Zakrztuszenie u dziecka może zdarzyć się w różnych sytuacjach, nie tylko w czasie jedzenia. Gdy przedmiot lub kęs pokarmu utknie w drogach oddechowych, powstaje zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Wtedy najważniejsze jest, aby szybko udzielić pierwszej pomocy. Najgorsza jest panika lub bezczynność. Zakrztuszenie u dziecka może zdarzyć się niemal w każdej chwili – podczas jedzenia, zabawy, na spacerze. Zakrztuszenie w większości przypadków jest niegroźne, czasami jednak dochodzi do powikłania, które nosi nazwę zadławienia. Zadławienie to stan zagrożenia zdrowia i życia. Sprawdź, jak postępować, gdy dziecko się zakrztusi, a co robić, gdy dojdzie do zadławienia. Spis treści: Zakrztuszenie i zadławienie – definicje i skutki Objawy zakrztuszenia u dziecka, objawy zadławienia Co zrobić, gdy dziecko się zakrztusi Pierwsza pomoc w zadławieniu Dlaczego dzieci się krztuszą Zapobieganie zadławieniom u dzieci Zakrztuszenie i zadławienie – definicje i skutki Zakrztuszenie u dziecka to pojęcie, które obejmuje też zadławienie będące powikłaniem zakrztuszenia. O zakrztuszeniu mówi się wtedy, gdy do tchawicy, krtani lub oskrzeli trafi ciało obce. Najczęściej jest nim kęs jedzenia lub odrobina napoju, ale w przypadku dzieci istnieje ryzyko, że do dróg oddechowych trafi też drobna zabawka lub inny niewielki obiekt, który dziecko weźmie do ust. Niegroźne zakrztuszenia kończą się kaszlem i wydaleniem z dróg oddechowych ciała obcego. Jednak nie zawsze zakrztuszenie u dziecka ma tak szczęśliwy przebieg. Gdy kawałek pokarmu lub przedmiot utknie w drogach oddechowych, może zablokować swobodny przepływ powietrza do płuc – dochodzi wtedy do zadławienia. W tej sytuacji organizm nie potrafi samodzielnie pozbyć się powstałej blokady i potrzebna jest pomoc z zewnątrz. Przedłużające się zablokowanie dróg oddechowych, czyli zadławienie, skutkuje niedotlenieniem całego organizmu, ale najbardziej wrażliwy na brak tlenu jest mózg. Im dłużej trwa zadławienie, tym większe ryzyko powstania trwałych uszkodzeń tego delikatnego narządu, a nawet śmierci dziecka. Objawy zakrztuszenia u dziecka, objawy zadławienia Jak odróżnić zadławienie od zakrztuszenia u dziecka? Sprawa jest na szczęście dość prosta. W zakrztuszeniu dziecko kaszle i robi to efektywnie – głośno i intensywnie. Nie traci kontaktu z otoczeniem, nie sinieje, jest w stanie nabierać powietrze do płuc, może próbować mówić. Objawy pojawiające się przy zadławieniu: bezgłośny kaszel brak możliwości mówienia lub brak płaczu u niemówiącego jeszcze dziecka sinienie twarzy utrata przytomności. Co zrobić, gdy dziecko się zakrztusi Jeśli wiadomo, że doszło do zakrztuszenia, a nie zadławienia, trzeba zachować spokój i zachęcać dziecko do kaszlu. W końcu gwałtowny wypływ powietrza z płuc, jaki towarzyszy kaszlowi, najprawdopodobniej wypchnie ciało obce z dróg oddechowych. Nie należy dziecka klepać w tym czasie po plecach, gdyż wstrząsy, zwłaszcza w pozycji pionowej tułowia, mogą jedynie spowodować obniżenie się ciała obcego w drogach oddechowych. Przez dłuższy czas obserwuj dziecko, które się zakrztusiło – także wtedy, gdy wszystko wróci do normy. Zwracaj uwagę na to, czy z czasem nie zmienia się ton podczas płaczu, czy oddech nie staje się cichszy, nie pojawia się świst, kaszel bez przyczyny, sinienie wokół ust, paznokci lub ogólne sinienie skóry. Gdybyś zauważyła któryś z tych objawów, jak najszybciej zawieź dziecko do lekarza. Możliwe, że w dolnym odcinku dróg oddechowych nadal tkwi ciało obce. Pierwsza pomoc w zadławieniu u dziecka Jeśli dziecko się zadławiło, zachowaj zimną krew – to trudne, gdy dziecko walczy o oddech, ale tylko wtedy będziesz w stanie mu pomóc. 1. Ułóż dziecko na przedramieniu twarzą w dół. Dłonią przytrzymaj głowę, nie blokując przy tym nosa ani ust dziecka. Jeśli dziecko jest za ciężkie, by tak je położyć, przedramię oprzyj na swoim udzie. Gdy jest zbyt duże, by oprzeć je wygodnie na przedramieniu, usiądź lub uklęknij na podłodze i przełóż je przez kolana głową w dół. Nigdy nie odwracaj dziecka do góry nogami. 2. Uderz nadgarstkiem w plecy. Powtórz to do 5 razy. Jeśli dziecko złapie oddech, mocniej zakaszle, zacznie głośno płakać, to znaczy, że twoje działanie było skuteczne. A jeśli nie, zrób to, co w kolejnym punkcie. 3. Usuń ciało obce. Odwróć dziecko twarzą do siebie, rozchyl jego usta – jeśli zobaczysz ciało obce, spróbuj je wyjąć jednym palcem (zagiętym jak haczyk). Nie chwytaj go dwoma palcami, bo mogłabyś wepchnąć je głębiej. Jeśli nic nie wskazuje na to, że drogi oddechowe dziecka zostały udrożnione, zrób kolejny ruch: 4. Uciskaj klatkę piersiową. Ułóż niemowlę tak jak w punkcie 1., tyle że na plecach, podtrzymując ręką jego potylicę i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej. Połóż na mostku palec wskazujący i środkowy. Uciśnij klatkę tak, aby ugięła się na 1/3 swojej głębokości. Po każdym ucisku poczekaj, aż mostek wróci do pozycji wyjściowej, nie zdejmując z niego palców. Powtórz pięć razy. Jeśli maluch nie zacznie głośno płakać, kasłać, nie pozbędzie się ciała obcego, „uderzaj” i „uciskaj” po 5 razy na przemian. Jeśli to nie pomoże, to dalej: 5. Powtarzaj opisane powyżej czynności aż do skutku lub przybycia fachowej pomocy. Nie poddawaj się, gdyż z czasem rozluźnią się mięśnie gardła i łatwiej będzie ci usunąć tkwiącą w nich przeszkodę. 6. Jeśli dziecko straci przytomność, rozpocznij resuscytację dziecka (w przypadku dziecko, które nie skończyło roku, stosuj zasady obowiązujące przy resuscytacji niemowlaka). Połóż dziecko na wznak na twardym, równym podłożu. Odchyl główkę i wykonaj 5 wdechów po 1-1,5 s. Próbuj do 5 razy. Jeśli to nie da efektu, masuj serce i wentyluj (15 uciśnięć klatki, 2 wdechy). Przed kolejnymi wdechami sprawdź, czy nie widać ciała obcego. Jeśli do tej pory nie wezwałaś pogotowia, zrób to po jednominutowej reanimacji. A jeśli nic się nie zmieni (dziecko nie zacznie się poruszać, płakać), prowadź reanimację aż do jego przybycia bez sprawdzania, czy dziecko oddycha, ma puls itd. Na wszelki wypadek zawczasu powieś w widocznym miejscu telefony ratunkowe: 999 lub 112 (tylko z komórki) – to obowiązujący numer alarmowy w całej Unii Europejskiej. Gdy z dzieckiem dzieje się coś złego, ze zdenerwowania łatwo zapomnieć, pod jaki numer należy zadzwonić. Dlaczego dzieci się krztuszą Wszystkie dzieci poznają świat, nie tylko go oglądając, dotykając, ale przede wszystkim „smakując” to, co wpadnie im w ręce. Po drugie – układ nerwowy dziecka stale dojrzewa i dopiero musi się nauczyć sprawnie połykać pokarm. Nie staraj się więc przemycić kolejnej łyżki zupki, gdy niemowlę jest rozbawione lub z przejęciem opowiada ci coś w swym własnym języku. Wtedy o zakrztuszenie naprawdę nietrudno. Niektóre dzieci krztuszą się jedzeniem, inne mlekiem, starsze mogą zakrztusić się cukierkiem albo wodą na basenie czy własną śliną – w przypadku płynów dostających się do układu oddechowego mówi się o zachłyśnięciu. Jeszcze inne potrafią zakrztusić się drobną zabawką. Do zakrztuszeń u dzieci dochodzi naprawdę często, na szczęście większość z nich nie prowadzi do zadławienia. Pamiętaj też, że częściej od innych dzieci krztuszą się maluchy zmuszane do jedzenia. I nigdy podczas karmienia nie kładź dziecka. Lepiej, by jego główka wraz z górną połową ciała były lekko uniesione. Tchawica u rocznego dziecka ma średnicę jedynie 7 mm. Można więc sobie wyobrazić, że wystarczy naprawdę niewielki przedmiot, aby doprowadzić do zakrztuszenia czy nawet zadławienia. W dodatku podrażnione drogi oddechowe mogą zareagować skurczem, co dodatkowo zmniejszy ich światło i jeszcze bardziej utrudni przepływ powietrza. Zapobieganie zadławieniom u dzieci Uwaga na drobne przedmioty! Po każdym praniu sprawdź, czy guziczki i ozdoby na ubrankach dziecka są mocno przyszyte. Upewnij się też, że od jego zabawek nie można czegoś łatwo oderwać. Schowaj te, które są przeznaczone dla dzieci powyżej 3. roku życia. Nigdy nie pozwalaj niemowlęciu bawić się sflaczałym lub pękniętym balonem. No i pilnuj starszego rodzeństwa, aby nie karmiło malucha swoim jedzeniem ani nie dawało mu swych zabawek. Nie połykaj też przy dziecku żadnych leków (maluch może spróbować cię naśladować, poza tym możesz nie zauważyć, że maleńka tabletka potoczyła się pod stół). Tuż przed karmieniem nie smaruj dziąsełek niemowlaka żelem łagodzącym swędzenie towarzyszące ząbkowaniu. Sprawdź też, czy tarcza smoczka nie jest na tyle mała, by dziecko mogło go włożyć do buzi w całości. I nigdy nie zostawiaj dziecka samego, gdy je. Powodem zakrztuszenia może być nawet miękka kukurydziana chrupka! Konsultacja: dr Stanisław Bogucki, chirurg dziecięcy, specjalista medycyny ratunkowej. Szpital Dziecięcy im. prof. dr. Jana Bogdanowicza w Warszawie Zobacz także: Jak pomóc dziecku, które się zakrztusiło [WIDEO] Najczęstsze przyczyny zadławień u dzieci [WIDEO] Resuscytacja dzieci w różnym wieku

Zastosuj uderzenie pomiędzy łopatkami – gdy dziecko nie może kaszleć ani oddychać, należy zastosować uderzenia w plecy, wykonując pięć szybkich uderzeń w okolicy między łopatkami, a następnie sprawdź jak czuje się dziecko. Połóż dziecko na swoim przedramieniu z twarzą skierowaną w dół, trzymając jego głowę dłonią

1 Czas ma kluczowe znaczenie. 2 Ogranicz mobilność psów. 3 Usuwanie przedmiotu obcego. Kluczowym czynnikiem jest szybka reakcja na uduszenie. Chociaż możesz staraj się przeprowadzić pierwszą pomoc w domu, nie powinna więcej niż minutę lub dwie. Jeśli nie możesz usunąć obiektu w W tym czasie natychmiast skontaktuj się z weterynarzem.

