacerzePies, który nie je z miski, a mimo to nie traci na wadze, może po prostu jeść wszystko to, co znajdzie na spacerze lub odwiedzać miskę psa z sąsiedztwa. Konsekwencje niejedzenia Niejedzenie przez jeden dzień nie stanowi zagrożenia życia dla zdrowego, dorosłego psa o prawidłowej masie ciała. Głodówka trwająca dzień jest nawet wskazana u psów, które mają zaplanowaną operację (np. kastrację czy popularne u buldogów francuskich poszerzenie nozdrzy). Pamiętaj, że choć pies może nie jeść przez cały dzień, powinien pić. Jeśli Twój pupil nie je, ani nie pije, udaj się z nim jak najszybciej na wizytę do lekarza weterynarii. Najpoważniejsze skutki niejedzenia u psów to odwodnienie i niedożywienie, które stanowią bezpośrednie zagrożenie zdrowia i życia. Zwłaszcza niebezpieczne jest odwodnienie- utrata już 15-20% płynów z organizmu może prowadzić do śmierci. W obu przypadkach narządy wewnętrzne nie pracują prawidłowo, komórkom brakuje energii, dlatego pupil stopniowo traci siły. Inne objawy niedożywienia u psa: matowa, skłonna do wypadania sierść,widoczne wszystkie żebra,szybkie zmęczenie,niechęć do aktywności fizycznej (unikanie długich spacerów),spadek odporności,problemy z funkcjonowaniem mięśni i stawówstopniowe zaniki mięśni. Jak zachęcić psa niejadka do jedzenia? Konsultacja z lekarzem weterynarii Jeśli Twój pies nagle przestał jeść, niezależnie od jego wieku, należy to skonsultować ze specjalistą. Brak apetytu może być objawem zagrażającej życiu choroby, dlatego nie odkładaj wizyty w gabinecie czy przychodni weterynaryjnej na później. Lekarz weterynarii może wykonać dodatkowe badania (lub zlecić ich wykonanie), w celu ustalenia przyczyny utraty łaknienia, która nie zawsze jest oczywista. Może także wprowadzić leki i zalecić podawanie psu specjalistycznej wysokoenergetycznej karmy. W przypadku odwodnienia konieczne może się okazać podłączenie płynów w postaci wlewów podskórnych lub dożylnych. Jeśli specjalista uzna, że Twój pies jest zdrowy i brak apetytu wynika z wybredności, stresu lub lęku, możesz w porozumieniu z lekarzem weterynarii, spróbować innych metod zachęcania do jedzenia: stopniowa zmiana karmyTwój pies może po prostu nie lubić suchej lub mokrej karmy i wybrzydzać podczas jedzenia. Psy karmione przez całe życie karmą o takim samym smaku i pochodzącą od tego samego producenta, mogą nie chcieć jeść innej. Poza tym nagła zmiana jedzenia może prowadzić do biegunki. Dlatego wszystkie zmiany żywieniowe należy wprowadzać stopniowo. Możesz mieszać karmę suchą z mokrą lub początkowo polewać karmę odrobiną oleju, by zwiększyć jej smakowitość. Pies potrzebuje czasu, by zaakceptować zmianę, dlatego bądź miski z jedzeniemPrzyczyną niejedzenia może być stres i lęk. Przestaw miskę do miejsca, w którym Twój pupil czuje się bezpiecznie. Nie musi to być kuchnia. Pamiętaj, by wraz z miską z pokarmem, przestawić także miskę z wodą. To szczególnie ważne, jeśli karmisz psa suchą karmą, która ma niską zawartość aktywność fizycznaDostosuj intensywność wysiłku do wieku psa. Starsze psy nie potrzebują tyle ruchu, co szczenięta i młode osobniki. Możesz też kupić nowe zabawki, które urozmaicą spacery. Psy mają większy apetyt po wysiłku, dlatego staraj się karmić psa po dłuższym spacerze. karmienie psa o stałych porachPsy lubią rutynę. Łatwo przyzwyczajają się do karmienia czy spacerów o stałych godzinach. Jeśli nie zawsze jesteś w stanie wrócić do domu o stałej porze, doskonałym rozwiązaniem są miski, które otwierają się o stałej godzinie. Wystarczy włożyć do niej karmę, zamknąć i ustawić stoper na wybraną posiłkówMata węchowa lub zabawki, w których możesz ukryć karmę, są strzałem w dziesiątkę dla wszystkich psów, które reagują na bodźce węchowe. Sprawdzą się u czworonogów w każdym wieku, zarówno u szczeniąt, jak i starszych psów. W zabawkach można ukryć zarówno karmę suchą, jak i mokrą oraz smakołyki. Przeczytaj, jakie przysmaki wybrać dla psa. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 240 Brak głosów. Oceń artykuł! KOMENTARZE 2 komentarze do wpisu „Pies nie chce jeść – co może być przyczyną?” nie otrzymałam odpowiedzi na moje pytanie,które pies po otrzymaniu tabletek na odrobaczenie nie chce jeść od kilku dni. Co może być przyczyną. Odpowiedz Leave a Reply O AUTORZE Redakcja Nasza redakcja składa się z ekspertów w dziecinie kynologii. Behawioryści, lekarze weterynarii i pasjonaci psów. Z nami masz pewność, że czytasz sprawdzone informacje, dzięki który jeszcze lepiej możesz opiekować się swoim pupilem. Zobacz wszystkie artykuły Nie przegap nowych porad! Wyślemy Ci email z nowymi artykułami. Najnowsze artykuły PRZECZYTAJ WIĘCEJ CIEKAWYCH ARTYKUŁÓW Ciekawostki Jak zrobić szarpak dla psa? Zabawa z psem w przeciąganie to nie tylko pomysł na urozmaicenie nudnych spacerów. To także doskonała forma nagradzania pupila za posłuszeństwo czy postępy w szkoleniu Redakcja Zdrowie Redakcja Ciekawostki Redakcja Żywienie Małgorzata Głowacka RASY PSÓW

Pies nie rozumie czym różni się dywan, od maty i w późniejszych etapach jego zycia, mogą zdarzać Maty do nauki czystości wprowadzają w psie zamieszanie. 🐾Maty do nauki czystości wprowadzają w psie zamieszanie. Boisz się, że pies może zjeść coś trującego? Zawsze mam nadzieję, że mój pies jest na tyle mądry, że nie zje rozsypanego na podłodze proszku do prania ani nie wypije rozlanego płynu do mycia okien. Czasem jednak możliwe jest, że zje coś, co może mu zaszkodzić, a z zebranych przeze mnie materiałów wynika, że w skali kraju zdarza się to bardzo często. A czy twój pies zjadł coś trującego w swoim życiu? Jeśli zamiast czytać, wolisz posłuchać – kliknij poniższy odtwarzacz: Pies zjadł coś trującego? Co robić? Warto więc wiedzieć, jak postępować w takiej sytuacji. Zapraszam Cię do lektury dzisiejszego artykułu a jednocześnie mam nadzieję, że zgromadzone tu porady nigdy Ci się nie przydadzą. Na co trzeba uważać? Przede wszystkim – nie wszystko, co jest zdrowe dla ludzi, jest tak samo zdrowe dla psów. Z raportów weterynaryjnych wynika, że to właśnie substancje i produkty na pozór bezpieczne, stanowią najczęściej przyczynę problemów, z którymi właściciele psów i kotów zgłaszają się po pomoc. Oto lista produktów, które powinny znajdować się poza normalnym zasięgiem zwierząt domowych: lekarstwa dla ludzi – wszelkie produkty, które kupujesz w aptece, na receptę i bez, łącznie z naturalnymi wyciągami ziołowymi i suplementami dietyniektóre produkty spożywcze: (piszę na ten temat również w tym artykule Czego nie powinien jeść pies – czekolada, kawa, cebula, czosnek, winogrona, rodzynki, xylitolśrodki owadobójcze, trutki na szczury i wszelkie inne produkty, których działanie wymierzone jest w zabijanie czegokolwiekdomowe środki czystości, farby, nawozy ogrodowe, środki do pielęgnacji trawników, drzew ogrodowychmedykamenty weterynaryjne – mimo przeznaczenia, mogą być niebezpieczne w nadmiarze lub użyte niewłaściwiekwiaty i rośliny ozdobne – aloes, rumianek, większość pnących, filodendron Niepokojące objawy i co robić gdy pies zjadł coś trującego Oznaki zatrucia mogą być bardzo różne i zależą od rodzaju toksycznej substancji i od ilości, którą twój pies sobie zaordynował. Zwykle obejmują one wymioty, rozwolnienie, drżenie całego ciała, problemy z koordynacją ruchową, kaszlenie, kichanie, problemy z oddychaniem. Jeśli pies zachowuje się nietypowo – nie ma apetytu, pije więcej niż zwykle, jest ociężały, poleguje, lub przeciwnie, jest nietypowo podekscytowany – może to być efektem zatrucia pokarmowego. Może się zdarzyć, że zatruty pies nie wykazuje żadnych objawów. Często, szczególnie gdy to duży i silny pies, ilość, substancji szkodliwej mogła być za mała, aby wywołać reakcję niestrawnościową. Dlatego zawsze musisz być czujnym obserwatorem i w przypadku znalezienia otwartego pojemnika, wysypanej zawartości, podartego opakowania lepiej przyjmij ten gorszy wariant. Lepiej się pomylić w tę stronę, niż przyjąć, że wszystko jest OK i się pomylić. Co robić? psa w bezpiecznym miejscu. Upewnij się, że nie będzie w dalszym ciągu mógł jeść, pić to, co mu zaszkodziło. Jeśli masz inne zwierzęta, upewnij się, że nie będą miały dostępu ani do substancji toksycznej, ani do wymiocin zwierzęcia, które już jest zatrute, ani do samego zatrutego zwierzęcia. lekarza weterynarii. Nawet jeśli zwierzę zachowuje się normalnie. Nie próbuj wywoływać wymiotów, o ile lekarz tego nie zaleci. Możesz pogorszyć sytuację. Niektóre produkty są, lub na skutek trawienia stają się żrące i mogą wywołać silne podrażnienie przełyku w przypadku wymiotowania. aby zwierzę nie próbowało się wylizywać. Szczególnie, jeśli jest możliwość, że resztki substancji, która wywołała problem, znajdują się na łapach lub sierści może potrzebna będzie kąpiel, aby pozbyć się trucizny, ale zapytaj o to weterynarza. Dalsze leczenie zależne jest od oględzin, których dokona weterynarz. Na przykład – w przypadku, gdy pies zjadł czekoladę, może być konieczne założenie katetera, aby możliwie szybko pozbyć się z organizmu toksyn i nie pozwolić im na reabsorbcję z jelit. Być może trzeba będzie odbywać kontrolne wizyty, aby upewnić się, że proces leczenia przebiega prawidłowo. Czym karmić aby szybciej wyleczyć? Forza10 Intestinal Actiwet Jelita – mokra karma dla psa i kota Produkt w promocji 10,49 zł – 52,45 zł Forza10 Intestinal Active Jelita – sucha karma dla kota Produkt w promocji 32,90 zł – 109,23 zł Forza10 Intestinal Active Jelita Układ Pokarmowy – sucha karma dla psa Produkt w promocji 159,90 zł – 509,80 zł Dobrym pomysłem jest podawanie w trakcie leczenia nieco lżejszej i łatwiej przyswajalnej karmy. Np. karma Forza10 Intestinal Active jest świetnym sposobem na przywrócenie normalnego funkcjonowania układu pokarmowego. Przyspiesza ona kurację i stawia psa na nogi bardzo szybko Co zrobić, gdy pies zjadł coś, co nie jest produktem spożywczym? Problem nie zawsze dotyczy sytuacji, gdy pies zjadł coś trującego. Jeśli pies zjadł cokolwiek, co nie jest żywnością, natychmiast udaj się z nim do weterynarza, lub wezwij go