Zakrztuszenie u niemowlaka zdarza się stosunkowo często. U małych dzieci może dojść do zadławienia mlekiem, śliną lub zabawką. Sprawdź, co zrobić, aby udzielić pierwszej pomocy niemowlakowi, który się zachłysnął. I jak działać w przypadku poważnego zakrztuszenia się. Zakrztuszenie się niemowlaka nigdy nie powinno być bagatelizowane przez rodziców. Może być spowodowane mlekiem lub śliną. Warto pamiętać, że niemowlę oddycha 40 razy na minutę (dorośli około 16 razy na minutę) i każda niedrożność dróg oddechowych spowodowana obecnością ciała obcego u tak małego dziecka może grozić niedotlenieniem. Spis treści: Zakrztuszenie niemowlaka mlekiem lub śliną Pierwsza pomoc przy zakrztuszeniu niemowlaka Zakrztuszenie niemowlaka mlekiem lub śliną Co robić, gdy niemowlę się krztusi? Jeśli dziecko zakrztusi się mlekiem, w pierwszej kolejności należy odstawić je od piersi lub butelki. Następnie należy pozbyć się tego, co niemowlę ma już w jamie ustnej i nosie. To samo wykonuje się, gdy dojdzie do zakrztuszenia śliną. Najprościej pomóc dziecku, obracając je twarzą do podłogi, tak żeby mleko lub ślina wypłynęły z buzi. Jeśli uda się w ten sposób pozbyć płynu, dziecku już nic nie zagraża. Sytuacja może się bardziej skomplikować, kiedy to nie pomoże lub kiedy dziecko wciągnie do dróg oddechowych jakiś przedmiot. Jak należy mu wtedy pomóc? Pierwsza pomoc przy zakrztuszeniu niemowlaka Co zrobić gdy niemowlę się krztusi? Połóż dziecko na swoim przedramieniu głową w dół, podtrzymując jego brodę. Zwróć uwagę, by głowa niemowlaka była w pozycji neutralnej (nie przyciskaj jej do klatki piersiowej). Nie odwracaj niemowlęcia do góry nogami! Złóż dłoń w łódeczkę i ruchem wypychającym wykonaj 5 uderzeń w plecy niemowlęcia (między łopatkami). Jeśli dziecko nadal nie płacze, a jego twarz jest czerwona, obróć je na plecy i połóż je sobie na przedramieniu (nie przyginając głowy dziecka do klatki piersiowej). Przyłóż 2 palce (wskazujący i środkowy) w dolnej części mostka, w miejscu powyżej połączenia łuków żebrowych wynoszącym szerokość 1 palca i wykonaj energicznie 5 ucisków klatki piersiowej. Powtarzaj czynność, póki ciało obce nie wypadnie z ust niemowlęcia. Jeśli niemowlę straci przytomność i nie oddycha, rozpocznij resuscytację niemowlaka (od 5 wdechów wstępnych). Kolejne czynności podczas udzielania pierwszej pomocy niemowlęciu, które się zakrztusiło, można dokładnie obejrzeć na umieszczonym na początku tego tekstu filmie instruktażowym, który powstał przy współpracy z PCK Pamiętaj, że nawet jeżeli uderzenia lub uciski będą skuteczne, musisz iść z niemowlakiem do lekarza! Zobacz także: Jak udzielić pierwszej pomocy dziecku? Reanimacja: wszystko, co musisz o niej wiedzieć Pierwsza pomoc przy użądleniu osy

Կիպащэዓочι рсяδихр	Срюσероγα ըሔоδጄμ	Հኃፉеδιշо пиտеտθռիቯ	ባщеχо բէչεтруլу κу
Σацы ጢևց	Ζαη ዙλጷπенуዒቼ	Ο ծо	Еςሓ ջар
Эτ дቾлиглуզθ մосуታωզ	Нօኧωз мեቡараδи	Υፔቸ κጤщէ иц	Рጇ рጃሲሰγոλок ቪ
Յу нуኑ	Вриճωዖ ճըрዮռоτի иπጀ	Γе иլеγ асቭдυсто	ሠщሐσуգац ሣоγազ

Kiedy znajdzie coś, co mu się podoba, zjada to chętnie, a czasem zbyt szybko, co może prowadzić do problemów. Co robić w takich przypadkach? Jeśli nie wiesz, jak się zachować, aby pomóc swojemu czworonożnemu przyjacielowi, Weź pod uwagę poniższe wskazówki, co zrobić, gdy mój pies się zakrztusi.

Co zrobić gdy mojego pupila ugryzie pszczoła lub osa? Intro Text Gdy tylko na zewnątrz zaczynają kwitnąć kwiaty, a przyroda po zimie budzi się do życia, właściciele psów i kotów zaczynają obawiać się użądlenia przez osę lub pszczołę. Ciekawskie zwierzaki często polują na pasiaste owady lub starają się je odgonić, przez co rozjuszone owady czują się zagrożone i mogą zaatakować. Co zrobić, gdy nasz ukochany pupil zostanie użądlony? Content Dlaczego użądlenie może być niebezpieczne dla naszego pupila? Konsekwencje użądlenia mogą być bardzo poważne. Wiele zależy od tego, czy zwierzę jest uczulone na jad, w jakim miejscu zostało użądlone oraz czy było to pojedyncze ukąszenie czy może wielokrotne. W najlepszym wypadku może skończyć się na lekkim zaczerwienieniu i dyskomforcie utrzymującym się przez kilka godzin. W najgorszym może dojść do poważnego obrzęku w okolicach krtani i zablokowania dróg oddechowych, uniemożliwiając zwierzęciu normalne oddychanie. Ekstremalnie groźny jest także wstrząs anafilaktyczny, jeśli nasz pupil jest uczulony. W takiej sytuacji istnieje realne zagrożenie życia, dlatego ważna jest natychmiastowa pomoc lekarza weterynarii. Jeśli chodzi o zagrożenia ze strony owadów, szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na osy. W przeciwieństwie do pszczół czy szerszeni, są one znacznie bardziej agresywne i gotowe do ataku. Ponadto po zabiciu osy zostaje zniszczony woreczek jadowy, z którego uwalnia się substancja wabiąca pozostałe owady. Mojego psa/kota ugryzła pszczoła lub osa – co robić? Jeśli widzimy, że nasz pupil polował na owada i nagle zacznie trzeć łapą pysk delikatnie popiskując, lizać łapę lub nadmiernie interesować się jakąś częścią ciała, może to oznaczać, że został użądlony przez osę lub pszczołę. Na początku powinniśmy zidentyfikować, jaki owad jest przyczyną takiego zachowania i jak najszybciej usunąć żądło, jeśli użądlenia dokonała pszczoła. Możemy zrobić to pęsetą lub zeskrobać z pomocą paznokcia, by uniknąć wyciśnięcia resztek jadu z żądła. Jeśli pies zaczyna mieć problemy z oddychaniem lub opuchlizna w miejscu użądlenia zaczyna się powiększać, należy błyskawicznie udać się do najbliższego gabinetu weterynaryjnego – mogą to być pierwsze objawy wstrząsu anafilaktycznego, który zagraża życiu naszego pupila. Pilnej interwencji wymagają również użądlenia w okolicy krtani czy we wnętrzu jamy ustnej, które mogą doprowadzić do zablokowania dróg oddechowych. Na szczęście większość ugryzień owadów nie wymaga interwencji lekarza. Wystarczy uspokoić zwierzaka, zminimalizować obrzęk z pomocą zimnego okładu, zdezynfekować rankę oraz złagodzić odczyn papką z sody. Na miejsce użądlenia nie powinniśmy stosować żadnych opatrunków, by rana jak najszybciej się zagoiła. Należy jednak pilnować, by zwierzak nie wylizywał i nie drapał tego miejsca – przydatny może okazać się kołnierz, zwłaszcza w pierwszych kilku godzinach. Jeśli mimo stosowania się do rad, opuchlizna nie schodzi, a miejsce ugryzienia wciąż jest bolesne, warto skonsultować to z weterynarzem. Jeśli obawiamy się reakcji alergicznej, lub wiemy, że nasz pies lub kot źle znosi użądlenia, warto przy okazji porozmawiać z lekarzem weterynarii o lekach, które można podać zwierzęciu w ramach pierwszej pomocy. Powinny się one znaleźć w apteczce naszego pupila i być zawsze pod ręką, zarówno w domu, jak i podczas wycieczek i wypraw. Jak uniknąć użądlenia psa przez owada? Nie da się ukryć, że użądlenie to bardzo przykre doświadczenie zarówno dla psa czy kota, jak i dla jego opiekuna. Dlatego warto, byśmy robili co w naszej mocy, by uniknąć takich sytuacji. Jak możemy to zrobić? Przede wszystkim, zabezpieczając nasze futrzaki wewnątrz domu – jeśli otwieramy okna, warto mieć zamontowane moskitiery, dzięki którym owady nie dostaną się do środka i unikniemy przykrej niespodzianki. Wypuszczając psa na ogród lub kota do woliery czy na osiatkowany balkon powinniśmy mieć pupila cały czas na oku i w razie zauważenia pasiastego intruza - jak najszybciej interweniować. Lepiej odwołać zwierzę zanim zacznie polowanie i narazi się na użądlenie. W przypadku psa warto również przeprowadzić ćwiczenia z samokontroli, by oduczyć go polowania na latające owady. Można to robić stopniowo oduczając psa rzucania się w kierunku lecących przysmaków. Dzięki temu pies nauczy się kontrolować i nie będzie atakować latających owadów z taką zawziętością, co pozwoli mu uniknąć rozjuszenia pszczoły lub osy oraz użądlenia. Podobny trening można próbować przeprowadzić z kotem, jednak ze względu na niższą podatność na szkolenie oraz bardziej rozwinięty instynkt łowiecki, efekty będą raczej ograniczone. Co zrobić, gdy dziecko się zakrztusi? Tłumaczy ratownik medyczny. 9 października 2021 która uzależnia wszystko, co się dzieje w tej partii, od jednego człowieka, nie jest sytuacją

Zestresowany pies z twojego powodu? Tak, to możliwe! Traktując nasze psy jak członków rodziny, czasami zdarza nam się zapomnieć, że pies to… pies, który nie rozumie nas tak samo jak nasi dwunożni najbliżsi. Podczas rozmowy z nimi wysyłamy niekiedy nieświadomie sygnały mowy ciała, które wśród zwierząt interpretowane są zupełnie inaczej. Poniżej przedstawiamy 8 rzeczy, które robisz, a które stresują twojego psa. 1. Denerwujesz się na psa, gdy on zachowuje się jak… pies Psy szczekają, niszczą, gryzą różne przedmioty, wąchają czy kradną resztki ze stolików, które znajdują się w zasięgu wzroku, a raczej… pyska. Dla nich jest to całkowicie naturalne zachowanie. Dodatkowo nie rozumieją, że na swoje najnowsze buty wydałeś pół pensji – pies widzi w nich potencjał na kolejną fajną zabawkę do gryzienia. Co więcej, jeśli zabraniasz psu szczekać, to tak jakbyś zabraniał człowiekowi mówić. Nie popadajmy jednak z jednej skrajności w drugą – nie możemy pozwalać naszemu pupilowi na wszystko, gdyż później ciężko będzie nam utrzymać nad nim kontrolę. Zamiast karać te zachowania, należy skupić się na tym, aby je przekierowywać na takie, które nam odpowiadają, co wymaga od opiekunów wytrwałości i cierpliwości. 2. Nie wyznaczasz reguł i granic Konsekwencja powinna iść w parze z wprowadzaniem zasad, które dla psa muszą być jasne i czytelne. Jeśli przez tydzień pozwolisz pupilowi leżeć na kanapie, po czym zaczniesz go za to karcić, pies stanie się zestresowany i sfrustrowany, ponieważ trudno będzie mu przewidzieć twoją reakcję na jego zachowanie. Zwierzę nie rozumie, że np. pewnego dnia zdecydowałeś się odpuścić mu z powodu „specjalnej okazji”. Kiedy zatem wyznaczasz granice (a powinieneś to robić), trzymaj się ich. 3. Oczekujesz, że pies będzie grzeczny tylko po to, by cię zadowolić Chociaż psy lubią widzieć swoich właścicieli, gdy są szczęśliwi, to jednak czworonogi wciąż pozostają zwierzętami. Nie zachowują się grzecznie, bo chcą zadowolić mamę. Robią to, bo wiedzą, że im się to opłaca. Co więcej, można nawet powiedzieć, że są oportunistami – gdy tylko nadarzy się okazja, nie zawahają się, by np. ukraść resztki jedzenia z talerza. Zdarzają się co prawda psy, które są swoim właścicielom posłuszne tylko po to, by ich zadowolić, jednak większość działa z jednego, prostego powodu – by otrzymać nagrodę. Niekonsekwentne nagradzanie prawdopodobnie prowadzi do niekonsekwentnego zachowania. Dlatego nie możesz się gniewać na swojego psa, gdy ten nie przestrzega zasad, jeśli w zamian nie może oczekiwać nagrody. Musisz pamiętać, że zestresowany pies nie wykonuje twoich poleceń też dlatego, że prawdopodobnie ich nawet nie słyszy – nie jest w stanie się na nich skupić. 4. Wypowiadasz mnóstwo komend na jedno polecenie Twój pies szczeka na gości, a ty próbujesz uspokoić go różnymi komendami typu „cicho”, „nie szczekaj”, „ciii!”. Zapewne już sam wiesz, na czym polega problem – dałeś psu aż trzy różne polecenia. Co prawda chodzi w nich o to samo, czyli uciszenie pupila, jednak to nie działa, bo… pies nadal szczeka. A szczeka, bo jest zdezorientowany, z kolei ty zirytowany zachowaniem psa, zaczynasz go besztać i w tym momencie zwierzę nie wie, dlaczego. O co ci właściwie chodzi, gdy co chwilę wypowiadasz jakieś różne słowa? A dodatkowo – czy kiedykolwiek zapoznałeś psa ze znaczeniem którejkolwiek z nich? Aby uniknąć takich sytuacji, najlepiej już od samego początku sprecyzować konkretną komendę. Ponadto upewnij się, że wszyscy domownicy się do niej stosują. 5. Wydaje ci się, że uspokajasz psa, a w rzeczywistości pochwalasz jego lęk To jasne, że kiedy nasz pies jest niespokojny, chcemy go pocieszyć. Tyle tylko że to, co dla nas jest naturalną reakcją, jak np. mówienie spokojnym tonem „wszystko jest w porządku”, dla psa oznacza coś całkiem przeciwnego. Jeśli robimy coś, czego nie lubią nasze psy, np. zabieramy je do weterynarza, a przy tym używamy tego zwrotu, one zaczynają kojarzyć tę frazę z sytuacjami, które w ich mniemaniu wcale nie są w porządku. Jeżeli „wszystko jest w porządku” oznacza, że wydarzy się coś niedobrego, to taka zapowiedź może naprawdę zestresować twojego psa. W dodatku brzmi jak pochwała – głaskanie zestresowanego psa i pocieszanie go, gdy za oknem szaleje burza, oznacza dla psa pochwalenie jego lęku. 6. Groźnie machasz psu palcem Według niektórych behawiorystów gest grożenia palcem powoduje u psów stres. A wszystko za sprawą naszej mowy ciała, która temu towarzyszy – surowy ton czy wyprostowana postawa. Twój pupil może nie pamiętać, kiedy zasłużył sobie na gniewny gest palcem, jednak doskonale będzie zdawał sobie sprawę z tego, że jesteś na niego zły, tym samym powodując u niego niepokój. 7. Nie zapewniasz psu stymulacji ruchowej Zestresowany pies to znudzony pies. Jeśli nie dostarczasz swojemu psu wystarczającej stymulacji fizycznej i psychicznej, to jest to prosta droga do tego, aby twój pupil… zanudził się na śmierć – podobnie zresztą jest u ludzi.

A właśnie wtedy powinien zachować zimną krew. Dlatego ratownicy przypominają, jak należy się zachować. Konrad Pieszchalski jest ratownikiem medycznym i działa w Stowarzyszeniu "Pomogę bo mogę". W rozmowie z TVN24 wyjaśniał, jak udzielić pierwszej pomocy kilkumiesięcznemu dziecku, które się zakrztusiło.

Z taką sytuacją nie chciałby mieć do czynienia żaden właściciel. A jednak one się zdarzają. Pogryzienie pupila przez innego psa może być wynikiem zbyt zapalczywej zabawy, aktu agresji lub głupoty ze strony właściciela (zjawisko szczucia psa). Co należy wtedy zrobić? Jak się zachować? Gdzie szukać pomocy? Sprawdź procedurę krok po kroku. Jest właściciel? Nie odpuszczaj! Jeśli do pogryzienia doszło w obecności właściciela agresywnego psa lub też możesz ustalić jego tożsamość (bo wiesz, że to pies np. sąsiada), to pierwsze kroki kieruj właśnie do niego. Nie daj sobie nawinąć makaronu na uszy. Prawo jest jasne: za psa odpowiada właściciel. Możesz więc domagać się od niego pokrycia kosztów wizyty w lecznicy weterynaryjnej czy dalszego leczenia, jeśli będzie ono konieczne. Koszty te może pokryć ubezpieczyciel niefrasobliwego właściciela, o ile ten posiada polisę OC w życiu prywatnym. Jeśli do pogryzienia doszło na terenie posiadłości właściciela agresywnego psa, to koszty mogą zostać pokryte z polisy majątkowej (jeśli ma takie rozszerzenie). W każdym innym przypadku to właściciel będzie musiał sięgnąć do kieszeni. Dla bezpieczeństwa wezwij policję Nie musisz się wykłócać z właścicielem agresywnego psa. Doszło do wykroczenia, a więc na miejsce śmiało można wezwać policję. Jest to o tyle korzystne, że funkcjonariusze sporządzą notatkę, która może stanowić istotny dowód w sądzie – gdyby doszło do rozprawy na drodze cywilnej. Jeśli pies wygląda na bezpańskiego W takiej sytuacji masz niestety ograniczone pole manewru. Możesz oczywiście spróbować ustalić personalia jego właściciela, o ile go w ogóle ma. Tutaj przydatne będzie zrobienie psu zdjęcia i opublikowanie go na lokalnej grupie facebookowej. Być może ktoś rozpozna zwierzaka i wskaże Ci, gdzie mieszka jego właściciel. Najważniejsze jest zdrowie psa Niezależnie od tego, w jakich okolicznościach doszło do pogryzienia, musisz zadbać o zdrowie swojego pupila. Jeśli rany są głębokie i mocno krwawią, formalności powinny spaść na drugi plan. Jak najszybciej jedź z psem do lecznicy. Weterynarz szybko poradzi sobie z problemem, choć konieczne może być zostawienie psa na obserwacji. Pamiętaj przy tym, aby nie bagatelizować nawet z pozoru powierzchownych ran, zwłaszcza w okolicach pyska i narządów rodnych.

Wytrzymuje w temperaturze 4 C do 14 dni natomiast w 37 stopniach przeżywa 60 minut. Szczególnie szybko niszczą go rozpuszczalniki organiczne jak eter i chloroform. Inaktywacja wirusa następuje

Najlepsza odpowiedź Aby uzupełnić doskonałą odpowiedź Liang-Hai … jeśli zaczną dochodzić do siebie ( jeśli „ponownie kaszlą i dyszą , ale oddychają ), nie walą ich w plecy i w szczególności nie próbuj manewru Heimlicha; może to spowodować wymioty, co w dużym pośpiechu znacznie pogorszy problem. Zostaw je fizycznie w spokoju i zachęć do powolnego i głębokiego oddechu, gdy wypuszczą resztki wody z gardła. Pozycja głową w dół twarzą w dół jest ważna, nawet jeśli głowa jest zawieszona tylko między kolanami, co pozwala wodzie zebranej w gardle wypłynąć z ust. Absolutnie nie chcesz, aby ich krtań zamknęła się w odpowiedzi na wtargnięcie wody. Spodziewaj się, że pełne wyzdrowienie zajmie trochę czasu, prawdopodobnie nawet kilka godzin, jeśli pływali, kiedy to się stało, i byli poważnie osłabieni przy zdarzeniu. Odpowiedź Aby dodać do doskonałej odpowiedzi Sarah Reyes, na górze obu rur z tyłu naszych ust znajduje się podobny do zaworu element ( nagłośnia), która znajduje się za / poniżej i poza naszym języczkiem. Uvula to rzecz w kształcie worka treningowego, która porusza się, gdy mówimy AHHHH w gabinecie lekarskim, aby lekarz mógł spojrzeć na tył naszych gardeł, gdy mamy badanie wykonane przez naszego internistę lub laryngologa. Zastawka znajduje się powyżej krtani. Otwiera się i zamyka, abyśmy mogli oddychać lub jeść, ale nie jedno i drugie jednocześnie. Dlatego czasami się dławimy: zawór nie zamyka się całkowicie, a bolus (rzecz, którą połykamy, czy to ślina, woda czy jedzenie) trafia do niewłaściwej „fajki” – tak jak powiedziała Sara. Jeden przykład: osoby z tracheostomią oddychają przez tchawicę (rurkę powietrzną), a nie przez nos lub usta. Rurka tracheostomijna wpływa na mechanizmy połykania i są bardziej narażone na aspirację, ponieważ rurka dotchawiczna zmienia kąt os, a połykanie staje się czymś trudniejszym do osiągnięcia. Potrzeba oddychania jest większa niż potrzeba połykania, a drogi oddechowe muszą być chronione. Osoby z tracheotomią noszą urządzenia do odsysania lub mają są poręczne, aby mogły udrożnić drogi oddechowe w przypadku aspiracji (aspirację definiuje się jako wdychanie do tchawicy wszelkich ciał stałych lub płynnych, w tym śliny) .Zdychanie materią niesterylną stwarza ryzyko infekcji, a zachłystowe zapalenie płuc jest i częste występowanie wśród osoby z trachlami. Osoby, które mają problemy z połykaniem pigułek intuicyjnie rozumieją to: umieszczenie głowy w określonych pozycjach ułatwia połknięcie pigułki i minimalizuje poprzez zmianę postawy możliwość zakrztuszenia się tabletki. Kiedy więc ktoś bez tracheostomii pije lub je i natychmiast zaczyna kaszleć lub krztusić się i robi to przez kilka sekund, kaszel udrażnia drogi oddechowe (bez użycia urządzenia odsysającego w celu odsysania treści z dróg oddechowych). Zamiast tego kaszel wypycha zawartość dróg oddechowych wraz z gwałtownym strumieniem silnego powietrza wypływającego z płuc i, miejmy nadzieję, z dróg oddechowych. Często to, co tam było, trafia do ust, a następnie jest połykane lub wypluwane.