do siebie. Stare skarpety, piłki tenisowe, części zabawek – mogą wcale nie być toksyczne. Nie znaczy to oczywiście, że pies może je bezpiecznie zjadać. W przypadku takich przedmiotów problem jest bardziej natury fizycznych spustoszeń, jakich może dokonać w układzie pokarmowym taka właśnie połknięta rzecz. Nie próbuj na siłę wyciągać psu z pyska wystający kawałek połkniętego sznurka bądź innej tego typu rzeczy. Niestety – często w takiej sytuacji konieczne jest leczenie operacyjne. Uwaga! Jeśli podejrzewasz, że zwierzę jest chore, natychmiast zadzwoń do weterynarza. W przypadku pytań związanych ze zdrowiem należy zawsze skonsultować się z weterynarzem, który zbada zwierzę, zapozna się z jego historią zdrowia i może wydać najlepsze zalecenia dla Twojego zwierzaka. Pamiętaj, że żadna porada internetowa nie zastąpi osobistego kontaktu ze specjalistą! [mailerlite_form form_id=1] Data pierwszej publikacji: 24 lipca 2020 @ 22:20 Ale źrenice nadal nie reagują, piesek nadal nie widzi. Nie jest rasowy, to mieszanka shih tzu, waży 2,6 kg i ma 1,6 roku. Codziennie chodzimy do wet na kontrolę i żadnych zmian. Powiedziano nam, że gdy do 2 tygodni nie przejdzie trzeba jechać na rezonans magnetyczny. Panicznie się boję, że pies zdechnie lub oślepnie na zawsze. Ludzie marzą o różnych rzeczach. Pragną bogactwa, powodzenia u płci przeciwnej, władzy, szczególnych umiejętności. Ale czasem, gdy widzą, że tych marzeń nie da się spełnić, do szczęścia wystarczy im, że pozostałym również coś się nie uda. Jak w tym dowcipie: nie muszę mieć nowej krowy, tylko niech krowa sąsiada ogrodnika – tak zwykło mówić się o osobie, która wyznaje powyższą zasadę. Sam nie skorzysta, ale i nikomu innemu nie da. Prędzej coś zniszczy, niż się z bliźnim podzieli. Nie zaakceptuje cudzego szczęścia, jeśli sprawy potoczyły się nie po jego myśli. Że sobie również tym szkodzi? Trudno, ale przynajmniej nie będzie w tym dramacie samotny. Na czym polega syndrom psa ogrodnika?Utrata wiernego fana. Syndrom psa ogrodnikaJest ktoś, nawet całkiem do rzeczy, ale jakoś nie klika. Czegoś brakuje, coś się nie zgadza, no po prostu nie da się z tego ulepić udanego, namiętnego związku. Ten ktoś się stara, widać, jak mu zależy, ale przykro mi bardzo, nie odwzajemniam tego, nie widzę w nim kandydata na kogoś więcej niż zwykły życie toczy się dalej, lecz oto pewnego dnia ów adorator zdobywa względy jakiejś innej osoby. I wszystkie znaki na niebie wskazują, że idzie to w stronę czegoś poważniejszego. Znowu coś zgrzyta, jednak tym razem z zupełnie innego powodu – okazuje się bowiem, że odrzucony ktoś to w sumie niczego sobie i aż dziw, że nie dało się mu wcześniej szansy na w międzyczasie doszło do znaczącej metamorfozy? A skąd. Jedyna zmiana to pojawienie się nowego obiektu zainteresowań. I bynajmniej nie jest tak, że rozbudziła się wielka miłość i zapragnęło się nagle stworzyć z dawnym adoratorem związek na wieki wieków. Nie, to raczej złość, że jemu się odwidziało. Boli, gdy okazuje uczucia innej osobie. Wkurza swoim niespodziewanie odnalezionym kiedy się kręcił w pobliżu, też czasem drażnił, lecz było to na swój sposób miłe, tak otrzymywać hołdy za darmo, mieć wiernego fana mimo ciągłej odmowy, żyć ze świadomością, iż jest się dla kogoś całym światem. Krótko mówiąc, nie chcę z tym kimś być, ale też nie chcę, by ktokolwiek inny zawrócił mu w głowie. Niech dalej będzie wiernym poddanym, kimś w odwodzie na wszelki wypadek, dla poprawy humoru, dla podtrzymania poczucia, że jestem wyjątkowa i godna może jednak masz szansę…Najgorsze, że takie myśli są często przekuwane na czyny. Wygląda, jakby się ze mnie wyleczył? Hmm, sprawdźmy. Jakaś zaczepka na fejsie, „przypadkowe” spotkanie, telefon „w ważnej sprawie” – cokolwiek, byle o sobie przypomnieć i sprawdzić reakcję drugiej strony. Co bardziej perfidni wspomną, że też mieli głębsze uczucia, no szkoda, że jednak nie wyszło, lecz gdyby…, a może…, a jeśli… Nic konkretnego, ale niewykluczone, że uda się zamieszać w bardzo niespójna, by nie powiedzieć idiotyczna postawa – nie jesteśmy razem z powodu mojej decyzji, ale teraz strasznie żałuję, choć nie wiem do końca czego, bo niby widzę nas teraz jako parę, ale jednak nie widzę. Chcę tego kogoś i jednocześnie nie chcę. Albo będąc bardziej precyzyjnym – chcę tylko określonego zachowania, które połechcze moje z syndromem psa ogrodnika często z jakiegoś powodu zakładają, że adorator do końca życia będzie się karmił nieszczęśliwą miłością, nie rozejrzy się za kimś przychylniejszym, wytrwa w celibacie. Wybierze samotność. Nie zdradzi. Pies ogrodnika jest pewien, że nowy związek to ściema, szukanie pocieszenia dla złamanego serca, więc wtrącenie się to wręcz przysługa – po co mają sobie marnować życie, skoro prawdziwe uczucia ulokowane są w zupełnie innym gdy uda się plan wcielić w życie, wielkie uczucie przemija. Znów widzi się to, co przeszkadzało, nie czuje się dopasowania, no ale przynajmniej jest ulga, że ktoś, kto tak kochał, jest sam i może dalej pielęgnować uczucie do mnie. Odzyskuje się po prostu kontrolę nad sytuacją – gdy odrzucony wielbiciel zaczyna żyć swoim życiem, pies ogrodnika przestaje być panem sytuacji, dlatego nie boi się nieczystych zagrań, jeśli pomoże to odbudować dawną z innej strony na syndrom psa ogrodnikaUtrata adoratora pomaga „przejrzeć na oczy”. Ale tylko pozornie, ponieważ rzadko kiedy chodzi tu o faktyczne docenienie czyichś zalet – to niedostępność podbija atrakcyjność, docenia się raczej wyobrażenie o kimś niż jego prawdziwą osobowość. Zwykle dotyczy to osób o narcystycznych zapędach, które nawet będąc w udanym związku, chcą więcej, pragną bezwarunkowego ich cudze szczęście, ponieważ sądzą, że zbudowane ono zostało na ich „krzywdzie” – w końcu bycie czyimś obiektem westchnień zwyczajnie się im należy. Stąd ta perfidia w postępowaniu – od odtrąconych konkurentów pies ogrodnika nie odcina się tak ostatecznie, czasem wręcz szuka kontaktu, aby potwierdzić, że odprawiony z kwitkiem konkurent jest nieszczęśliwy i liże rany. Nie jest tak? Wtedy wkraczamy do akcji, w przeciwnym razie wyjdzie, że to ja jestem gorsza, przegrałam rozgrywkę, wyszłam na to naprawdę odkrywa się kompletnie inną twarz osoby, której dało się wcześniej kosza. Po pierwsze, gdy wielbiciel już tak nie zabiega o nasze uznanie, znika ta aura desperacji, która rzadko kiedy jest ujmująca. Po drugie, jeśli eks-zalotnik zdobył uczucia innej osoby, to znak, że nie jest aż tak beznadziejny, jak to się wcześniej zdawało – cokolwiek ma w sobie, jest to na tyle atrakcyjne, że znalazł sobie kogoś do sprawyCzasami syndrom psa ogrodnika załącza się po rozstaniu z toksycznym partnerem. I jest to odwrotna sytuacja – nie chce się sztucznie podtrzymać uczucia u drugiej osoby, ale to własne emocje nie pozwalają zakończyć bolesnego etapu. Toksyczny kochanek odszedł w siną dal, i dobrze, bo tyle krzywdy narobił, wreszcie jest spokój, ale… gdy widzi się swojego eks, jak czaruje kolejne ofiary, odzywa się paląca nie chce się do niego wrócić, niczego na nowo zaczynać. Wciąż ma się w pamięci te okropne momenty z przeszłości, przepłakane noce, gorzkie słowa, wyzwiska i tak dalej, lecz kłopot polega na tym, że taki toksyczny rollercoaster uzależnia niczym narkotyk i trzeba się sporo natrudzić, by w pełni wyleczyć się z miłosnego nałogu. Tęskni się bowiem za dawną huśtawką emocji, a odczuwana ciągle nienawiść oznacza, że nie jest to ktoś obojętny. Kategorycznie odrzuca się myśl o ponownym zejściu, ale podświadomie czeka się na taką tego złości, że ów ktoś tak świetnie sobie radzi beze mnie. A nie powinien, ponieważ zmarnował tak wiele mojego czasu. Im bardziej się oddala w stronę innych osób, tym słabsza nadzieja na powrót. Rozum mówi, że to bardzo dobrze, bo w końcu uda się wyjść na prostą, lecz serce jest innego zdania, brakuje mu satysfakcji – wystarczyłaby choć jedna okazja, by móc eks-partnerowi powiedzieć „nie”, odtrącić go, może i upokorzyć. Jego odejście i obojętność odbierają możliwość nie ja, to nikt nigdyNajgorszym bodaj przejawem syndromu psa ogrodnika jest leczenie złamanego serca agresją. Utrata ukochanej osoby piekielnie boli, w takim momencie nie widzi się żadnego sensu istnienia, i zrobiłoby się wszystko, by piękna miłość nadal kwitła. Nie szczędzi się na to energii, nie szczędzi środków. Nie umie się zadręczanie telefonami, wiadomościami, nieproszonymi wizytami. Pojawia się próba zagrania na emocjach – mam poważny problem, tylko ty możesz mi pomóc, no chociaż tyle możesz dla mnie zrobić w zamian za moje złamane serce, w przeciwnym razie to chyba zostanie mi już tylko skoczyć z dachu albo pod udaje się swoją wytrwałością wywalczyć związek z wymarzoną osobą, ale czasem, mimo usilnych starań, druga strona uparcie odmawia. I to jest dla pewnej grupy nieszczęśliwie zakochanych punkt krytyczny. Nie mogę być z tobą? W porządku. Ale w takim razie nikt inny też tego nie ogrodnika nie pozwoli, by ktoś jego obiekt miłości dotykał, przytulał, całował, uprawiał z nim seks, snuł plany na przyszłość. Nie ma zgody na to, by upatrzona osoba poświęciła się komuś innemu, żyła dla niego, obdarzała czułymi gestami. I brak tej zgody manifestowany jest jak najbardziej realnie – konkurentowi się grozi, obrzuca wyzwiskami, częstuje pięścią, knuje spiski, oczernia, robi sceny. Słowem wszystko, co mogłoby zniechęcić do kontynuowania niepożądanej znajomości. Łącznie z brutalną się i osobie obdarzanej uczuciem, lecz w tym momencie to już zdaje się nie mieć żadnego znaczenia – urażona miłość przeradza się w zemstę. Zobaczysz teraz, co utraciłaś. Pożałujesz za to odtrącenie. Możesz mnie nienawidzić, ale przynajmniej będziesz tak samo nieszczęśliwa jak jak my wszyscySyndrom psa ogrodnika sprowadza się zwykle do stosunków damsko-męskich, ale to tylko jedna z twarzy tego zjawiska. Utrudnianie dostępu do czegoś, z czego samemu i tak się nie skorzysta, to całkiem powszechne zachowanie, zwłaszcza w grupach, którym dość kiepsko się wiedzie. Nazywa się to czasami także „mentalnością kraba” – złowione