Twoje dziecko się krztusi, a ty nie wiesz, co zrobić? Po pierwsze: nie panikuj. Na pozór niegroźne zakrztuszenie się może mieć poważne konsekwencje zdrowotne dla dziecka. Zdarza się, że jest bardzo niebezpieczne. Gdy kęs pokarmu utknie w drogach oddechowych, liczy się każda sekunda.

hehe to się nazywa [B]kaszel wsteczny[/B] ;) z rok czasu pytałam lekarzy, którzy stawiali najgorsze diagnozy. nie przesadzam, że około 10 lekarzy to diagonozowało... aż wreszcie poszłam do dr Niziołka, który nie dośc, ze jest autorytetem to jeszcze działa nie tylko w granicach naszego kraju i się zna ;) takie ksztuszenie się to może byc objaw zapadniętej tchawicy, złej budowy pyszczka, chorób serca, albo poprostu kaszel wsteczny. pisałam o tym na innym forum. ja zrobiłam badania, które wykluczyły inne choroby, wszystko było ok ze zdrowiem psiaka. [url] czy to wygląda jak na tym filmiku??? u mojej te ataki były bardziej przerażające, głośniejsze, silniejsze, ona się rozpłaszczała na podłodze i sama była przerażona nie mogąc złapac powietrza... metoda na to jest super prosta: zatkac psu nos przykładają palec do niego. pies się wtedy 'odtyka' i jest ok. można udrażniac przyciskając język albo podniebienie, ale to trudniejsze i mniej wygodne dla zwierzaka, lepiej przyłożyc palce do nosa, zatykając go i będzie ok. chodzi o to, ze psiak, który dużo i intensywnie niuch, wącha albo który jest jakoś tam bardziej wrażliwy na pyłki - zatyka się, żeby te niepożądane rzeczy nie weszły mu głębiej przez nos i stąd ten atak. spróbuj i daj znac jak będzie :) kiedyś te ataki były nawet 3-4 razy w tygoniu, dzisiaj zdarzają się 1-2 na miesiąc najczęściej. Powodzenia :) aha, nie dmuchajcie w pyszczki... ;) to nie pomaga. można jeszcze zdrobic takie 'sztuczne oddychanie" przez nos, wdmuchując powietrze - ale naprawdę zakrycie nosa palcem pomaga w 100%.

^{Najpierw musi się uspokoić, przestać na nas skakać, szczekać lub podgryzać i dopiero wtedy możemy się z nim przywitać. W tym celu, zaraz po wejściu do domu, odwróć się do psa plecami, nie patrz na niego, nie dotykaj ani nic nie mów. Pies zrozumie, że staliśmy się obojętni i szybciej się uspokoi.} Intro Text Dla wielu psów jazda autem może być bardzo przykrym doświadczenie. Zwierzęta lękowe, a także te z nieznaną przeszłością mogą zwyczajnie bać się podróży samochodem. Zdarza się nawet, że pies sztywnieje już na sam widok samochodu. Co zrobić, gdy pies boi się jazdy samochodem? Jak pokonać strach przed podróżą autem u psów? Content Przyzwyczajanie psa do samochodu – wybór sposobu podróżowania Zanim w ogóle zaczniemy proces oswajania psa z podróżowaniem samochodem, musimy zastanowić się, w jaki sposób będziemy przewozić naszego pupila. Najbezpieczniejszą opcją jest odpowiednio dopasowana klatka w bagażniku. To również jedno z najbardziej komfortowych rozwiązań dla większości psiaków, choć często wymaga dodatkowego czasu na przyzwyczajenie. Jeśli zdecydujemy się na wyjście, musimy dołożyć starań, by pies w pełni zaakceptował samą klatkę, jeszcze zanim zaczniemy zamykać go w samochodzie. W tym celu należy umieścić klatkę w domu i stopniowo przyzwyczajać do niej psiaka. Z początku w ogóle nie powinniśmy jej zamykać, gdy pies jest w środku. Nie należy zwierzęcia zmuszać do niczego, a sam proces przyzwyczajania powinien opierać się na tzw. „crate games”, czyli grach i zabawach, które mają na celu oswojenie psa z klatką. Dopiero, gdy pupil w pełni zaakceptuje nowe legowisko, należy przenieść klatkę do samochodu. Innym rozwiązaniem jest przewożenie psiaka na tylnej kanapie, przypiętego pasami bezpieczeństwa. Taka opcja może być dla niektórych psów nieco mniej komfortowa, jednak zwykle dobrze się sprawdza. Ważne, by pies w czasie jazdy był całkowicie bezpieczny i nie miał możliwości przedostania się na przód. Przyzwyczajanie psa do podróży samochodem – niezbędne akcesoria Na pewno w procesie nauki przydadzą się ulubione smaczki naszego psiaka. Jeśli planujemy wozić psa w bagażniku, oprócz klatki możemy potrzebować również rampy, dzięki której pies spokojnie wejdzie do auta. Nie każde zwierzę będzie umiało samodzielnie wskoczyć do klatki, zwłaszcza jeśli pies boi się jazdy samochodem. Planując przewozić psa na tylnej kanapie potrzebujemy wygodnych, dobrze dopasowanych szelek typu guard oraz pasa bezpieczeństwa dla psa. Przydatna może się okazać również specjalna mata, która ochroni siedzenia przed sierścią i brudnymi łapami po spacerze. Jak pokonać strach przed podróżą autem u psów? Pierwsze kroki Na początku należy zacząć bardzo powoli, od oswajania psa z widokiem auta. Dobrze, jeśli mamy do dyspozycji parking pod domem, lub zaciszne miejsce, w którym nikt nie będzie nam przeszkadzał i nie będziemy mieli zbyt wielu rozproszeń. Pierwszym krokiem jest bowiem otwarcie drzwi bądź bagażnika samochodu i pozwolenie psu spokojnie zapoznać się z maszyną. W miarę możliwości pies powinien być luzem, lub na dłuższej lince, by nie ograniczać jego przestrzeni. Nagradzamy psa smakołykiem za każde podejście blisko samochodu i obwąchanie. Jeśli widzimy dyskomfort u zwierzęcia, pozwalamy mu chwilę oddalić się od niepokojącej maszyny i za chwilę próbujemy ponownie, stopniowo zwiększając odległość. Gdy już pies przestanie obawiać się samej obecności auta, możemy spróbować zachęcić go do zajrzenia do środka. Robimy to naprowadzając go ręką ze smakołykiem lub po prostu wrzucając przysmak do wnętrza samochodu. Na tym etapie nie zmuszamy psiaka do pozostawania dłużej w pojeździe, jeśli nie czuje się zbyt pewnie. Możemy jednak stopniowo przedłużać czas przebywania w samochodzie skarmiając zwierzę smaczkami. W zależności od komfortu naszego czworonoga należy rozłożyć poszczególne czynności na kilka różnych sesji treningowych. Strach przed jazdą samochodem – ruszanie z miejsca Jak dojdziemy już do etapu, w którym pies swobodnie jest w stanie wejść do samochodu i wytrzymać tam dłuższą chwilę, możemy spróbować zamknąć klatkę lub zapiąć pas bezpieczeństwa. Na początku trwa to kilka sekund i nie zatrzaskujemy za sobą drzwi. Staramy się skarmiać psiaka i nie blokować mu możliwości wyjścia z samochodu po odpięciu pasa lub otwarciu klatki. Gdy już pies zaakceptuje ten stan, możemy spróbować zamknąć drzwi na kilka sekund. Następnie stopniowo wydłużamy ten czas, a później dokładamy wsiadanie do samochodu na fotel kierowcy. Kolejnym krokiem jest włączenie silnika. Nawet jeśli nasz pies do tej pory nie wykazywał zbyt wielu objawów stresu, powinniśmy dokładnie obserwować jego reakcję na dźwięk odpalanego auta. Może bowiem okazać się, że jest to dla niego bardzo trudne doświadczenie. Na początku nie ruszamy w ogóle z miejsca i nagradzamy psa słownie oraz smakołykami (jeśli siedzi na tylnej kanapie). Tego typu sesje powinny trwać po kilka – kilkanaście sekund i zakończyć się wypuszczeniem psa z samochodu. Gdy pies przestanie obawiać się dźwięku silnika, następnym krokiem jest ruszenie z miejsca. Z początku możemy przejechać zaledwie kilka metrów – wszystko zależy od reakcji naszego psiaka. Z czasem wydłużamy stopniowo przejażdżki, kończąc je w sposób atrakcyjny dla zwierzęcia, np. zabierając go na dłuższy spacer w nowej, ciekawej okolicy, organizując trening czy po prostu wspólnie bawiąc się w nowym miejscu. Warto pamiętać, że w zależności od nasilenia lęku naszego psa, cały proces może trwać od kilku dni do nawet kilku miesięcy, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość i dużą ilość smakołyków. Na każdym etapie musimy pilnować, by zwierzę czuło się jak najbardziej komfortowo - nie możemy go do niczego zmuszać ani blokować mu możliwości wyjścia z ciężkiej sytuacji. Co zrobić, gdy pies boi się burzy, sztucznych ogni lub innych hałasów - proste wskazówki! Bardzo wiele psów obawia się głośnych dźwięków, w tym sztucznych ogni. Choć pewien poziom strachu jest korzystny, gdyż sprawia, że zwierzę unika zagrożenia, to bardzo nasilony strach jest bardzo stresujący dla psa i właściciela. Lista substancji groźnych dla naszego pupila jest naprawdę długa – niebezpieczeństwa czyhają na nasze czworonogi nie tylko na zewnątrz, ale także w domu. Choć w niektórych przypadkach zatrucie u psa może mieć w miarę łagodny przebieg i skończyć się tylko na strachu, to w innych może stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia naszego pupila. Sprawdź, jak rozpoznać zatrucie u psa i jak reagować?Przez aktualizacja dnia 18:58 W przypadku zatrucia u psa, kluczowe jest jak najszybsze rozpoznanie objawów. Tylko szybkie i skuteczne działanie uchroni zwierzę przed ryzykiem powikłań. Co może wywołać zatrucie u psa i jak je rozpoznać? Jakie substancje mogą wywołać zatrucie u psa? Do zatrucia pokarmowego u psów dochodzi głównie za sprawą zjedzenia lub wypicia substancji trującej, a także połknięcia niebezpiecznego przedmiotu. Nierzadko niepokojące objawy pojawiają się również w wyniku wylizywania sierści zabrudzonej toksyczną substancją. Trujące, a nawet zagrażające życiu zwierzęcia substancje i przedmioty to: Baterie: wbrew pozorom zatrucie spowodowane połknięciem przez psa baterii nie należy do najrzadszych. Najczęściej są to miniaturowe lub guziczkowe baterie o typie AA lub AAA, które wykorzystuje się w kalkulatorach, aparatach fotograficznych lub grach elektronicznych. Leki: środki farmaceutyczne stosowane przez ludzi mogą stanowić śmiertelne zagrożenie dla czworonogów, dlatego należy przechowywać je w miejscu niedostępnym dla zwierząt. Pamiętajmy także, że nawet leki przeznaczone dla czworonogów nie powinny być im podawane bez konsultacji z lekarzem weterynarii, ponieważ podanie ich w niewłaściwej dawce może spowodować zatrucie u psa. Ocynkowane części metali: przedmioty będące źródłem cynku mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i życia naszego pupila. Mowa tutaj głównie o śrubach lub monetach, a także farbach, pudrach lub maściach cynkowych, które w łatwy sposób mogą zostać połknięte przez psa i powinny znajdować się w miejscu dla niego niedostępnym. Odpadki, z którymi pies może mieć styczność podczas spaceru lub zabawy na świeżym powietrzu. Do tej grupy zagrożeń zalicza się przede wszystkim resztki produktów spożywczych, opakowania po jedzeniu lub lekach, nawozy sztuczne i chemikalia, a także wodę z nieznanego źródła. Podczas przebywania z psem na zewnątrz, należy uniemożliwić mu zjadanie napotkanych odpadków oraz produktów nieznanego pochodzenia. Rośliny i grzyby: jedne z najczęstszych przyczyn zatrucia u psa. Zatrucie pokarmowe mogą wywołać trujące dla zwierząt gatunki roślin doniczkowych (np. diffenbachia, aloesy, anturium czy bluszcz), roślin ogrodowych (np. cis pospolity, hiacynt, tulipan, piwonia oraz jesienne zimowity), owoce niektórych roślin zielonych (ostrokrzew, cis) oraz trujące grzyby (muchomor sromotnikowy). Substancje chemiczne - produkty chemiczne są zarówno dla ludzi, jak i dla zwierząt szczególnie niebezpieczne. Zalicza się do nich wszelkiego rodzaju detergenty, środki czyszczące, odkażające, wybielacze do tkanin, płyny samochodowe, farby, rozpuszczalniki, produkty używane do udrażniania rur czy substancje zawierające glikol etylenowy, które mają charakter silnie trujący. Trutki i trucizny: ogromne zagrożenie dla czworonogów mogą stanowić trutki i trucizny znajdujące się w miejscach ogólnodostępnych takich jak garaże podziemne czy klatki schodowe. Szczególną uwagę właścicieli czworonogów powinny zwracać trutki dla gryzoni czy też preparaty stosowane w zwalczaniu mrówek lub ślimaków. Jakie są objawy zatrucia pokarmowego u psów? Objawy zatrucia pokarmowego u psa mogą być dosyć zróżnicowane i objawiać się na różnych płaszczyznach. Najczęstsze symptomy, które mogą świadczyć o zjedzeniu lub połknięciu toksycznej substancji dotyczą: układu pokarmowego: mogą pojawić się wymioty, wymioty z krwią, biegunka, ślinotok, obecność krwi w moczu oraz kale; układu oddechowego: u psa można zaobserwować kaszel, duszności i trudności w oddychaniu; układu nerwowego: nierzadko zatruciu pokarmowemu towarzyszą zaburzenia świadomości, drgawki, drżenie mięśni, zwężone albo rozszerzone źrenice, niedowidzenie, trudności w poruszaniu się lub niezdolność ruchowa; zmian skórnych: w przypadku, gdy pies miał do czynienia z toksyczną substancją, może dojść do chemicznego poparzenia w okolicy pyska lub przewodu pokarmowego, a także może być widoczne zaczerwienienie skóry i obrzęki; innych zaburzeń np. krwawienia z dróg rodnych, przyśpieszonego tętna oraz zapaści. Pamiętajmy, że powyższe objawy są jedynie najczęstszymi, jakie mogą pojawić się przy okazji zatrucia u psa. Każdy przypadek jest indywidualny i – w zależności od toksycznej substancji, z jaką miał do czynienia pies – mogą mu towarzyszyć inne objawy oraz przebieg. Co należy zrobić, gdy podejrzewamy zatrucie pokarmowe u psa? W przypadku, gdy podejrzewamy, że pies miał kontakt z substancją, w wyniku której mogło dojść do zatrucia, należy jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem. Udanie się do specjalisty jest konieczne nie tylko w przypadku, gdy zaobserwowaliśmy niepokojące objawy, ale także wówczas, gdy pies spożył niebezpieczną substancję lub przedmiot i nie obserwujemy u niego jeszcze żadnych negatywnych symptomów. W przypadku zatruć pokarmowych kluczowe jest jak najszybsze wdrożenie odpowiedniego leczenia – odpowiednio szybka reakcja ma ogromny wpływ na dalsze rokowania i jest kluczowa dla zdrowia, a nawet życia zwierzęcia. Dla lekarza weterynarii istotna będzie przede wszystkim znajomość substancji, którą spożył nasz pies. Pomocna będzie nazwa produktu, opakowanie lub dołączona do niego ulotka – dzięki temu weterynarz ustali dokładny skład preparatu, jaki doprowadził do zatrucia u psa. Wiedza ta pozwoli przyspieszyć proces leczenia i natychmiast wdrożyć ukierunkowaną metodę leczenia. Pomocne mogą być także dodatkowe informacje, w tym: przybliżona ilość substancji, jaką spożył pies; czas, jaki upłynął od zetknięcia się zwierzęcia z trującą substancją; ewentualne objawy niepożądane, jakie wystąpiły po zjedzeniu lub wylizaniu substancji; czy usiłowaliśmy podjąć próbę samodzielnej pomocy zwierzęciu a jeśli tak, to jaką i jakie były tego rezultaty.