kraby, trzymane w wiadrze, wychwytują każdego uciekiniera, nie pozwalając mu cieszyć się ludzi jest podobnie. Gdy zdolna jednostka wybija się ponad grupę i odnosi coraz większe sukcesy, grupa próbuje ściągnąć taką osobę w dół, by pokazać, gdzie jej właściwe miejsce. W myśl zasady: jeśli ja nie mogę czegoś mieć, to ty też nie. To dużo prostsze niż zdobyć się na wysiłek, szczególnie gdy towarzyszy temu przekonanie, że czyjeś powodzenie pogłębi moją porażkę. A tak to można się pocieszać, że jest kijowo, i nic nie da się zrobić, sami widzicie, ilu nas, nieszczęśników, jest. Sytuacja bez jednak komuś uda się wyrwać z ciężkiego położenia, towarzysze niedoli wcale mu nie pogratulują. Nie, wielu powie o zdradzie korzeni, o przejściu na stronę wroga, o chęci przypodobania się grupie, która ten ciężki los nam zgotowała, więc należałoby nią gardzić zamiast próbować stać się jednym z oprawców. Lepiej po prostu tłumnie kisić się w swoim żalu niż pójść w ślady tego, który pokazał, że jednak można wejść na wyższy poziom. Translations in context of "aż zdechnie" in Polish-English from Reverso Context: Chcę żeby grał aż zdechnie na arenie. Co robić, gdy kot lub pies połknie trutkę na szczury, myszy? Jakie są objawy zatrucia trutką na gryzonie? Jak pomóc zwierzętom domowym, kiedy się to wydarzy? Ciekawska natura domowych zwierzaków często prowadzi do sytuacji, w których ich życie staje się zagrożone. Warto się dowiedzieć, jak nie doprowadzić do tego, by kot albo pies połknął niebezpieczną substancję, a także co zrobić, kiedy niestety już do tego doszło. Na kilka istotnych pytań dotyczących bezpieczeństwa kotów oraz psów zgodziła się odpowiedzieć lekarz weterynarii Anna Zarańska pracująca w jednej z krakowskich lecznic dla zwierząt. Jak często koty i psy zatruwają się trutkami na szkodniki? Anna Zarańska: Koty oraz psy z natury są bardzo ciekawskie. Tyczy się to zwłaszcza młodych osobników. Chętnie eksplorują świat, wykorzystując do tego swoje czułe zmysły. Mocno interesują się wszystkimi nowymi przedmiotami napotkanymi na drodze, więc dotyczy to również trutek na szkodniki, których zapach ma za zadanie zwabiać potencjalne ofiary. W szczególności warto wspomnieć o szczeniakach będących w trakcie wymiany zębowej, podczas której doskwiera im świąd dziąseł. Ta niedogodność skłania je do brania do pyszczków i gryzienia wszystkiego, co znajduje się w ich zasięgu. Najczęściej do zatruć dochodzi w przypadku, gdy zwierzaki spożyją środki owadobójcze (pyretroidy, np. pyretrynę), preparaty stosowane do zwalczania ślimaków (zawierające metaldehyd) czy trutki na szczury i myszy (z pochodnymi kumaryny i brometaliną). Zatruć spowodowanych wymienionymi preparatami jest stosunkowo dużo. Ich liczba wzrasta w okresie wiosenno-letnim, gdy zaczynamy chronić ogrody przed wygłodniałymi ślimakami, a także późną jesienią, kiedy szczury oraz myszy nawiedzają nasze piwnice w poszukiwaniu ciepłego kąta, w którym będą mogły bezpiecznie spędzić zimę. Co może być sygnałem, że kot lub pies połknął trutkę na szczury? Jakie są objawy? Niestety zwierzaki te zaraz po spożyciu trujących środków zazwyczaj zachowują się zupełnie normalnie, co utrudnia rozpoznanie, że w ogóle do tego doszło i ich życie znalazło się w stanie zagrożenia. Symptomy zatrucia pojawiają się dopiero wtedy, gdy trucizna zostanie wchłonięta przez układ pokarmowy. Co istotne, czas wystąpienia oznak spożycia przez naszego czworonoga trującej substancji jest uzależniony od jej rodzaju. Na przykład, jeśli chodzi o pochodne kumaryny wchodzące w skład trutek na szczury, objawy mogą się pojawić dopiero na trzeci lub nawet piąty dzień po połknięciu preparatu przez kota albo psa. Na początku występuje ogólne osłabienie – zwierzak jest wyraźniej mniej aktywny i traci apetyt. Dochodzą do tego wymioty, a w kale oraz moczu stwierdza się obecność krwi. Występują także wylewy podskórne (wybroczyny), krwawienie z nosa oraz dziąseł. Kolejny etap, czyli zaburzenie rytmu serca, stanowi już bezpośrednie zagrożenie życia. Co należy zrobić w pierwszej kolejności, jeśli mamy silne podejrzenia, że kot lub pies połknął trutkę na szczury? Jeżeli jesteśmy w stanie stwierdzić, że od połknięcia trutki minęło mniej niż dwie godziny, to powinniśmy u naszego zwierzaka sprowokować wymioty. Najszybszym domowym sposobem jest podanie mu wody utlenionej (czyli nadtlenku wodoru 3%) w dawce od 1 do 2 mililitrów na kilogram masy jego ciała. Następnie musimy odczekać około 45 sekund i dopiero po tym czasie podajemy mu kolejną dawkę. W przypadku, gdy wymioty nie pojawią się do 15 minut, to niezwłocznie musimy udać się do lekarza weterynarii, aby dokonał profesjonalnego płukania żołądka. Jeśli na szczęście nasz zwierzak zwymiotuje, to wówczas, po zakończeniu torsji, należy podać mu węgiel aktywny w dawce od 3 do 5 gramów na kilogram masy ciała. Dawkowanie trzeba powtarzać co 3–4 godziny. Dodatkowo podajemy mu środek przeczyszczający. Nawet jeśli uda nam się w warunkach domowych w ten sposób zabezpieczyć zwierzę, to jednak trzeba je zawsze zabrać (podkreślam, zawsze), i to jak najszybciej, do przychodni weterynaryjnej, gdzie przejdzie niezbędne badania oraz zostanie poddane odpowiedniej terapii. Odtrutką w przypadku pochodnych kumaryny (takie substancje jak np. brodifakum czy bromadiolon) jest witamina K podawana w wysokich dawkach dożylnie oraz doustnie. Warto jednak podkreślić, że sama witamina K nie wystarczy – niezbędna jest kuracja wspomagająca, czyli terapia płynami oraz wprowadzenie dodatkowych leków. Jakie mogą być konsekwencje spożycia przez kota albo psa trutki na szczury? Rokowania po zjedzeniu trutki na gryzonie kategoryzowane są od ostrożnych poprzez złe aż do bardzo złych, czyli śmierci zwierzaka. Wszystko uzależnione jest od tego, ile psiak czy kot zjadł tej trutki, ile czasu upłynęło od spożycia, a także od nasilenia objawów, z jakimi zwierzę trafiło do lekarza weterynarii. Jak ustrzec się przed sytuacją, w której kot albo pies połyka trutkę na szczury? Przede wszystkim należy rozłożyć trutkę w takich miejscach, do których nasz czworonóg nie będzie miał dostępu. Jeśli jednak nie jest to możliwe, to trzeba skorzystać ze stacji deratyzacyjnych. Umieszczona w nich trutka jest poza zasięgiem kota czy psa, więc nie występuje ryzyko, że mogą one się do niej dostać i ją zjeść. Niestety zagrożenie, z którym jest o wiele trudniej sobie poradzić, wynika z możliwości skonsumowania przez kota myszy lub szczura, które spożyły trutkę. Gryzonie pod wpływem trucizny tracą swoją szybkość i zwinność, dlatego stają się dużo łatwiejszym celem, niż jest to w przypadku osobników, które nie przyjęły trującej substancji. Trzeba mieć na uwadze, że zjedzenie przez kota otrutego gryzonia jest tak samo niebezpieczne, jak spożycie samej trutki. Maksymalizacja bezpieczeństwa kota sprowadza się więc do ograniczenia samodzielnego opuszczania przez niego mieszkania lub konkretnych pomieszczeń w domu, które nie są dostatecznie oddalone od miejsc takich jak np. piwnica, gdzie mogą występować otrute gryzonie. Źródła zdjęć: Strzyżak sarni (jeleni). Jak chronić się przed strzyżakiem? Strzyżak sarni (jeleni) bywa nazywany przez media „latającym kleszczem”, co może wprowadzać w błąd i wywoływać niepotrzebną panikę. Z tego tekstu dowiesz się: czym właściwie jest strzyżak, jakie w rzeczywistości stwarza zagrożenie, jak go odstraszyć (w jaki sposób się przed nim chronić). Jak pozbyć się ślimaków z ogrodu? Skuteczne sposoby na ślimaki. Inwazja ślimaków to coś, czego chciałby uniknąć każdy właściciel ogrodu. Co robić, aby zminimalizować ryzyko zmasowanego ataku mięczaków na kwiaty czy warzywa? Jakie działania podejmować, aby skutecznie sobie z nimi poradzić, kiedy już się pojawią? O tym dowiesz się z poniższego tekstu. Profesjonalna deratyzacja i dezynsekcja. Kiedy wezwać pomoc do problemu ze szkodnikami? Czasami sytuacja ze szkodnikami staje się na tyle trudna, że konieczne staje się skorzystanie z usług profesjonalnej firmy DDD (dezynsekcja, dezynfekcja, deratyzacja). Dowiedz się nieco o tajnikach pracy takich ekip – np. kiedy trzeba ich wezwać i jak przygotować się na ich przyjazd! Chrząszcze w domu Czarne chrząszcze w domu? Spotkałeś chrząszcza na podłodze w domu, piwnicy, garażu lub na strychu i nie wiesz co to może być? Sprawdź najczęściej występujące chrząszcze będące szkodnikami w gospodarstwach domowych. Wtyk amerykańskiTajemnicza amerykańska pluskwa. Wtyk amerykański zwany również amerykańską pluskwą, to nowy, inwazyjny gatunek pluskwiaka. Czy gryzie ludzi? Czy przenosi choroby? Jak wygląda? Jak pozbyć się wtyka amerykańskiego? Sprawdź! Myszy za ścianą? Sprawdź nasze porady jak pozbyć się myszy i szczurów z regipsów, ścianek działowych, sufitu. Gryzki w domu. Jak pozbyć się tych psotników? Gryzki zwane również psotnikami są bardzo częstymi gośćmi w naszych domach. Czy gryzki gryzą? Jak pozbyć się gryzków, psotników z domu? Co na gryzki? Sprawdź skuteczne sposoby i sprawdzone środki. Ćmianki – małe muszki w łazience Małe muszki w łazience/kuchni, małe ćmy w łazience, muchy kanalizacyjne..Jak pozbyć się ćmianek? Poznaj sprawdzone sposoby na zwalczanie ćmianek Wszoły - jak się pozbyć? Co na wszoły? Co na wszoły? Jak zwalczyć wszoły? Porady oraz rekomendacje. Sprawdzone środki, preparaty posiadające pozytywne opinie. Jak pozbyć się pająków z domu? Czy pająki gryzą? Czy pająki przenoszą choroby? Skąd biorą się pająki w domu? Co na pająki? Jak zwalczyć pająki? Sprawdź! Co na mrówki w samochodzie? Sprawdź, jak pozbyć się mrówek z samochodu. Czego użyć na mrówki w aucie? Owady domowe, czyli jakie? Jakie owady najczęściej występują w domu lub mieszkaniu? Jak rozpoznać „robaki domowe”? Metody i sposoby zwalczania. Obrzeżek gołębi - groźny ptasi kleszcz, jak go zwalczyć? Jak się pozbyć obrzeżka? Jak go zwalczyć? Sprawdzone sposoby, środki oraz porady, jak wytępić obrzeżki Naturalne sposoby na szkodniki? Jakie są naturalne sposoby na owady i inne szkodniki? Poznaj naturalnych wrogów szkodników, których możesz zaprosić do siebie by ograniczyć występowanie wielu z nich. Jakie choroby można złapać od gołębi? Sprawdź jakie choroby mogą być przenoszone przez gołębie. Dowiedz się jak się ustrzec przed chorobami od gołębi i jak ograniczyć możliwość zarażenia. Kuroi Shinzo. [Pokaż odpowiedź] blocked. [Pokaż odpowiedź] trufellek. [Pokaż odpowiedź] Zobacz 34 odpowiedzi na pytanie: Kiedy pies zdechnie , idzie do nieba .? Wścieklizna to wirusowa choroba zwierząt, która może zostać przeniesiona na człowieka. Jest najbardziej śmiertelną chorobą wirusową znaną na Ziemi, gdyż praktyczne 100% przypadków zachorowań kończy się śmiercią. Do zakażenia wirusem wścieklizny dochodzi poprzez kontakt śliny zakażonego zwierzęcia z otwartą raną lub śluzówką. Najczęściej spotykane okoliczności, w których dochodzi do przeniesienia wirusa to pogryzienie (pokąsanie) i zadrapanie. Na wściekliznę mogą chorować wszystkie ssaki, jednak najczęściej zapadają na nią zwierzęta mięsożerne, w szczególności psy, lisy i jenoty. Wścieklizna – wiedza w pigułce Do tej pory nie został odkryty lek na wściekliznę. Coroczne szczepienie psa przeciwko wściekliźnie jest w Polsce obowiązkowe! Pierwsze szczepienie należy wykonać w ciągu 4. miesiąca życia szczeniaka. Zgodnie z przepisami prawa pies, który ukończył 4. miesiąc życia, musi już posiadać aktualne szczepienie. Regularne szczepienie zwierzęcia chroni je przed zakażeniem wirusem wywołującym chorobę. Regularne szczepienie psa chroni także przed ewentualną chorobą otaczających go ludzi. W Polsce stale rejestruje się nowe, pojedyncze przypadki wścieklizny. Są to zachorowania zarówno zwierząt dzikich, jak i domowych. Tylko dzięki regularnemu szczepieniu psów możemy trzymać tę chorobę w ryzach i minimalizować zagrożenie zarówno dla nas, ludzi, jak i dla naszych czworonożnych przyjaciół. Objawy wścieklizny i przebieg choroby Wirus odpowiedzialny za wystąpienie wścieklizny atakuje układ nerwowy, prowadząc do jego uszkodzenia. Okres inkubacji tej choroby (od zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych) u psów może trwać zaledwie kilka dni, ale czasem bywa stosunkowo długi i trwa nawet do 150 dni, najczęściej jednak wynosi około miesiąca. Objawy wścieklizny to objawy neurologiczne, które mogą zaczynać się od osłabienia, braku apetytu, ale wraz z rozwojem choroby narastają w sposób stały i czasem bardzo szybki. Wścieklizna może przybrać postać szałową lub porażenną. W pierwszej dominują agresywne zachowania zwierzęcia (mogą wystąpić ataki szału – stąd nazwa choroby), natomiast w drugiej formie brak jest wprawdzie objawów pobudzenia, ale szybko pojawia się kolejna faza, czyli porażenie jednej lub kilku partii ciała (np. kończyn, języka, żuchwy, przełyku czy zadu). Charakterystyczna piana na pysku zwierząt chorych na wściekliznę wynika z porażenia gardła i braku możliwości połykania śliny. Warto wiedzieć, że zanim dojdzie do fazy podniecenia i porażenia, pojawiają się objawy zwiastunowe, które powinny zaniepokoić opiekuna i skłonić do wizyty u lekarza weterynarii. Jeśli zauważysz, że Twój pies jest niespokojny lub nadpobudliwy, nagle zmieniło się jego zachowanie, nie reaguje na polecenia, ma nierównomiernie rozszerzone źrenice albo podwyższoną temperaturę, nie czekaj, zgłoś się do specjalisty. Pamiętaj, że w chorobie nie muszą występować wszystkie wymienione symptomy. Wścieklizna może przybrać formę utajoną i objawić się dopiero w fazie porażennej. Eksperci podkreślają, że im później wścieklizna jest zdiagnozowana, tym większe zagrożenie stanowi chore zwierzę dla ludzi. Dlatego, jeśli doszło do pogryzienia naszego psiego przyjaciela przez inne zwierzę (szczególnie dzikie), zawsze trzeba zasięgnąć opinii lekarza weterynarii i, jeśli istnieją wskazania, należy poddać psa obserwacji. Z kolei zwierzę, które pokąsało człowieka, musi zostać poddane 15-dniowej obserwacji. Przedstawione przez opiekuna świadectwo szczepienia psa niestety nie wystarcza, aby wykluczyć u niego chorobę. Jeżeli chcesz znaleźć więcej informacji o zdrowiu swojego czworonoga, przeczytaj nasz artykuł: Robaki, pchły, świerzbowiec uszny u psa. Szczepionka przeciw wściekliźnie – obowiązkowa? Ochronne szczepienia psów przeciw wściekliźnie można zrobić w praktycznie każdym gabinecie weterynaryjnym. Pierwsze szczepienie musi być wykonane w ciągu czwartego miesiąca życia szczeniaka. Wścieklizna to groźna choroba zakaźna nieuchronnie prowadząca do śmierci! Do zakażenia człowieka może dojść nie tylko poprzez pogryzienie (pokąsanie) przez chore zwierzę! Kiedy decydujemy się na przyjęcie psa do swojego domu, powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii i zapytać, jakim zabiegom profilaktycznym powinien być regularnie poddawany nasz pupil. To konieczne, aby opieka nad psim przyjacielem była pełna i odpowiedzialna. Jednym z najważniejszych punktów w kalendarzu profilaktyki jest szczepienie przeciwko wściekliźnie. Jest ono w Polsce OBOWIĄZKOWE. Właściciel otrzymuje zaświadczenie o przeprowadzeniu szczepienia, które powinien zachować do ewentualnej weryfikacji. Zwykle jest to wpis do książeczki zdrowia psa. Zaświadczenie musi zawierać dane psa (imię, rasę, płeć, wiek, maść, znaki szczególne, numer identyfikacyjny – chip), a także dane posiadacza zwierzęcia (imię i nazwisko oraz adres). Szczepienie musi być wykonywane co roku. Dlaczego szczepionka przeciw wściekliźnie jest ważna? Powód jest prosty. Wścieklizna to niebezpieczna, zakaźna i śmiertelna choroba zarówno dla psów, jak i dla ludzi. Nie ma na nią lekarstwa i jedynym sposobem na zminimalizowanie ryzyka zachorowania jest niedopuszczanie do choroby u zwierząt w naszym otoczeniu. Można to osiągnąć dzięki regularnemu szczepieniu wszystkich psów. Chociaż szczepienia przeciwko wściekliźnie są wykonywane w Polsce od dawna, nadal rejestruje się nowe, pojedyncze przypadki tej choroby. Brak szczepienia psa na wściekliznę jest równoznaczne z narażaniem nas i naszych pupili na śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie bez powodu pies, który został pokąsany przez dzikie zwierzę, jak również pies, który pogryzł człowieka, podlega bezwzględnej obserwacji. Każdy taki przypadek MUSI być zgłaszany do lekarza weterynarii, który decyduje, jak należy z takim psem postąpić. Jeżeli po okresie kwarantanny zwierzę nie wykazuje objawów choroby, uznawane jest za zdrowe. Jeśli natomiast objawy pojawią się, pies musi zostać uśpiony; wykonuje się także odpowiednie badania, by potwierdzić chorobę. Wszyscy ludzie, którzy mieli kontakt ze zwierzęciem chorym na wściekliznę, muszą zostać zaszczepieni. W przypadku wścieklizny najważniejsza jest profilaktyka. Jeśli więc chcesz ochronić swego pupila przed dramatycznymi skutkami kontaktu z chorym zwierzęciem, wykonuj regularnie, każdego roku, profilaktyczne szczepienie przeciw wściekliźnie. I ciesz się zdrowiem swego ulubieńca.
Moim zdaniem gwizdnięcie jest czymś podobnym do stosowania imienia. Od zawsze przyjęte jest, że kota woła się "kici kici", psa natomiast cmokaniem czy też gwizdaniem, a więc od małego wpajamy psu żeby przychodził na gwizdnięcie po czym pies zaczyna sam wiedzieć, że musi na to reagować tak samo jak na imię.
Standard / by / 29 grudnia 2012 / 24 komentarze Jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych psów są choroby przyzębia. Występują one u około 80% zwierząt. Kłopoty zaczynają się zwykle po 2 roku życia, kiedy to na zębach zaczyna się odkładać płytka i kamień nazębny. Etapy powstawania kamienia nazębnego i jego konsekwencje: – Pierwsza na zębach pojawia się płytka nazębna w postaci żółtawego nalotu. Płytkę nazębną stanowią resztki pokarmu oraz bakterie. – Pod wpływem działania śliny, która bogata jest w związki mineralne, dochodzi do zwapnienia płytki nazębnej i powstania kamienia nazębnego, który na zębach widoczny jest w postaci szorstkiego nalotu, o brązowo-żółtym zabarwieniu. – Kamień nazębny sprzyja odkładaniu się dalszej płytki nazębnej, która również ulega po jakimś czasie mineralizacji. – W miejscu gdzie kamień nazębny wsuwa się pod dziąsło dochodzi do namnożenia się bakterii, konsekwencją czego jest zapalenie dziąseł i nieprzyjemny zapach z pyszczka. – Nieleczony stan zapalny w pyszczku doprowadza do zapalenia przyzębia, którego konsekwencją jest zniszczenie tkanek mocujących ząb, co prowadzi do ruchomości zęba, a po pewnym czasie do jego utraty. Czynniki sprzyjające odkładaniu się kamienia nazębnego: – predyspozycje rasowe, – predyspozycje osobnicze np. skład śliny, – rodzaj pokarmu – sucha karma sprzyja ścieraniu się płytki nazębnej, – higiena jamy ustnej -regularne mycie zębów eliminuje płytkę nazębną, Objawy towarzyszące kamieniowi nazębnemu: – żółty bądź brązowy nalot na zębach, – brzydki zapach z pyszczka, – nadmierne ślinienie się, – zapalenie dziąseł – widoczne są zaczerwienione, obrzęknięte dziąsła, nierzadko krwawiące, W miarę postępowania choroby może pojawić się: – niechęć do jedzenia spowodowana bólem w obrębie pyszczka, – ropień okołozębodołowy – poniżej gałki ocznej pojawia się uwypuklenie, które może ulec perforacji, wtedy widoczny jest wypływ ropny ze zmiany, – ogólna apatia, osłabienie, gorączka, spowodowana procesami ropnymi toczącymi się w obrębie dziąseł, – ruchomość i utrata zębów, – owrzodzenie dziąseł, Bakterie obecne w jamie ustnej wędrują po całym organizmie. Poprzez naczynia krwionośne i chłonne, ślinę, a także wdychane powietrze przedostają się do: 1/ płuc – powodując zwłóknienie płuc, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, zapalenie oskrzeli 2/ serca – niedomykalność zastawki mitralnej, zapalenie wsierdzia, degenerację mięśnia sercowego; 3/ wątroby – zapalenie wątroby i inne hepatopatie, 4/ nerek – kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek. Zmianom patologicznym w obrębie pyszczka zawsze towarzyszy ból. Mimo zaawansowanego stanu zapalnego przyzębia, a nawet ruchomości zębów psy, pobierają pokarm, doskonale maskując odczuwany ból. W związku z tym opiekując się swoim czworonogiem powinieneś bacznie zwracać uwagę na stan jego uzębienia.