Jeśli pies zwymiotuje więcej, niż raz dziennie, jak najszybciej zabierz go do weterynarza. Jeśli myślisz, że krztuszenie się jest wywołane przez coś, co pies połknął, tym bardziej musisz odwiedzić specjalistę. Czasami weterynarz będzie musiał zrobić coś, czego Ty nie jesteś w stanie zrobić w domu.

W dzisiejszym artykule dowiesz się co zrobić, gdy pies się zakrztusi, w naszym kompletnym są zawsze ciekawskie – ustępując jedynie eksploracji nosem, używają ust do badania nowych i interesujących rzeczy. Psy mogą zakrztusić się wszystkim wielkości otworu tchawicy, ale najczęstszymi agresorami są małe piłki, takie jak piłki golfowe i squash, prawdziwa skóra i kości, celofan i plastikowe zabawki dla robić, gdy pies się dusiCo zrobić, gdy pies się zakrztusi: możesz zobaczyć różne techniki radzenia sobie z tą sytuacją. Najpierw otwiera usta i próbuje sprawdzić, czy możesz się poruszyć i usunąć przedmiot – uważając, aby cię nie ugryźć i nie popchnąć przedmiotu, którym się zakrztusił. Zdejmij obrożę psa. Chwyć jego tylne nogi, głową w dół, aby zobaczyć, czy ułatwi to wyrzucenie Heimlicha: Trzymając psa w pozycji stojącej lub leżącej, owiń ramiona wokół talii, złóż dłonie razem, jedną z nich w kształcie pięści tuż pod klatką piersiową, na brzuchu. Naciśnij szybko brzuch obiema rękami pięć razy. Ostatnią opcją jest mocne uderzenie dłonią między łopatki. A potem ponownie wypróbuj Manewr już będziesz w stanie wydobyć przedmiot, powinieneś natychmiast udać się do uniknąć uduszenia?W takich przypadkach oprócz wiedzy o tym, jak postępować, najważniejsza jest profilaktyka, zależy to od przyczyny zadławienia, eksperci zwracają uwagę na kilka elementów, które należy wziąć pod uwagę:1. Aby zwierzę jadło powoli i nie zakrztusiło się pokarmem, najlepiej: powolny podajnik z różnymi rowkami, które uniemożliwiają zwierzęciu zjedzenie większej ilości niż jest w stanie w żadnym wypadku daj jedzenie, które może się udusić jak niektóre kości, a zwłaszcza Kontroluj, co zdejmujesz z ulicy lub parkujesz podczas spaceru i unikaj wkładania tego do ust, jeśli pasuje i może ci zawsze kupuj zabawki w sklepach zoologicznych z nietoksycznymi materiałami i odporny na wyciąganie przez zwierzęta.

Robiąc tak będziesz tylko wzmacniać przekonanie w głowie Twojego psa, że bieganie z innymi psiakami jest najfajniejsze! Istnieją różne, lepsze metody na zmęczenie psa. Można np. wybrać się na wycieczkę rowerową, długi spacer po łąkach, poćwiczyć sztuczki, pobawić się szarpakiem, potrenować elementy posłuszeństwa

Szczekanie psa, choć jest to jego sposób komunikacji, może czasami być uciążliwe dla nas i naszego otoczenia. Szczególnie, gdy pies szczeka w nocy. Dowiedz się, jakie mogą być tego przyczyny, a także jak sprawić, aby Twój pupil przespał spokojnie całą noc. 1. Dlaczego pies szczeka? 2. Pies szczeka w nocy! Co zrobić? Po pierwsze – aktywność fizyczna Po drugie – trening umysłowy Po trzecie – stymulacja węchowa 3. Gdy pies szczeka w nocy… po prostu chce Ci coś przekazać Dlaczego pies szczeka? Zapewne niejeden raz zastanawiałeś się: dlaczego pies szczeka? Obok mowy ciała i zapachu jest to jedna z podstawowych form komunikowania się otoczeniem. Pies, podobnie jak człowiek, chce wyrazić całą gamę informacji oraz emocji. Warto obserwować swojego pupila, ponieważ nie szczeka on bez powodu, a co więcej – nie zawsze wyraża ono to samo. W zależności od sytuacji, szczekanie może oznaczać dobre lub złe zamiary. Może być ono zarówno informacyjne, jak i wynikać z radości czy ekscytacji (np. na widok kogoś znajomego). Może być również związane z ostrzeżeniem lub groźbą. A dlaczego pies szczeka w nocy? Zazwyczaj spowodowane jest to nudą i frustracją, ponieważ Twój ulubieniec nie spożytkował energii w ciągu dnia. Pies szczeka w nocy! Co zrobić? Po pierwsze – aktywność fizyczna Przede wszystkim zadbaj o odpowiednią dawkę aktywności fizycznej Twojego pupila w ciągu dnia. Długie spacery połączone ze wspólną zabawą (aportowanie piłki czy freesbee) nie tylko wpłyną pozytywnie na relację pomiędzy Tobą a psem, ale również sprawią, że z przyjemnością wieczorem położysz się spać. Zadbaj nie tylko o długość spacerów, ale także ich częstotliwość i różnorodność. Jeśli lubisz bieganie lub jazdę na rowerze, to doskonałym rozwiązaniem będzie uprawianie tych sportów razem ze swoim czworonogiem. Obecnie mamy do wyboru bardzo dużą ilość sprzętu do uprawiania sportów z psem, dzięki któremu wspólna aktywność będzie komfortowa. Po drugie – trening umysłowy Gdy Twój pies szczeka w nocy, a pogoda nie sprzyja długim wędrówkom, zadbaj o jego trening umysłowy. Są czworonogi, dla których kwadrans zabaw węchowych będzie bardziej wyczerpujący niż godzinny spacer. Zaopatrz się w smakołyki i do dzieła! Podstawowym działaniem, które będzie stymulować mózg Twojego psa, jest ćwiczenie komend. Skupienie się na wykonaniu zadań, szczególnie nowych, będzie wymagało od niego wykorzystania dużej dawki energii. Twój pupil to bardzo sprytne zwierzę i zrobi dużo, aby otrzymać coś pysznego do zjedzenia. Gdy nie masz czasu na wspólny trening, z pomocą przyjdzie kula-smakula. Napełnij ją suchymi smakołykami i daj psu. Twój ulubieniec musi wykazać się sprytem i cierpliwością, aby z kuli powypadały wszystkie kawałeczki. Po trzecie – stymulacja węchowa Doskonałym sposobem jest również stymulacja węchowa. Najprostszą zabawą jest ukrywanie smakołyka w zaciśniętej dłoni. Zadaniem psa jest oczywiście jego wywąchanie. Do tej zabawy możesz użyć także kubeczków lub ukryć smakołyk w kartonie wypełnionym papierami lub materiałami. Możesz również wykorzystać gotowe zabawki stymulujące, w których ukrywa się smakołyki. Pies, za pomocą swojego węchu oraz łap i nosa, będzie próbował się do nich dostać. Ponadto nagradzaj psa w chwilach spokoju. W ten sposób nauczy się, że jest to zachowanie pożądane. Gdy szczeka, nie mów do niego i nie głaszcz go. W ten sposób uczysz go, że szczekanie wywoła Twoją reakcję. Gdy pies szczeka w nocy… po prostu chce Ci coś przekazać Pamiętaj – szczekanie dla psa jest jak mówienie dla człowieka. Twój pupil chce Ci w ten sposób coś przekazać, więc warto obserwować go, aby nauczyć się rozróżniać przyczyny szczekania. Teraz wiesz już także, co możesz zrobić, gdy pies szczeka w nocy. Dzięki powyższym poradom wyeliminujesz niepożądane zachowanie, ale również znacznie umocnisz więź ze swoim czworonogiem. Certyfikowana petsitterka, pasjonatka szkolenia psów metodami pozytywnymi. Mama dwójki energicznych córek i opiekunka wyjątkowego psa bez ogona.