Podobnie obelżliwe przysłowie „Wieszać na kimś psy „ ma sporo wspólnego z niechęcią do psów spowodowanych religią. – (w znaczeniu: obmawiać kogoś, oczerniać,). Powiedzenie powstało prawdopodobnie w średniowiecznych Niemczech, gdzie wobec przestępców stosowano karę śmierci ze „szczególnym pohańbieniem", tj. wieszano

Pogoda ostatnio nie rozpieszcza już od dłuższego czasu ujemne temperatury dokuczają nie tylko ludziom, ale też zwierzakom. Podczas zimy psiaki mogą cierpieć między innymi z powodu hipotermii, odmrożeń, popękanych opuszek łap, czy zatruć substancjami służącymi do rozpuszczania śniegu. Ludzie znaleźli masę sposobów na radzenie sobie z mrozem. Psy są w dużej mierze uzależnione w tej kwestii od nas. Jak pomóc naszemu psu przetrwać ten ciężki czas? Pielęgnacja sierści Sierść psa jest pierwszą i chyba najważniejszą warstwą izolacyjną. W okresie zimowym psiaki wymienią futro na dłuższe i gęstsze przygotowując się do mrozów. Możecie też zaobserwować jak psy stroszą sierść zimą. Jest to naturalna obrona organizmu przed chłodem. W zależności od typu, czy rasy psa mamy różne rodzaje okrywy włosowej. Niektóre psiaki mają gęsty podszerstek, który stanowi świetną warstwę izolacyjną, oraz dłuższe włosy okrywowe. Inne psy posiadają tylko włosy okrywowe, bez warstwy podszerstka. Są też takie rasy psów, które w ogóle nie posiadają sierści i ich jedyną izolacją jest skóra. Bardzo ważna jest prawidłowa pielęgnacja sierści szczególnie zimą. Psiak powinien być regularnie czesany, gdyż kołtuny wpływają na pogorszenie izolacyjnych właściwości sierści. Jeśli macie psiaka z dłuższym włosem nie jest wskazane strzyżenie go zimą. Jeśli musicie wykąpać pupila pamiętajcie, by dobrze wysechł zanim wyjdzie na dwór. Ubranko dla psa To nie jest najlepsze ubranie dla psa… Jeśli twój psiak nie ma podszerstka, lub w ogóle nie posiada sierści ubranko może okazać się koniecznością. Niestety wielu właścicieli kupuje ubranka kierując się jedynie swoim własnym gustem, nie patrząc na ich funkcjonalność. Ubrano przede wszystkim nie może ograniczać ruchów psa i musi być odpowiednio dopasowane do sylwetki. Nie powinno posiadać żadnych metalowych elementów, które mogą powodować odmrożenia w miejscu przylegania do skóry. Dobrze jeśli ubranko posiada jakieś elementy odblaskowe. Dzięki temu nasz psiak będzie widoczny podczas popołudniowych spacerów. Pamiętajcie też, by psiaka przyzwyczaić do noszenia ubranka metodą małych kroczków. Nie można od razu ubrać psa i wyjść z nim na spacer. Dla wielu psów będzie to bardzo negatywne przeżycie. Wybierając model ubranka pamiętajcie też o tym, że psy komunikują się ze sobą między innymi za pomocą mowy ciała. Jeśli ubranko zakrywa uszy, czy ogon, albo posiada jakieś dziwne wystające elementy, może wprowadzić niezłe zamieszanie, a nawet sprowokować zachowania agresywne. Dieta Zimą psiaki zwykle mają zwiększone zapotrzebowanie na kalorie. Więcej energii zużywają na termoregulację. Przydaje się też grubsza warstwa tłuszczu pod skórą, która stanowi dodatkową barierę przed mrozem. Dlatego też posiłki powinny być nieco większe objętościowo i zawierać więcej kalorii. Nie powinno się podawać psom zimnego jedzenia. Najlepiej, by miało temperaturę pokojową. Jeśli wasz psiak spędza zimę na zewnątrz przypilnujcie, by jedzenie w misce nie zamarzło. Podobnie ma się sprawa z wodą. Psiak zawsze powinien mieć dostęp do świeżej, czystej wody. Istnieje wiele sposobów na to, by miska z wodą stojącą na zewnątrz nie zamarzała. Można używać plastikowej miski zamiast metalowej. Są też specjalne dyski wytwarzające ciepło i można miskę na takim dysku ustawić. Jeśli wasz psiak mieszka z wami w domu i nie jest zimą specjalnie aktywny może się okazać, że jego zapotrzebowanie na kalorie wcale się nie zwiększyło. Ponieważ mieszka w ogrzewanych pomieszczeniach i wychodzi na krótsze spacery niż latem może się nawet okazać, że porcje trzeba będzie nieco zmniejszyć, by psiak się nie roztył. Każdy pies jest inny i nie ma jednej dobrej zasady jeśli chodzi o żywienie. Dlatego też każdy właściciel musi obserwować swojego pupila i sam oceniać, czy podaje mu odpowiednią ilość jedzenia czy może trzeba coś zmienić. Warto jednak pamiętać, że zima to dość specyficzny czas i często wymaga pewnych zmian w diecie. Spacery Spacery zimą powinny być dość krótkie, ale aktywne. Nie jest mądrym pomysłem zostawienie psa na smyczy przed sklepem. Psiak, który nie ma możliwości swobodnego biegania, jest bardziej narażony na wychłodzenie. Podczas spacerów zwracajcie uwagę na takie oznaki jak drżenie ciała, stroszenie sierści, podnoszenie łap, zatrzymywanie się, próby zawracania w kierunku domu. To sygnały, że psu jest zimno i spacer trwa już za długo. Jeśli twój psiak mieszka w cieplutkim domku, nagłe wyjście na mróz może doprowadzić do przeziębienia. Staraj się nie przegrzewać psa i w miarę możliwości stopniowo przyzwyczajać go do niższych temperatur. Zjadanie lodu, czy śniegu podczas spacerów może też doprowadzić do chorób górnych dróg oddechowych. Jeśli mieszkasz w mieście istnieje spora szansa, że wraz ze śniegiem twój psiak naje się soli, lub innych niebezpiecznych substancji służących do rozpuszczania lodu. Ciemne zimowe dni nie zachęcają do długich spacerów, ale psy przez cały rok potrzebują ciekawych zajęć. Tu z pomocą przychodzą zabawy węchowe, które można wykonywać w domu. Taki wysiłek umysłowy może zmęczyć waszego psiaka nawet bardziej niż spacer. Dom przyjazny zimą Może się wydawać, że cieplutki dom jest najlepszym miejscem dla psa w czasie zimy. Niestety wysoka temperatura w pomieszczeniu połączona z niską wilgotnością powietrza nie wpływa korzystnie na psy. Mogą pojawić się problemy ze skórą, oczami, czy alergiami, ponieważ suche i ciepłe mieszkanko sprzyja rozprzestrzenianiu się kurzu, roztoczy, pyłków i innych alergenów. Psiaki spędzające zimę w domu mogą mieć też problem ze zmianą sierści. Ich organizm dostaje sprzeczne sygnały i nie wie, czy przyszedł już czas na zmianę futra czy jeszcze nie. Na szczęście jest kilka rzeczy, które możemy zrobić, by warunki panujące w domu były nieco przyjaźniejsze dla psiaka. Przykręć nieco grzejniki i zastosuj nawilżacz powietrza. Dzięki temu nie tylko twój pies poczuje się lepiej. Ty też odczujesz wyraźną różnicę 🙂 Zwróć uwagę, czy posłanie psiaka nie znajduje się zbyt blisko kaloryferów. Nie ma nic gorszego niż przegrzać psa i później wyjść z nim na spacer na trzaskający mróz. Buda przyjazna zimą Psy spędzające zimę na zewnątrz muszą mieć odpowiednio przygotowaną budę. Powinna być osłonięta od wiatru i deszczu, szczelna i odpowiednio docieplona. Dobrze ustawić budę w takim miejscu, w którym słońce będzie ją zimą dodatkowo nagrzewać. Oczywiście latem przestawiamy ją w bardziej zacienione miejsce. Przy wejściu do budy dobrze jest zawiesić gruby koc, który uniemożliwi przedarcie się mroźnego wiatru i śniegu. Dobrze jeśli buda znajduje się na podwyższeniu. Dzięki temu w czasie roztopów woda i błoto nie dostanie się do wnętrza. Budę najlepiej wyściełać suchą słomą i regularnie ją wymieniać. Wszelkiego rodzaju koce, czy posłania są gorszym rozwiązaniem, bo mogą namakać i dodatkowo wychładzać. Psiak musi mieć stały dostęp do świeżej wody. Trzeba pilnować, by woda i jedzenie w misce nie zamarzały. Oczywiście niedopuszczalne i niezgodne z prawem jest trzymanie psa na łańcuchu. Metalowy łańcuch może powodować poważne odmrożenia i przyspieszać wychłodzenie organizmu psa. Pamiętajcie też, że nie każdy pies nadaje się do spędzenia zimy na zewnątrz. Jeśli nie ma odpowiednio zadbanej, gęstej sierści z podszerstkiem, będzie miał problemy z utrzymaniem odpowiedniej temperatury ciała. Pielęgnacja łap zimą Psie łapy są w okresie zimowym suche i podatne na różnego rodzaju urazy. Nie pomaga ostry lód i chodniki posypane solą. Dlatego dobrym rozwiązaniem jest porządne natłuszczenie łap przed wyjściem na spacer. Jeśli wasze psiaki są przyzwyczajone do chodzenia w butach, to zimą należy je zakładać na każdy spacer. Taki but musi być oczywiście dobrze dopasowany i wodoodporny. Dobrze też jeśli od spodu ma powierzchnię antypoślizgową. Po każdym spacerze zdejmujemy psu buty, inaczej łapki mogą się zapocić. Psiak posiada gruczoły potowe tylko na łapkach. Jeśli wychodzicie z psem na spacery boso sprawdzajcie, czy między palcami nie powstały lodowe kule. Aby ograniczyć możliwość ich powstawania możesz zimą ostrożnie wyciąć futro spomiędzy palców. Po każdym spacerze obmyj łapki z soli i śniegu w letniej wodzie. Pudzianowski pogryziony przez psa o imieniu Beryl. To piękny, lecz agresywny owczarek niemiecki, którym siłacz się zaopiekował.

Zdrowy pies wygląda i zachowuje się normalnie, tzn. jest aktywny - odpowiednio do swojego temperamentu, ma dobry apetyt, błyszczącą sierść i wyraziste, czyste oczy. Celem i obowiązkiem właściciela jest utrzymanie psa w zdrowiu i dobrej kondycji. Pies jest zwierzęciem, które pierwotnie żyło w stadach i jego cechy psychiczne przystosowane są do życia w stadzie. Żyjąc w rodzinie ludzkiej traktuje ją jak sforę psów, w której potrafi doskonale znaleźć miejsce dla siebie. Gdy zaczyna mu coś dolegać, instynkt istoty stadnej podpowiada mu, że dolegliwościami nie należy się chwalić i obnosić się z nimi, bo stado nie lubi chorych i może go odpędzić... W tej sytuacji dopóki pozwalają mu na to możliwości adaptacyjne jego organizmu pies nie okazuje objawów choroby. Dlatego początkowo szczególnie nowemu właścicielowi trudno rozpoznać chorobę pupila. Psa należy bacznie obserwować i jeśli coś zmienia się w jego wyglądzie lub zachowaniu należy zwrócić się do lekarza weterynarii. Lepiej uczynić to dwa razy za dużo, niż jeden raz za mało! Tym bardziej że łatwiej leczy się choroby w stadium początkowym (ostrym lub podostrym) niż wtedy gdy przejdą w stan przewlekły. Gdy pies jest tak chory, że organizm jego nie może sobie poradzić i zawodzą u niego mechanizmy regulacyjne, mogą pojawić się objawy kliniczne, które pomogą rozpoznać lekarzowi większość chorób, a ponieważ pies nie potrafi mówić, właściciel musi zrelacjonować przebieg choroby u swojego zwierzaka. Oto niektóre podstawowe symptomy chorób: Biegunka może być wywołana infekcją bakteryjną lub wirusową, inwazją pasożytów, nieodpowiednim pokarmem (również jedzeniem śniegu, czy też pokarmów z lodówki) co powoduje zakłócenie równowagi biologicznej w jelitach, prowadząc do zapalenia błony śluzowej jelit. Stolec wtedy może być luźny, wodnisty, śluzowaty, podbarwiony krwią itd. Biegunka jest groźnym dla organizmu stanem prowadzącym do odwodnienia, którego nie należy bagatelizować, szczególnie jeśli towarzyszą jej wymioty. Wymioty sporadyczne nie zawsze są objawem choroby, mogą zdarzyć się psu, który zbyt szybko i za dużo zjadł. Częste wymioty to stan bardzo poważny, który może być spowodowany chorobą zakaźną, zatruciem, połknięciem ciała obcego. Prowadzą do poważnych zaburzeń w organizmie szczególnie, gdy przebiegają razem z biegunką, wtedy muszą być intensywnie i fachowo leczone. Gorączka sygnalizuje walkę organizmu z infekcją wirusową lub bakteryjną, albo stanem zapalnym. Jest groźnym dla organizmu stanem i koniecznie musi być leczona. Zewnętrznymi objawami gorączki są; osowienie, brak apetytu, osłabienie, czasem suchy i gorący nos, wyczuwalnie cieplejsze ciało niż normalnie. Normalna temperatura u psa waha się w granicach między 38,00C, a 39,00C. Stan podgorączkowy jest, gdy temperatura przekroczy 39,00C do 39,30C, powyżej 39,30C to gorączka. Temperatura powyżej 41,70C - stan agonalny. Temperatura poniżej 37,50C - hypotermia - jest też szkodliwa i wymaga konsultacji lekarza. "Saneczkowanie" oznacza bolesność lub świąd okolicy odbytu przy zatwardzeniu, zarobaczeniu, alergii, zapaleniu gruczołów przyodbytowych, utkwieniu w okolicy odbytu ciała obcego, np. źdźbła trawy. Konieczna wizyta u lekarza weterynarii. Potrząsanie głową świadczy o zapaleniu ucha na tle alergicznym lub infekcyjnym (ropnym), przepełnieniu ucha patologiczną woskowiną, utkwieniu w przewodzie słuchowym ciała obcego, np. źdźbła trawy lub zboża. Konieczna, fachowa konsultacja i leczenie weterynaryjne. Kulawizna może być wywołana stłuczeniem, zwichnięciem, zapaleniem, zużyciem stawu, złamaniem kości, zranieniem, zerwaniem ścięgna lub mięśnia, a nawet niewydolnością krążenia, takimi starczymi niedomaganiami jak; reumatyzm, czy paraliż. Wymaga konsultacji lekarza. Kaszel i kichanie są objawami przeziębienia, zapalenia gardła i krtani, ale także utkwieniem ciała obcego w części nosowo-gardłowej lub też podrażnieniem czynnikami alergicznymi (pyłki kwiatów) i drażniącymi gazami (np. spaliny). Przykra woń z pyska świadczyć może o zaawansowanym osadzie nazębnym, zepsutych zębach, zapaleniu przyzębia (paradentoza) i dziąseł, a także o złym odżywianiu lub nieżycie żołądka czy przełyku. Należy zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Guzy, obrzmienia podskórne lub śródskórne mogą być łagodnymi lub złośliwymi tworzącymi się nowotworami, lub też ropniami czy kaszakami. Konieczna wizyta u lekarza. Drapanie się i wygryzanie może być wywołane alergią skórną (np. na ukąszenia owadów - pcheł), egzemą, która wymaga długotrwałego leczenia. Najlepiej jeśli chorego psa bada i leczy zawsze ten sam lekarz weterynarii, gdyż lepiej go zna i łatwiej będzie mu postawić właściwą diagnozę. Dlatego nie powinno się zmieniać lekarza, jeśli mamy do niego zaufanie. Najtrudniej leczyć psy "zwiedzające" wszystkie okoliczne lecznice, gdyż najczęściej zastosowano już wszystkie możliwe "wynalazki medyczne". Lekarz naszego pupila powinien stać się lekarzem domowym, co nie znaczy, że przychodzi do naszego domu. Lekarze weterynarii wolą przyjmować u siebie w gabinecie, w asyście fachowego pomocnika, z odpowiednim sprzętem i odpowiednim asortymentem leków (których w odpowiedniej ilości nie sposób ze sobą zabrać), gdzie psy są bardziej zdyscyplinowane i trochę onieśmielone, niż w dającym poczucie pewności otoczeniu własnego domu. Tak jak nasi lekarze "ludzcy" nie bardzo lubią, gdy sami stawiamy diagnozę i na własną rękę bierzemy leki, tak i lekarze weterynarii nie cenią sobie orzeczeń właściciela i aplikowania leków zwierzakowi, gdyż może okazać się to bardzo niebezpieczne (są leki dobrze tolerowane przez ludzi, które podane psu lub kotu, mogą wywołać ciężką chorobę, a nawet zgon). Lekarze weterynarii doceniają precyzyjne opisanie objawów choroby i okoliczności jej powstania - musimy mówić w imieniu psa!

Witam. Mamy psa znajdę. Pies nie zna komend. Wiec przez pierwsze 2 tygodnie postanowilismy go nie męczyć i poczekać aż przywyknie do nowej sytuacji. Bawi się dość niechętnie, ale jak już zacznie to zajmuje to okolo 5 minut po czym zabiera zabawkę do swojego legowiska. Tam również dajemy mu spokuj. O czym trzeba wiedzieć posiadając psa w Niemczech. ubezpieczenia? podatek? egzamin? O tym dowiecie się z dzisiejszego wpisu. Zapraszam. W grudniu 2021 roku do naszej rodziny dołączyła 11-tygodniowa Lucy. Miłość od pierwszego wejrzenia. Piesek to nie tylko miłość, radość i obowiązek, ale również kilka formalności, które trzeba w Niemczech załatwić. Kolejność jest przypadkowa 😉 Podatek – Hundesteuer W Niemczech jest obowiązkowy podatek za pieska. Kwota podatku różni się między Landami, ale może też być inna w różnych miastach i od ilości psów w domu. Kupując lub biorąc do domu pieska trzeba wypełnić formularz / zgłoszenie psa do urzędu skarbowego – Hundesteueranmeldung. Formularz znajdziecie na stronie swojego miasta. Poniżej przedstawiam Wam ile kosztuje podatek w moim mieście dla takiej orientacji cenowej „mniej-więcej”. Ceny podatku znajdziecie na stronie urzędu Waszego miasta. Po zarejestrowaniu psa przez urząd otrzymamy oznakę podatkową (breloczek) Steuermarke, którą przypinamy do obroży. Meldunek psa w urzędzie ds. porządku i bezpieczeństw publicznego – Ordnungsamt. W roku 2002 w NRW wprowadzono psią ustawę. Zgodnie z tą ustawą posiadanie psów pewnych ras podlega dodatkowym regulaminom. Ustalone są trzy kategorie i jeżeli nasz pies należy do jednej z nich, musimy zameldować pupila do Ordnungsamt. Koszt zameldowania ok;. 25€ (na pewno z kategorii 3, pozostałe niecy i nie złapać doła?" style="background: transparent url( no-repeat scroll 0% 0%; width: 150px; height: 150px;">
Otarł wierzchem dłoni usmarowane tłuszczem usta i wąsiska, po czym sięgnął do wiszącego u pasa patrontasza[17]. Wyciągnął papierowy ładunek i rozerwał go zębami. Wsypał proch do lufy, ale zamiast wrzucić za nim kulę, wydłubał ją z papieru i zawinął ściśle w niewielki kawałeczek natłuszczonej szmatki wyciągniętej z
Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:59 zdechnąć nie zdechnie ale napewno mu to na dobre nie wyjdzie ;/ pilnuj psa nastepnym razem ! Radzę Ci przeczytać ! Psy i ludzie mają podobny zmysł smaku, dlatego np. oba gatunki gustują w słodyczach. Trzeba jednak pamiętać, że dla naszych czworonożnych pupili czekolada jest szkodliwa, a niekiedy może nawet doprowadzić do zgonu. Stopień zagrożenia zależy od pochłoniętej ilości i jakości południowoamerykańskiego wynalazku. Czekoladę wytwarza się z ziaren kakaowca, które zawierają metyloksantyny, kofeinę i teobrominę. Substancje te wiążą się z receptorami innych związków i blokują w ten sposób ich działanie. Niewielkie dawki metyloksantyn wywołują u psów biegunkę i wymioty, a u ludzi lekką euforię. W czekoladzie znajdują się znaczne ilości teobrominy i mniejsze kofeiny. Spożycie przez czworonoga dużych ich ilości prowadzi do drżenia mięśni, a nawet drgawek. Tętno wzrasta niemal dwukrotnie. Tim Hackett, weterynarz z Uniwersytetu Stanowego Kolorado, opowiada, że niektóre psy biegają w kółko, jakby wypiły galon espresso. Sprawiają wrażenie, jakby były na teobrominowym haju. Psy mogą sobie poradzić ze skutkami zjedzenia czekolady. Wszystko zależy od ich wagi i rodzaju spożytej czekolady. Niesłodzona czekolada do wypieków zawiera ponad sześć razy więcej teobrominy niż jej mleczna odmiana. Chociaż i one różnią się w zależności od gatunku użytych do produkcji ziaren kakaowych. Liczba zatruć czekoladą wzrasta w okolicach świąt, ale podczas 16 lat pracy w uniwersyteckim centrum medycznym Hackett zetknął się tylko z jednym przypadkiem śmiertelnym. Weterynarz podkreśla jednak, że według niego, zwierzę cierpiało na schorzenie zwiększające prawdopodobieństwo niebezpiecznego przyspieszenia akcji serca po zjedzeniu czekolady. Potwierdzałoby to jego tezę, że zagrożenia stwarzane przez ten rodzaj słodyczy są znacznie przeceniane. Psy, które zjedzą niewiele czekolady, odtruwają się same. Jeśli stan jest poważniejszy, lekarz weterynarii wywołuje wymioty i podaje węgiel aktywny, który ma wchłonąć toksyny z jelit. Z neta bo nie wiem za bardzo jak zrobić link. blocked odpowiedział(a) o 21:25 Nie na pewno nie zdechnie ale na dobre mu to nie wyjdzie i Tobie też nie bo teraz gdy tylko będziesz odpakowywać papierek to pies już przy Tobie będzie ;D Nie zdechnie ale bedzie mial klopoty z zalatwianiem sie i bedzie miec robaki.. Z tego co ja wiem to NIE!!!!!!!!!!! Nie zdechnie,a le nie wyjdzie mu to na dobre! Zabierz go do weterynarza, kiedy zauważysz, że coś z nim nie tak. Nie zdechnie. Będzie się źle czuł, bo to mu nie wyjdzie na zdrowie. Jeśli się jakoś dziwnie zachowuje to się nie martw. Tak już jest po czekoladzie. blocked odpowiedział(a) o 19:08 powyzej o 85 gram jest bardzo szkodliwa i mozne doprowadzic do zgonu (przecietn tabliczka ma 100 gram) i bowiem czekolada zawiera znaczne ilosci teobrominy ktora sie bardzo powoli metabolizuje u zwierzat - zle i powoli sie spala. pojedz do weta nie koniecznie zdechnie ale napewno będzie mieć robaki mój mi ostatnio zjadł 2 mentosy c hahhaha niezdechnie bedzie chorowal Nie nie zdechnie jedynie mędzie go mdlić i wtedy będzie troszkę Wymiotował ale to nic poważnego i się nie martw ummm no niewiem bo moj wujek jest weterynarzem i mi mowił ze jak pies zje duzo czekolady to MOŻE zdechnie bo czekolada ma dużo czegośtam i pies rrego dobrze nie trawi. To zależy też jak dużą pies ma mase ciała ale wątpie... gadam jak jakis nauczyciel XD Co ty nie martw się ale może mieć kłopoty z rzełądkiem Czyli jeśli moj pies (pinczerrek) zjadł połowę tej dużej, mlecznej czekolady to zdechnie?Proszę o odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 18:05 no coś ty nie zdechnie ale może się źle czuć,mieć robaki i nie będzie mógł się załatwić XD zatrucie bedzie mial ale nie zdechnie co ty sle bedzie duzo sral tak jak kiedys moj Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Rejestracja psa. Możesz wziąć udział w programie rejestracji psów, w ramach którego Twój pies zostanie wytatuowany, oznaczony lub otrzyma mikroczip z numerem, opisującym dane właściciela. Pomaga to w odnalezieniu zaginionych lub błąkających się zwierząt. Większość weterynarzy już oferuje takie usługi.