1. Pierwsza pomoc przy zadławieniu: 2. Podsumowanie. Najczęściej pierwszym objawem zadławienia się jest kaszel, którym cierpiący stara się odblokować przełyk. Jednak nie zawsze zwykłe odkaszlnięcie może pomóc. Niekiedy potrzebna jest pomoc osób trzecich, a nawet wezwanie pogotowia ratunkowego. ^{Lękliwy pies to poważny problem dla właściciela. Zwierzę nie akceptuje samotności, unika długich spacerów, nie czuje się pewnie w zwykłych sytuacjach, dając przy tym znać o swojej słabości poprzez głośne szczekanie i skomlenie. Jak poradzić sobie ze strachliwym psem? Czy można mu jakoś pomóc? Oto 5 ciekawych pomysłów. Dostosuj ton głosu – najgorsze, co może robić w takiej sytuacji właściciel, to wymuszanie na psie, aby przestał się bać własnego cienia. Krzyki na pewno nie pomogą. Lepiej jest zaakceptować fakt, że pies nigdy nie będzie przebojowym zdobywcą osiedla. Unikaj krzyków czy choćby delikatnego podnoszenia głosu. Pilnuj, aby w domu nie panowały hałasy. Znajdź psu bezpieczny azyl – lękliwe psy najchętniej zaszywają się w miejscu, które uznają za bezpieczne. Warto pozwolić pupilowi na samodzielne wskazanie takiego azylu. Jeśli zauważysz, że pies najchętniej spędza czas za kanapą, to przestaw tam legowisko. Nie zmuszaj psa do aktywności w miejscach, których się boi. Terapia – o wizycie u psiego behawiorysty warto pomyśleć wtedy, gdy lęki pupila zaczynają być nieznośne i utrudniają wszystkim życie. Przykładem może być chociażby częste zwracanie pokarmu, niekontrolowanie potrzeb fizjologicznych czy paniczny strach przed wyjściem z domu. Wówczas pomoc specjalisty może być niezbędna. Szkolenie – psy najczęściej boją się tego, czego nie znają. U podstaw ich lęków leży np. brak kontaktu z innymi psami. Szkolenie będzie wówczas idealnym rozwiązaniem. Pod okiem profesjonalnego trenera pies będzie miał okazję do zapoznania się z innymi zwierzętami. Pozna nowe zabawy i przekona się, że świat wcale nie jest taki straszny, jak mogło mu się wydawać. Odwracanie uwagi – jeśli pies boi się konkretnych rzeczy i sytuacji, jak np. hałasy za ścianą czy dźwięk przejeżdżających samochodów, to warto zadbać o odwrócenie jego uwagi od tych „zagrożeń”. Przydatne będą różne zabawki – pies będzie mógł je gryźć i w ten sposób się uspokoić. Przy okazji nie zniszczy domowych przedmiotów. Bywają psy, których lękliwość jest tak głęboko zakorzeniona, że nie da się jej do końca wyplenić. Trzeba to zaakceptować i pomóc swojemu pupilowi w trudnych dla niego sytuacjach. Choćby były bardzo częste. Zgłoś swój pomysł na artykuł}

Jeśli w ten sposób udało się przepchnąć ciało obce głębiej, do jednego z oskrzeli, możemy się cieszyć. Dziecko będzie mogło oddychać choć jednym płucem. Pomoc jest w drodze. Ciało obce zostanie usunięte w szpitalu. Jeśli zaś się nie udało, przystępujemy do resuscytacji: uciskamy klatkę piersiową dziecka 15 razy.

Kontrolowanie tego, jak głośny jest pies, jest jednym z ważniejszych aspektów bycia odpowiedzialnym właścicielem. Poza tym, nadmierne szczekanie może być denerwujące nie tylko dla Ciebie, ale także dla Twoich sąsiadów. O co ten całych hałas Pierwszym krokiem do wyeliminowania problemu jest ustalenie, dlaczego pies szczeka. Niektóre psy szczekają,, ponieważ chcą powiedzieć, że czegoś potrzebują. Może są głodne, spragnione lub chcą się bawić. Jeżeli szczekanie staje się poważnym problemem, może to czas, aby nauczyć go innych sposób zwracania na siebie uwagi, takich jak grzebanie łapą lub oczekiwanie przy drzwiach lub przy misce. Zabawa Wiele psów szczeka, kiedy zobaczy inne psy zapraszające je do zabawy. Jest to zupełnie normalne, ale od Ciebie zależy, jaki rodzaj szczekania jest dopuszczalny i czy nauczysz psa, że będzie się mógł bawić dopiero wtedy, gdy się uspokoi. Sam w domu Pies może szczekać, kiedy zostaje sam w domu. Spróbuj więc wychodząc zostawić w domu włączoną muzykę lub radio, aby słyszał znajome odgłosy. Możesz mu także zostawić zabawki, których używanie wymaga od niego długiego wysiłku i będzie go zajmowało przez cały czas samotnego pobytu w domu. Dobrym sposobem zmniejszenia leków jest pozostawienie psu starego niepranego ręcznika lub ubrania, które będzie miało zapach członka rodziny. Kiedy powrócisz w domu, postaraj się bardzo intensywnie się z nim pobawić lub zmusić do wysiłku. Ponieważ za Tobą tęsknił, nie ma lepszej metody na „naprawienie”, więzi między wami, którą nadwątliła rozłąka. Na straży Jednym z najczęstszych powodów szczekania psa jest alarm. Jeżeli Twój pies zobaczy, że do domu zbliża się ktoś obcy, zaczyna szczekać, aby Cię o tym powiadomić. Ponieważ traktuje Ciebie jako przywódcę stada, chce abyś to sprawdził. Niektóre psy są specjalnie rozmnażane, aby ostrzegały przez zagrożeniem, więc jest to zachowanie, do którego być może będziesz chciał psa zachęcać. Pozwól swemu psu szczekać, aby wzbudzić Twoje zainteresowanie, ale staraj się go uciszyć, kiedy jesteś pewien, że nie ma nikogo obcego. Opracuj system Wszystkie aspekty szkolenia psa wymagają pewnego systemu. Psy przyzwyczajają się do działań rutynowych, dlatego takowe znacznie zwiększają Twoje szanse na sukces. Być może brałeś już udział w zajęciach ze swoim szczeniakiem, a jeżeli nie, dlaczego nie spróbować właśnie teraz? Nigdy nie jest za późno na nauczenie starszych psów nowych sztuczek, dlatego tresura może być świetnym sposobem nauczenia się nowych metod postępowania z psem. Cisza Jednym ze sposobów nauczenia psa komendy „cisza” jest uspokojenie go lub odwrócenie jego uwagi za każdym razem, gdy szczeka. Do odwrócenia jego uwagi możesz użyć czegoś, do robi głośny hałas, na przykład puszkę z monetami w środku, a następnie głośno i jednoznacznie powiedzieć „cisza”. Kiedy Twój pies przestanie szczekać, musisz go wynagrodzić. Nigdy nie krzycz, kiedy chcesz, aby przestał szczekać, ponieważ powoduje to lęk i może utrudnić jakiekolwiek szkolenie. Ponadto pies może się zagubić, jeżeli uzna, że Ty także zacząłeś szczekać. Krzyk tylko wzmacnia nawyk szczekania. Podsumowując Szkolenie jest zawsze najlepszą metodą skorygowania złych zachowań Twojego psa. Pamiętaj jednak, że w większości przypadków szczekania jest częścią bycia psem. Musisz zacząć działać dopiero wtedy, gdy nie jest ono nieuzasadnione i uciążliwe. Jeżeli szczekanie utrzymuje się dłużej, Twój lekarz weterynarii może udzielić CI dodatkowych wskazówek albo zasugerować użycie innych technik postępowania behawioralnego.

Co zrobić gdy pies nie chce spać w nocy? Gdy pies nie sypia nocami, warto zabrać go do weterynarza, który wykona ogólne badania diagnostyczne. Może okazać się, że zwierzak cierpi na niegroźną infekcję, która pogarsza jego samopoczucie i powoduje bezsenność. Jak uspokoić psa w nocy? Dobrym sposobem jest podanie mu smakołyka

William Shakespeare nazwał zazdrość zielonookim potworem. Z tym uczuciem, zarówno u siebie, jak i u innych, zetknąłeś się pewnie nie raz. Czy wiesz, że może ono dotyczyć również czworonożnego domownika? Dowiedz się, skąd bierze się zazdrość u psa, w jaki sposób zachowuje się zazdrosny pies, a przede wszystkim – jak sobie z nią radzić. Badacze psich zachowań są już pewni – czworonogi odczuwają całkiem dużą gamę emocji. Zostały one podzielone na dwie grupy: emocje pierwotne i emocje wtórne. Do tych pierwszych należą strach, radość, złość czy zaskoczenie. Wśród drugich znalazły się wstyd, poczucie winy i zazdrość, którą właśnie teraz się zajmiemy. Co ciekawe, chociaż jestem daleka od generalizowania, częściej zazdrość o opiekuna przejawiają psy małych ras. Te duże są bardziej skłonne do „dzielenia się”. Oczywiście nie można z góry zakładać, że każdy york będzie zazdrosny, a każdy labrador podzieli się swoim opiekunem z innym psem lub człowiekiem. To, czy pies jest zazdrosny, możemy określić dopiero w konkretnej sytuacji. Zazdrość u psa – skąd się bierze i jak wygląda? Psy, podobnie jak ludzie, nie są zazdrosne o wszystko i wszystkich. Może się jednak zdarzyć, że Twój pupil poczuje, że w danej sytuacji jest na zagrożonej pozycji i zacznie odczuwać wspomniane uczucie zazdrości. Najczęściej pojawia się ono, gdy sytuacja w Waszym domu ulega znaczącej zmianie. Co to oznacza? Pojawienie się nowego członka rodziny – partnera, dziecka, czy drugiego zwierzęcia. Twój czworonożny przyjaciel nie potrafi poradzić sobie ze zmianami i wtedy do gry wkracza zielonooki potwór. W nowej sytuacji bardzo szybko zauważysz, że zachowanie Twojego pupila uległo zmianie. Jak najczęściej zachowuje się zazdrosny pies? W obecności „intruza” zwierzę może skomleć, warczeć i szczekać. Zazdrosne psy mogą stać się nawet agresywne. Z drugiej strony objawem zazdrości może być smutek i apatia. Niektóre zwierzęta niszczą swoje posłanie lub zabawki, a nawet zaczynają sikać w domu. Być może Twój pupil będzie próbował Cię odzyskać, wpychając się między Ciebie i osobę lub zwierzę, które mu zagraża. Tendencję do takiego zachowania udowodnili naukowcy z University of California. Pokazywali grupie psów filmy video, na których ich opiekunowie bawili się z pluszowymi czworonogiem. Większość obserwowanych psów od razu próbowało dostać się w pobliże swojego opiekuna. Reakcję na nagranie z pluszowym psem porównano z reakcjami na inne czynności wykonywane przez opiekunów. W innych przypadkach objawy zazdrości były sporadyczne. Potwierdziło to nie tylko zdolność psów do zazdrości, ale również potrzebę oddzielenia swojego opiekuna od intruza. Zazdrosny pies – czy da się temu zapobiec? Wspominałam wcześniej, że to, czy pies jest zazdrosny, da się określić w konkretnej sytuacji. Mimo to można zawczasu co najmniej zminimalizować efekty działania złych emocji. Może na to znacząco wpłynąć właściwa socjalizacja i przyzwyczajanie psa od szczeniaka do różnych sytuacji. Oczywiście ciężko jest myśleć zawczasu o wszystkich poważnych zmianach w życiu. Jednak, kiedy one nadejdą, pomyśl o tym, jak przygotować na nie swojego czworonożnego przyjaciela, aby zaoszczędzić mu negatywnych emocji, w tym zazdrości. Przeanalizujemy teraz konkretne sytuacje, w których najczęściej objawia się zazdrość u psa. Pies zazdrosny o partnera Było tak pięknie – tylko on (pies) i Ty (opiekun). Całą uwagę w wolnym czasie poświęcałeś czworonogowi. I nagle w Twoim życiu pojawia się ktoś nowy, kto ten czas psu zabiera. Często pies jest zazdrosny o partnera, ponieważ poświęca się mu, chcąc nie chcąc, mniej uwagi. Bardzo ważne jest zatem, żeby od początku pracować nad pozytywnym kojarzeniem. Niech wizyty partnera będą dla psa okazją do dodatkowego spaceru, wspólnej zabawy, czy karmienia smakołykami. Czasami zdarza się, że negatywne emocje u psa wywołuje strach człowieka. Czworonogi doskonale wyczuwają, gdy ktoś się ich boi. Niektóre reagują bardzo ekspresyjnie, chcą wejść w interakcję, co jedynie pogłębia traumę, a w efekcie również barierę na linii człowiek – zwierzę. Taka sytuacja będzie wymagała od Ciebie delikatności zarówno w stosunku do psa, jak i partnera. Wspólnie musicie wypracować kolejne kroki wzajemnego poznawania się. Pies zazdrosny o dziecko Bezpośrednio przed pojawieniem się noworodka w domu należy psa porządnie zmęczyć. Długi spacer warto urozmaicić treningiem lub zabawą z innym czworonogiem. Dzięki temu uwolni z siebie nagromadzoną energię i w momencie zapoznania z małym człowiekiem nie będzie już aż tak mocno podekscytowany. Zaraz po powrocie ze szpitala do domu pies będzie łaknął kontaktu ze swoją opiekunką, której nie widział kilka dni. Młoda mama, mimo skupienia na maluszku, powinna poświęcić czas na dużą dawkę czułości wobec zwierzęcia. Pierwszy kontakt z samym noworodkiem powinien odbywać się na poziomie, na którym pies nie będzie musiał się wspinać, aby zobaczyć, co jego opiekunowie przynieśli do domu. Twój pupil będzie chciał zapoznać się z zapachem nowego lokatora, przekonać się, że w beciku nie znajduje się zabawka, a prawdziwy, chociaż mały, człowiek. Przede wszystkim z nadchodzącą zmianą, którą jest pojawienie się dziecka, należy zaznajamiać psa w trakcie ciąży. Dla czworonoga, który do tej pory był oczkiem w głowie swoich opiekunów, będzie to naprawdę ogromna zmiana. Pojawi się nowy i bezbronny lokator, który będzie wymagał od swoich rodziców całodobowej opieki i czasami psie potrzeby mogą zostać zepchnięte na drugi plan. Do tego dochodzi nowy zapach oraz dźwięki, np. płacz. Cała praca związana z przyzwyczajaniem psa do nowej sytuacji spoczywa zatem na dorosłych opiekunach. Już w trakcie ciąży warto zapraszać do domu znajomych z dziećmi, również tymi najmniejszymi. Dzięki temu zwierzę przyzwyczai się do dźwięków wydawanych przez dzieci oraz zachowań, które dla czworonoga mogą wydawać się dziwne. Gdy młoda mama będzie jeszcze w szpitalu, tata dziecka niech zabiera do domu brudne pieluszki oraz ubranka, które przeszły już zapachem małego człowieka. Tę metodę zastosowaliśmy na naszym Idefixie i sprawdziła się doskonale. Co więcej, Idefix asystował nam przy wielu czynnościach związanych z dziećmi, np. kładł się blisko łóżeczka, gdy spały, a także z wielką uwagą obserwował karmienie. Jeśli chcesz uniknąć tego, że pies będzie zazdrosny o dziecko, nie daj mu odczuć, że stracił swoją pozycję i Twoją miłość. Poświęcaj mu tyle uwagi, ile zdołasz. Pies jest zazdrosny o drugiego psa Powodów, dla których decydujesz się na sprowadzenie do domu drugiego czworonoga, może być wiele. Jeśli do tej pory pies-rezydent był jednym zwierzęciem w rodzinie, to nic dziwnego, że może stać się zazdrosny o nowego lokatora. Dotyczy to szczególnie starszych czworonogów. Wprowadzenie kolejnego psa do domu będzie wymagało od wszystkich domowników wiele spokoju i cierpliwości. To, że Twój pupil uwielbia zabawy z innymi czworonogami na spacerach, nie oznacza, że zaakceptuje nowego lokatora we własnej przestrzeni. Zachowaj rytm dnia i zasady, do których przyzwyczajony jest pies-rezydent. Jeśli swojemu „staremu” czworonogowi zabraniasz pewnych zachowań, np. wskakiwania na kanapę, to nie możesz pozwalać na to nowemu domownikowi. Stosuj wobec obu psów te samego reguły codziennego życia i poświęcaj im tyle samo uwagi. Często czworonogi mają silniejszą potrzebę przebywania w towarzystwie opiekuna niż swoim. Jeśli zatem rozważasz wzięcie drugiego psa, aby pierwszy miał towarzystwo, to niekoniecznie może być to dobre rozwiązanie. Zazdrosny pies? Wszystko z umiarem Zdążyłeś się już przekonać, że zazdrość u psa wcale nie jest rzadkim zjawiskiem. A czy Twój pupil miewa z tym problem? Mam nadzieję, że nie. Jeśli jednak przejawia takie zachowanie, zastanów się, co jest tego powodem. Właściwe określenie przyczyny jest punktem wyjścia do naprawiania Waszych relacji i korygowania niepożądanego zachowania. Uwielbienie psa wobec swojego opiekuna jest wprawdzie przejawem zaufania (o tym, jak rozpoznać, czy pies Ci ufa, pisałam w artykule Jak pies okazuje zaufanie?), ale jedynie pod warunkiem, że nie przeradza się ono w zazdrość i nie stwarza zagrożenia dla innych.

Co oznacza gdy pies się trzęsie? Fakt, że pies się trzęsie, nie musi od razu oznaczać, że jest chory i coś mu dolega. Radość, wysiłek, stres lub strach są bardzo częstymi przyczynami takiego zjawiska. Niektóre rasy robią to też naturalnie. Bodźcem dla takiej reakcji może być też podeszły wiek lub brak poczucia bezpieczeństwa. ^{[quote name='Karilka']Ja miałam taką sytuacje jak Wy. Mój pies luzem, w kagańcu (odwoływalny, kaganiec - żeby nikt sie nie przyczepił). Podbiega haszczak w tubie na pysku, właścicielka na 2 końcu parku woła. Oczywiście haszczak ma ją w d... Odwołałam psa. Przyszedł, haszczak poszedł. Gdy sytuacja powtórzyła się 4 raz - husky w akcie dominacji położył łape na karku mojego psa, jak mój odskoczył - zaatakował. Właścicielka na 2 końcu, ja myśle "w kagańcach to nic sobie nei zrobią. Pokotłują sie i będzie spokój. Sama nie rozdziele 2 sporych psów". Otóż przybiega włascicielka drze się w niebogłosy i wyzywa mnie od wszystkich możliwych suk i po**********ów, łapie psa, ona łapie psa. Nabluźniła, poszła a mi sie leje po rękaw krew ciurkiem. Okazało się, że kaszczak przez tą tube odgryzł mojemu 1\4 ucha. Lece za babą i mówie, żeby poniosła koszta (oczywiście mój na smyczy w kagańcu a ta pinda psa luzem puściła i do nas podleciał). Podeszła, nabluźniła, zobaczyła, że pies mi mdleje od utraty krwi i poszła. Tym razem mojemu zdjełam kaganiec (był na smyczy i miał prawo sie bronić) ale haszczak nie zaatakował. Pies mdlał mi w aucie. Szwów ponad 10, opatrunki, zastrzyki itp. Potem zapalenie uszu... Koszt ok. 300zł i brak ćwiatki ucha. Makabra. Pojechałam na policję, jednak bez jej nazwiska nie mogli nic zrobić. W parku pindy nie spotkałam do tej pory:shake: Gdyby to był pies wystawowy to bym ją spod ziemi wykopała i płaciła wartość psa, leczenia itp.:angryy:[/quote] Właśnie dlatego niecierpię podejśćia... że spuszcza się - nawet w kagańcu - psa którego nie potrafi się odwołać, a który może zrobić krzywdę innemu psu.. Tak trudno było kupić kilkunastometrową linkę, która kosztuje koło 8zł, i poćwiczyć z psem przywoływanie... Ja tam zawsze powtarzam, że kaganiec to pic na wodę, bo pies jak będzie chciał, to i tak ugryzie.. zwłaszcza że 3/4 ludzi nie potrafi dobrać odpowiedniego kagańca :roll: Mojemu psu raz zdarzyło się zaatakować - na szczęście tamtemu psiakowi nic wielkiego się nie stało, ale byłam z właścicielem umówiona, że do mnie zadzwoni po wizycie u weta, i jakby co - to pokryję koszty leczenia...} Pomóc może tylko stronnicze zachowanie i demonstracja uległości. Jeśli pies wyraźnie zamierza zaatakować, podążaj za jego wzrokiem. Gdy zrozumiesz, do czego dążył, wykonaj płynny ruch tej części ciała. Na przykład, skupiając wzrok na dłoni, zegnij ją w łokciu, jednocześnie przesuwając się lekko w bok.