Przez aktualizacja dnia 18:57 Strata psa boli często równie mocno co odejście bliskiej osoby. W tym trudnym momencie musimy poradzić sobie nie tylko z żałobą po pupilu, ale również zorganizować jego pochówek. Co zrobić z ciałem ukochanego pupila? Jakie są prawne i realne możliwości formy pożegnania się z czworonogiem? Co zrobić, jeśli pies zdechnie w domu? Nie ma dokładnych statystyk na temat tego, jaka część psów w Polsce odchodzi w zaciszu swoich legowisk. Statystyki amerykańskie mówią o tym, że ponad połowa psów umiera w domu. Kiedy umiera pies, jego opiekun jest zobowiązany do zabezpieczenia jego ciała oraz utylizacji w sposób zgodny z polskim prawem. Obowiązek ten nakłada na niego Ustawa o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zwłoki zwierząt domowych są według rozporządzenia zaliczane do materiału szczególnego, podlegającego usunięciu. Usunięcie to może odbywać się poprzez: Sterylizację ciśnieniową w zakładzie utylizacyjnym i poddanie procesowi spalenia lub współspalenia, Spopielenie w zatwierdzonych placówkach (krematoria dla zwierząt)m Grzebanie w całości lub w formie prochów na grzebowiskach dla zwierząt domowych. Oznacza to, że nie wolno grzebać psa na własną rękę ani w ogródku, ani w parku czy w lesie. Jeśli pies zostaje uśpiony u weterynarza, to najczęściej lekarz wyjaśnia wszelkie opcje opiekunowi i – jeśli posiada taką możliwość – pozwala (za opłatą) na pozostawienie ciała pupila do utylizacji. Jeśli pies zdechnie w domu, podstawowym zadaniem opiekuna jest zabezpieczenie jego ciała oraz podjęcie decyzji co do sposobu jego utylizacji. Jak zabezpieczyć ciało martwego psa? Już od momentu śmierci rozpoczyna się proces rozkładu i dość szybko, zwłaszcza w upalne dni, może dojść do pojawienia się owadów i nieprzyjemnego zapachu. W kilka chwil po śmierci zaczyna się skurcz pośmiertny, który trwa do 72 godzin. Ważne jest zatem, by jak najszybciej po śmierci psa, jeszcze przed wystąpieniem skurczu, ułożyć jego ciało we właściwy sposób, czyli na boku, z podkurczonymi tylnymi łapami (pozycja snu). Ciało psa najwygodniej ułożyć na kocu lub prześcieradle, a następnie je zawinąć. Warto pamiętać, że podczas przenoszenia psa może dojść do wycieku płynów ustrojowych z pyska, pęcherza lub odbytu. Zawinięte ciało psa umieszczamy w plastikowym worku (lub jeśli pies jest duży, w dwóch workach zachodzących na siebie) i przewiązujemy węzłem, tak by możliwe było w miarę wygodne jego przeniesienie. Ciało powinno być przechowywane w chłodnym miejscu, najlepiej w chłodni, aż do czasu pochówku, kremacji lub utylizacji. Już po kilku godzinach zapach rozkładającego się ciała zacznie przenikać przez folię, dlatego decyzję o tym, gdzie przenieść psa należy podjąć jak najszybciej. Opiekun musi podjąć decyzję co do tego, jak pochować ciało psa ©ShutterstockCo zrobić z martwym psem? Opcji na zajęcie się ciałem martwego psa jest w Polsce kilka. Nie wszystkie są jednakowo dostępne dla wszystkich. Bardzo często decyzja o wyborze formy pożegnania się z ciałem psa wynika z dostępności niektórych usług lub budżetu opiekuna. Dostępne opcje to: Utylizacja ciała zwierzęcia przez zakład utylizacyjny Najtańsza opcja, dostępna w całym kraju. Przekazaniem zwłok psa do zakładu zajmują się przedsiębiorstwa oraz zakłady prowadzące działalność w zakresie transportu ubocznych produktów zwierzęcych. Ich listę znajdziemy na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii w sekcji I oraz sekcji III (zakłady pośrednie – np. schroniska). Martwe zwierzę można też przekazać lecznicy weterynaryjnej posiadającej warunku do przechowywania zwłok. Uwaga! Nie każda lecznica weterynaryjna takie warunki posiada, dlatego przed przewiezieniem psa, należy zadzwonić i dopytać weterynarza o możliwe opcje. Koszt przekazania ciała psa do utylizacji zależy od jego wagi i wynosi od 50 zł za małego psa, do kilkuset złotych w przypadku psa dużego. Cmentarz dla zwierząt W Polsce istnieje tylko kilkanaście miejsc, w których możliwy jest pochówek zwierzęcia. To niewiele na cały kraj. W wielu miejscach nie ma w pobliżu żadnego grzebowiska dla zwierząt. Najwięcej grzebowisk znajduje się w Polsce północnej (Bydgoszcz, Szczecin, Słupsk, Gorzów Wielkopolski, Sicienko, Piła, Rzędziany, Gdańsk), trzy na Śląsku, jeden w mazowieckim i jeden na podkarpaciu. Osoby, które mają blisko takie miejsce, mogą wybierać między: Pochówkiem indywidualnym (w osobnej mogile) Pochówkiem zbiorowym (we wspólnej mogile) Koszt pochówku psa na cmentarzu dla zwierząt zależy nie tylko od rodzaju miejsca, ale też od wagi zwierzęcia. Waha się od 100 zł za pochowanie małego psa we wspólnej mogile, do 600 zł za dużego psa w mogile indywidualnej. Oferty grzebowisk różnią się ceną, usługami dodatkowymi (nagrobki, płyty granitowe, grawery) oraz kosztami utrzymania mogiły (od 80 do 100 zł rocznie). ©ShutterstockKrematorium dla zwierząt Jeszcze inną opcją jest kremacja zwierzęcia. W Polsce jest to rozwiązanie stosowane dość rzadko, ze względu na małą dostępność krematoriów dla psów i kotów. O ile w krajach Europy zachodniej funkcjonują od lat, w Polsce branża pogrzebowa dedykowana zwierzętom dopiero raczkuje. Krematoria dla zwierząt w Polsce to zaledwie kilka placówek. Dolina Spokoju w Warszawie Esthima w Ruzie Śląskiej, Animal Park w Lublinie i Mikołowie, Pamiętaj o mnie w Poznaniu. Usługa dostępna jest jednak dla osób z większej ilości województw, bo niektóre z krematoriów oferują bezpłatny odbiór zwierzęcia z lecznicy lub z domu. Koszt kremacji psa Cena kremacji psa jest zależna jest od tego, czy ma to być usługa indywidualna, czy kremacja zbiorowa oraz od wagi zwierzęcia. Najdroższą opcją jest kremacja indywidualna. Jej koszt waha się od 690 zł do 1500 zł. Nieco tańszą opcją jest kremacja rozłączna – polega na tym, że w tym samym czasie spalane są zwłoki kilku zwierząt, ale są od siebie wyraźnie oddzielone, tak że możliwa jest identyfikacja konkretnych prochów i przekazanie ich opiekunom. Koszt takiej usługi to wydatek rzędu 500 – 700 zł. W obu powyższych przypadkach prochy zwierzęcia mogą zostać przekazane opiekunowi. W większości krematoriów istnieje możliwość nabycia specjalnej, zdobionej urny na prochy naszego podopiecznego. Poza umieszczeniem prochów w urnie niektóre krematoria dla zwierząt oferują inne pamiątkowe opcje: Kryształy pamięci z prochami psa lub kota, Zatopienie prochów pupila w biżuterii. Koszt takiej usługi to od kilkuset do kilku tysięcy złotych. Najtańszą opcją jest kremacja łączna – niepozwalająca na identyfikację konkretnych prochów kota lub psa. Jej koszt zaczyna się od 200 zł i jest zależny od wagi zwierzęcia. Po kremacji opiekun otrzymuje certyfikat kremacji (bez prochów zwierzęcia). Inne usługi oferowane przez krematoria dla zwierząt to: Ceremonie pożegnania, Odciski łapki (atramentowe lub w masie modelinowej – 100-300 zł) Wyizolowanie DNA pupila (z umieszczeniem go w specjalnej próbówce - koszt około 2 tys. zł), Wykonanie diamentu z prochów zwierzęcia (koszt 30-40 tys. zł). Czy można zakopać psa w ogrodzie? Zdecydowanie nie! Za pogrzebanie psa we własnym ogrodzie, publicznym parku czy lesie grozi grzywna, wynikająca z art. 162 §1 Kodeksu wykroczeń. Może ona wynieść od 500 zł (mandat karny) do zł (grzywna nałożona przez sąd). Mimo tak wysokich kar, aż 72% Polaków (badania własne Wamiz) mających zwierzęta, grzebie je w miejscach do tego nie przeznaczonych., Martwego psa, kota, chomika czy królika nie można też „pozbyć” się poprzez wyrzucenie go do kosza na śmieci (co niestety często się zdarza). Jedyne dopuszczalne w Polsce opcje to grzebowisko, krematorium dla zwierząt lub utylizacja przez Zakłady Gospodarki Komunalnej.
zdechnac. czmychnac. dmuchnac. entralizowac. ydowac sie. fasonowac sie. SYNONIMY. Poznaj tłumaczenie słowa zdechnac25 języków dzięki naszemu tłumaczowi wielojęzycznemu. Na powyższej mapie ukazano częstotliwość używania słowa «zdechnac» w różnych krajach.

Żywienie szczeniaka w pierwszych dniach życia Każdy młody psiak, podobnie jak dziecko, jest bezradny i niezdolny do samodzielnego przeżycia. Jego pierwsze dni życia wyglądają dokładnie tak samo: je i śpi. Nic więc dziwnego, że nie odstępuje ani na krok swojej mamy, bo to właśnie ona zapewnia mu to, czego maluch potrzebuje: ciepła, opieki i pożywienia. Pokarm, który szczenięta w tym czasie dostają, to mleko, bogate we wszystkie cenne wartości odżywcze i w przeciwciała, które „nauczą” układ odpornościowy każdego szczeniaka, jak bronić się przed chorobami i drobnoustrojami. Przyssane do mamy pieski nabierają wagi i siły, aby z każdym dniem stawać się bardziej samodzielnymi. W pierwszych dniach życia szczenięta żywią się tylko mlekiem matki. Jeśli jej zabraknie, muszą dostawać preparat mleko zastępczy. Mleko dla szczeniąt Karmienie szczeniaka w pierwszych dniach i tygodniach to zadanie suki, którego zwykle podejmuje się z całym poświeceniem. Problem żywienia szczeniąt pojawia się dopiero wtedy, gdy maluchy są zbyt szybko zabierane od matki, suka nie produkuje mleka, odrzuca szczenięta lub umiera przy porodzie. Jedynym wyjściem jest wtedy próba dostawiania pieska do innej karmiącej suki lub sztuczne dokarmianie preparatem mleko zastępczym. Na początku taki preparat powinieneś podawać maluchowi co dwie lub trzy godziny specjalną pipetą albo butelką do karmienia zwierząt. Nie podawaj szczeniakowi surowego mleka krowiego czy koziego! Szczenię nie trawi kazeiny zawartej w mleku, co wywołać biegunkę. Czym karmić szczeniaki 4-tygodniowe? O tym, kiedy odstawić szczeniaka od piersi matki, decyduje zwykle natura. Suka traci pokarm – lub produkuje go w niedostatecznej ilości - po około trzech tygodniach od urodzenia i właśnie wtedy powinieneś zacząć przyzwyczajać pieska do pokarmu stałego. To bardzo ważne, by zacząć podawać go stopniowo, w małych ilościach i rozmiękczony wodą. Taka papka jest dla szczeniaków znacznie łatwiej przyswajalna. Szczeniaki 4-tygodniowe musza dostawać stały pokarm, bo ich mama zwykle nie ma już wtedy mleka. Karma powinna być podawana w odpowiednich proporcjach i o stałych porach. Żywienie szczeniaka a prawidłowy rozwój Wraz z mlekiem matka przekazuje szczeniakowi substancje, które wpływają na jego zdrowy rozwój. Tzw. siara jest bogata w immunoglobuliny, decydujące o budowaniu odporności szczeniaka. Przyjmuje się, że masa ciała szczeniaka powinna codziennie zwiększać się o około 10%. Jeśli zauważysz, że maluch nie przybiera na wadze wystarczająco dynamicznie lub suka nie ma wystarczającej ilości mleka, skontaktuj się z lekarzem weterynarii, który zbada szczenię i doradzi ewentualne dokarmianie mlekiem sztucznym. Karma musi być dostosowana do wieku psich maluchów i mieć doskonały skład Czym karmić szczeniaka? W wieku 3-4 tygodni młode psiaki zaczynają jeść pokarm stały, zwykle jest to mokra karma lub sucha, rozmiękczana wodą. Karmę rozmiękcza się, aby przyzwyczajać układ trawienny szczeniąt do przyjmowania pożywienia w innej postaci. Niezwykle ważne jest więc, by karma była dostosowana do wieku maluchów i miała doskonały skład! Wybierz produkt, który będzie zawierał wszystkie niezbędne do rozwoju wartości odżywcze. Ważną rolę w pierwszych tygodniach życia psiaka grają przede wszystkim wysokowartościowe białka i tłuszcze, odpowiedzialne za prawidłowe budowanie kości i sukcesywne przybieranie na masie. W karmie dla szczeniąt nie może także zabraknąć cennych witamin i minerałów. Karmy dla szczeniąt Aby młody psi organizm otrzymał wszystkie potrzebne wartości odżywcze, musi dostawać odpowiednią karmę. Kiedyś właściciele zwykle dla swoich psów gotowali lub dzielili się własnym jedzeniem. Dziś zwykle każdy sięga po gotową karmę - z wygody, ale i z obawy, że własnoręczne kreacje kulinarne mogą skończyć się niedoborem ważnych dla psa składników. Właściwy jadłospis jest ważny przez cale psie życie, ale najistotniejszy w jego pierwszych miesiącach, kiedy kształtują się mięśnie, kości i stawy. Jaką karmę wybrać, aby zadbać o zdrowy rozwój pupila? Czym karmić szczeniaka od hodowcy Kupując psa od hodowcy musisz koniecznie dowiedzieć się, jaka karmę dostawał. Nawet jeśli nie była najlepsza, w pierwszych dniach pobytu u Ciebie powinieneś podawać mu dokładnie tę samą, by nie wywołać u psa niepotrzebnego stresu – wszak i tak jest wystarczająco zdenerwowany przeprowadzką. Ponadto młody organizm dopiero przyzwyczaja się do stałego pokarmu i układ pokarmowy mógłby niekorzystnie zareagować na gwałtowne zmiany zawartości miski. Z nowinkami poczekaj więc jakiś czas, a psi jadłospis zmieniaj najlepiej stopniowo, mieszając starą i nową karmę. Dbaj o dobre żywienie szczeniaka Zanim zdecydujesz się na konkretna karmę, czytaj uważnie każdą etykietę, nie sugerując się kolorowymi obrazkami i marketingowymi obietnicami! Sklepy zoologiczne pełne są najrozmaitszych produktów, które nie zawsze są zdrowe i pełnowartościowe. Zanim kupisz karmę, przeczytaj jej skład. Slogany typu „ze świeżą wołowiną” czy „z delikatnym kurczakiem” mogą okazać się mylące, jeśli w składzie mięsa – a raczej produktów obocznych pochodzenia zwierzęcego - jest zaledwie 4%, a reszta to tanie zboża wzbogacone cukrem i konserwantami. Najlepsza karma dla szczeniaka Jaka karma dla szczeniaka będzie najlepsza? Nie ma tej jednej, ultymatywnej karmy dla szczeniąt – na rynku znajdziesz cały szereg dobrych, przystosowanych specjalnie dla młodych psów rodzajów karm. Oprócz uważnej analizy składników na opakowaniu przy zakupie powinieneś zwrócić uwagę na „efekty” czyli psie odchody. Jeśli pojawia się biegunka lub niepokojący kolor, warto jest sięgnąć po inny produkt. W przypadku, kiedy szczeniak się drapie lub wymiotuje, powodem mogą być alergie pokarmowe. Konsekwentna dieta eliminacyjna pozwoli Ci wykluczyć potencjalne alergeny. Skład karmy dla szczeniaka Każda dobra karma dla szczeniaka zawiera odpowiednio zbilansowane składniki takie jak białka (które budują organizm), tłuszcze i węglowodany. Dzięki takiemu składowi możesz mieć pewność, że Twój pies odżywia się prawidłowo. Nie zapominaj jednak o jednej ważnej rzeczy, czyli o planowaniu posiłków swojego pupila. To bardzo istotne, by przyjmował on nie tylko najlepszej jakości karmę, ale i odpowiednie jej ilości. Na opakowaniu każdej dobrej karmy prócz składu powinna znaleźć się informacja, ile gram pożywienia powinno przypadać na kilogram masy ciała zwierzaka – na tej podstawie łatwiej będzie Ci odmierzyć właściwe proporcje. Karma dla psiego juniora Jeśli Twój pupil osiągnął wiek psiego juniora, czas na zmianę karmy oraz powolne wprowadzanie do diety innych produktów. Teraz, kiedy psiak zaczyna rosnąć bardzo szybko, nabierać masy i jest niezwykle aktywny, potrzebuje zupełnie inaczej zbilansowanej diety, która pozwoli mu zaspokoić potrzeby energetyczne jego organizmu. Waz ze wzrostem jego aktywności, podnieść musi się także wartość odżywcza i energetyczna podawanych mu posiłków. Podobnie jak w przypadku karmy dla szczeniąt w sklepach nie brak również żywności dla juniorów. Czym nie powinieneś karmić szczeniaka? Choć Twój psiak dorasta i jego układ pokarmowy trawi już nie tylko mleko matki, nie powinieneś pozwalać sobie na eksperymenty kulinarne. Niezależnie od wieku przewód pokarmowy Twojego psiaka jest bardzo delikatny i wrażliwy i nie lubi zmian. Nie chcesz przecież by takie smakowanie skończyło się biegunką czy wymiotami. Pod żadnym pozorem nie podawaj mu więc nic z Twojego talerza. Znacznie lepszym rozwiązaniem dla niego będzie zbilansowana karma najwyższej jakości, dzięki której będziesz pewny, że Twój pupil odżywia się prawidłowo. Porcje i częstotliwość posiłków Karma dla juniorów jest odpowiednio dostosowana do potrzeb młodych psów. Musisz jednak kierować się pewnymi wytycznymi dotyczącymi zarówno porcji jedzenia, jak i częstotliwości posiłków (podobnie jak w przypadku szczeniąt). W przypadku dorastających psów optymalne są 2-3 posiłki dziennie. W tym czasie nie podrzucaj swojemu psu smakołyków, bo nie tylko negatywnie wpływasz na jego wagę, lecz przede wszystkim psujesz całą swoją pracę związaną z określonymi porami dnia na jedzenie oraz ilość przyjmowanego przez psa pokarmu. Podsumowanie Pamiętaj, że czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci. Odpowiedzialne i racjonalne żywienie szczeniaka we wczesnym okresie jego życia ma ogromny wpływ na zdrowie i zachowanie Twojego psa w przyszłości. Zadbaj o nią już dziś!

Bottom line. Sweet potato pie is one tradition that lives on decades later to be passed on from generation to generation. Miller explains, “Sweet potato pie has been such a mainstay at African

Żywienie psa Odpowiednie żywienie jest jednym z ważniejszych aspektów opieki nad psem. Jeśli chcesz, by Twój pies był zdrowy, musisz pamiętać o podstawowych wymaganiach żywnościowych. Pies na... Sucha karma dla psa W dzisiejszych czasach suche karmy są najwygodniejszą formą karmienia psów. Jednak nie wszystkie karmy są zbilansowane w taki sposób, w jaki być powinny. Zamiast pysznego mięsa... Pies nie chce jeść suchej karmy Zdarza się, że pies nie chce jeść suchej karmy. Często jest to wynikiem błędów żywieniowych popełnionych przez właściciela, bywa też, że powodem niechęci do spożywania... Nowy pies w domu Prawie każdy z nas, będąc w nowym miejscu, czuje się trochę spięty. Jesteśmy jednak w i tak lepszej sytuacji niż mały, bezbronny psiak, po raz pierwszy goszczący w naszych... Co jedzą nasze psy i koty Kupując w sklepie spożywczym jedzenie chcesz, aby było nie tylko smaczne, ale i zdrowe. W pierwszej kolejności zwracasz uwagę na jakość, coraz częściej studiujesz etykiety... Otyłość u psów Otyłość u psów jest związana z różnymi czynnikami, takimi jak np. wiek, płeć, rasa, zabieg kastracji. Jednak najważniejszymi okazują się czynniki warunkowane przez właściciela ... Żywienie psa w starszym wieku Gdy nasz pies zaczyna się starzeć, powinniśmy zadbać o odpowiednią dla jego wieku dietę. U różnych psów starość rozpoczyna się w różnym wieku – ma to głównie związek z... Ciąża u psa U suk zdolność do zajścia w ciąże pojawia się około 8-12 miesiąca życia (zależy to w dużej mierze od rasy oraz wielkości zwierzęcia). Raz na 6 miesięcy suka wchodzi w okres... Żywienie psa z alergią pokarmową Alergia pokarmowa zdarza się u coraz większej liczby psów. Charakterystycznymi jej objawami, które skłaniają nas do wizyty u weterynarza są świąd i zaczerwienienie skóry. Nasz... Psia starość Decydując się na psa, niewiele ludzi zastanawia się nad tym, co będzie za kilka lat, kiedy pies zacznie się starzeć. Psy przeciętnie żyją od 12 do 15 lat, rzadziej do 16 czy 18.

nELPV.