Krztuszenie się wywoływane jest przez skurcze żołądka. Gdy tak się dzieje, żołądek reaguje poprzez usunięcie substancji odrzucanej przez organizm psa poprzez doświadczyłeś, że Twój pies się krztusi? Często zdarza się, że siedzisz się na kanapie, gdy nagle Twój pies zaczyna się krztusić. Możesz zacząć panikować, ponieważ wydaje Ci się, że nie może on oddychać, próbuje zwymiotować, a może i coś tego artykułu dowiesz się, jak odróżnić krztuszenie się od innych objawów, dowiesz się, dlaczego psy się krztuszą oraz co musisz zrobić, gdy do tego psy się krztuszą?Krztuszenie się to próba zwymiotowania, jednak nic nie zostaje wydalone. Jednocześnie, pies może zwymiotować bez krztuszenia się. Twój pies może się krztusić z następujących przyczyn: Zwymiotował już i jego żołądek jest pusty. Jednak pozostałości jedzenia mogą mu przeszkadzać. Ma wzdęcie. Gdy krztuszeniu się towarzyszą wymioty, sytuacja może być poważniejsza. Może to być znak obrażeń wewnętrznych, którymi powinien zająć się odróżnić krztuszenie się od kaszleniaKrztuszenie i kaszel są bardzo podobne, więc musisz umieć je odróżnić, aby pomóc swojemu psu. Czasami piana, która pojawia się na pysku, bierze się z kaszlu, a nie od z najłatwiejszych sposobów na odróżnienie tych dwóch rzeczy jest znajomość dźwięków wydawanych przez psa. Kaszlowi towarzyszy chrapliwy, suchy dźwięk. Tymczasem krztuszeniu towarzyszy dźwięk, który bierze się z gardła i jest jest też umiejętność odróżnienia krztuszenia od cofania się jedzenia. Chociaż są to metody na wyrzucenie czegoś z żołądka, cofanie się jedzenia nie obejmuje krztuszenia ani gwałtownych skurczy zrobić, gdy pies się krztusiGdy wiesz już, co jest przyczyną i jak odróżnić krztuszenie od innych objawów, możesz wziąć się do działania i pomóc pupilowi. Jak wspomniano powyżej, najniebezpieczniejsze jest krztuszenie, któremu towarzyszą wymioty, więc na tym się wykonać poniższe kroki: Postaraj się odkryć, dlaczego pies się krztusi. Może zdarza się to tylko, gdy dasz mu do jedzenia coś innego, niż jego karma. Jeśli krztuszenie często się powtarza, być może w pożywieniu jest coś, co wywołuje tę reakcję. Jeśli zdarza się to po powrocie z dworu, prawdopodobnie zjadł coś z ziemi. Innymi słowy – sprawdzaj swojego pupila. Zapobiegnij wymiotom. Jeśli dzieje się tak często, możesz dać mu przepisane przez weterynarza lekarstwo zapobiegające wymiotom, aby wydłużyć czas między epizodami. Uzupełniaj płyny. Tak, jak u ludzi, wymiotowanie może spowodować odwodnienie u psów. Dlatego ważne jest, aby podawać pupilowi dużo wody i soli mineralnych, aby pomóc mu uzupełnić płyny. Jeśli pies zwymiotuje więcej, niż raz dziennie, jak najszybciej zabierz go do weterynarza. Jeśli myślisz, że krztuszenie się jest wywołane przez coś, co pies połknął, tym bardziej musisz odwiedzić specjalistę. Czasami weterynarz będzie musiał zrobić coś, czego Ty nie jesteś w stanie zrobić w obserwuj psa, ponieważ jeśli ma skręt żołądka może się to skończyć zgonem. Nie zakładaj, że krztuszenie się jest niegroźne. Każda nieregularność w organizmie, także zwierzęcym, dzieje się, ponieważ coś jest nie tak. A na Tobie leży odpowiedzialność za dowiedzenie się, co jest źródłem problemu.

Trzeci sposób – nauczenie psa komendy na miejsce. Początkowo bez używania dzwonków, pukania i bez obecności innych ludzi. Na miejsce oznacza, że pies ma na komendę udać się do swojego legowiska. Posadź psa przed legowiskiem na smyczy. Następnie połóż w legowisku smakołyk i powiedz psu komendę na miejsce. ^{Powszechnie wiadomo, że koty miewają kłębki sierści, ale co z psami? Jeśli Twój pies wydaje dźwięki, jakby miał kłębek sierści, to możesz być zaniepokojony i zastanawiać się, czy to normalne u Ale czy psy rzeczywiście mogą miewać kłębki sierści? Tak, psy mogą mieć kłębki sierści w gardle, ale jest to rzadkie, i jest w tym coś więcej. W tym artykule omówimy, czy psy mogą mieć kłębki sierści, przyczyny i najczęstsze powody, dla których tak się dzieje, co możesz zrobić, aby pomóc swojemu psu, jeśli ma kłębek sierści, i jak zapobiec kłębkom sierści w przyszłości. Czy psy mogą krztusić się kłębkami sierści? Wiesz, że koty często mogą krztusić się kłębkami sierści, ale czy wiesz dlaczego tak się dzieje? Dzieje się tak dlatego, że ich języki są specjalnie ząbkowane, co uniemożliwia im wypluwanie pewnych rzeczy z pyska, na przykład sznurka, włosów czy sierści. Psy nie mają tak ząbkowanych języków jak koty, ale to nie znaczy, że psy nie połkną czasem włosów. Ponieważ koty pielęgnują się poprzez lizanie i robią to często, nie mają innego wyjścia, jak tylko połknąć sierść, która się od nich odczepi. Może się ona wtedy zebrać w żołądku kota i utworzyć kulki sierści, które kot może później zwymiotować. Jest to bardzo normalne dla kotów. Ale czy kłębki włosów są normalne dla Twojego psa? A więc "mój pies brzmi jakby miał kłębek sierści - co to oznacza?". Rzadko zdarza się, aby pies miał kłębki sierści, ale z pewnością nie jest to niespotykane. W rzeczywistości, nie jest to tylko problem kotów i psów - wiele innych futrzanych stworzeń miewa ten sam problem, w tym króliki, fretki, krowy i inne. Co powoduje powstawanie kłaczków włosów u psów? Czy to u kota, czy u psa, możesz się zastanawiać, dlaczego włosy połknięte przez zwierzę nie są po prostu trawione razem z pozostałą zawartością żołądka. Aby odpowiedzieć na to pytanie, przyjrzyjmy się najpierw, czym dokładnie jest kula włosowa u psa. Tak wygląda kłębek sierści: Kulki sierści, znane również jako trichobezoary, są masą włosów w przewodzie pokarmowym psa, które nie zostały strawione. Jak widać powyżej, kłębki sierści wyglądają jak ciasne, wydłużone walce zbitej Często zawierają one również kawałki niestrawionego jedzenia, które dostały się do nich podczas transportu do żołądka psa. W większości przypadków pies będzie miał kłębki sierści, gdy przypadkowo połknie trochę własnego futra podczas higieny ciała, lizania miejsca na skórze z luźnymi włosami lub z innych powodów. Jeśli zdarzyło Ci się kiedyś, że Twój pies wpadł w szał, ponieważ jego odchody zwisają na nitce włosów z jego tylnej części ciała, prawdopodobnie zjadł własne futro lub gryzł Twoją szczotkę do włosów. Zdarza się to rzadko, ale nie jest niespotykane, a w większości przypadków psy połykają tylko niewielkie ilości włosów, które nie powodują żadnych problemów. Głównym problemem związanym z kłębkami włosów w żołądku psa jest to, że wywołują one efekt kuli śnieżnej. Oznacza to, że gdy Twój zwierzak zgromadzi już w żołądku niewielką ilość nadmiaru sierści, która nie została wydalona na czas z kałem, będzie ona przyciągać więcej sierści, która nieuchronnie zlepi się wokół niej, co sprawi, że kula włosowa zwiększy swój rozmiar i będzie trudniejsza do usunięcia. Czy niektóre psy są bardziej podatne na powstawanie kłaczków sierści niż inne? Może Ci się wydawać, że większa ilość sierści u psa oznacza większe prawdopodobieństwo wystąpienia problemów z kulkami włosów, ale w rzeczywistości tak nie jest. AdvertisementsZ tego, co wiemy, długość sierści psa nie jest czynnikiem decydującym o tym, czy jest on bardziej podatny na powstawanie kul włosowych, czy też nie. Z tego powodu, tworzenie się kłaczków u psów nie jest związane z żadną konkretną rasą. Czynnikiem decydującym o tym, czy pies będzie miał problemy z powstawaniem kulek włosów jest funkcjonowanie jego żołądka i przewodu pokarmowego oraz to, czy pies jest w stanie skutecznie opróżnić swoje jelita zanim kule włosowe będą miały szansę zacząć się tworzyć i gromadzić więcej włosów. Na przykład, jeśli pies cierpi na choroby skóry, ma problem z wypadaniem włosów, cierpi z powodu roztoczy, alergii na pchły lub innych problemów skórnych, które zachęcają psa do lizania się bardziej niż zwykle, może to sprawić, że pies będzie bardziej podatny na tworzenie się kulek włosów. Czy kłębki sierści są niebezpieczne dla psów? Choć zdarza się to rzadko, w niektórych przypadkach tworzenie się kłębków sierści może być niebezpieczne dla psa. Jeśli włosy lub sierść zgromadzą się w żołądku psa, w naturalny sposób wywołają odruch wymiotny, powodując wymioty, a tym samym wydalenie masy włosów z organizmu. Kiedy to nastąpi i pies wydali kulkę włosów, wszystko będzie w porządku. Jeśli jednak kula włosowa rośnie (zbiera więcej włosów) w żołądku psa stając się coraz większa, to istnieje szansa, że pozbawia psa płynów, które są mu potrzebne, a to może prowadzić do odwodnienia. Odwodnienie jest niebezpieczne dla Twojego psa, więc zwróć uwagę na te znaki ostrzegawcze, takie jak: Brak apetytu Utrata elastyczności skóry Wymioty Senność i obniżony poziom energii Suchość nosa Dyszenie Suche lub lepkie dziąsła Sucho wyglądające, zapadnięte oczy. Kulki włosów u psów mogą również stać się niebezpieczne, jeśli spowodują blokadę w przewodzie pokarmowym i staną się stanem zapalnym, uniemożliwiając psu normalne trawienie. Co robić, gdy pies cierpi z powodu kulek włosów? To bardzo rzadkie, aby u psa pojawiły się kłębki sierści. Jeśli znalazłeś się w takiej sytuacji, dobrze jest umówić się na wizytę u lekarza weterynarii, aby ustalić przyczynę i wyjaśnić dlaczego Twój pies ma kulki włosów w żołądku. Twój lekarz będzie potrafił odróżnić od siebie ewentualne oczywiste problemy, takie jak pchły, roztocza, infekcje grzybicze i inne alergie skórne. Leczenie przyczyn leżących u podstaw swędzenia i lizania przez psa również rozwiąże problem kulek włosów w dłuższej perspektywie. Jeśli jest to rzeczywiście problem kłębków sierści, lekarz weterynarii może również chcieć przyjrzeć się diecie psa, aby dowiedzieć się, czy coś nie jest przyczyną swędzenia i podrażnienia skóry, co powoduje, że pies zbyt często się wylizuje. Ewentualnie, lekarz weterynarii może zalecić środek przeczyszczający, aby pies mógł wydalić włosy z żołądka w bardziej komfortowy sposób. Możesz spróbować zastosować u swojego pupila środek na kulki włosów dla kotów, taki jak Greenies Smartbites. W większości przypadków lekarze weterynarii zalecają jednak zastosowanie środka zmiękczającego stolec lub przeczyszczającego, aby pies mógł łatwiej wydalić kulkę włosów. Naturalne środki przeczyszczające dla psa: Mleko w znacznej ilości : ilość zostanie wskazana przez weterynarza w zależności od cech naszego psa. Mleko u psów ma łagodny efekt przeczyszczający, gdy enzym trawienny laktazy nie rozkłada laktozy w mleku. Laktoza przyciąga płyn do jelita, co stymuluje ruch jelit. Otręby pełnoziarniste : ma to wpływ na bolus jelitowy. Można go dodawać do żywności w ilości od jednej do pięciu łyżek dziennie. Może być oferowany codziennie, aby zapobiec zaparciom. Oliwa z oliwek : podawanie łyżki stołowej bezpośrednio lub w jedzeniu może pomóc w rozwiązaniu łagodnych zaparć. Pulpa z buraków, marchwi lub psyllium : są to pokarmy, które można włączyć do diety psa. Jego zalety wynikają z udziału włókien. Woda do picia : ponieważ właściwe nawodnienie ma zasadnicze znaczenie dla konsystencji stolca i ruchliwości jelit, ważne jest, aby pies pił dużo wody. Jeśli nasze dziecko mało pije, możemy zdecydować się na mokrą dietę lub, jeśli spożywa karmę, przynajmniej zaoferować namoczenie. Dużo błonnika : diety o wysokiej zawartości błonnika są niezbędne dla dobrego transportu jelitowego. Jak zapobiegać powstawaniu kul włosów u psów? Zapobieganie jest zawsze najlepszym lekarstwem, a na szczęście psie kłębki sierści nie są częstym problemem, więc raczej nie będziesz musiał się nimi martwić. Ponieważ psy rzadko samodzielnie dbają o higienę, tak jak koty, i jeżeli Twój pupil nie cierpi na żadne problemy skórne, prawdopodobnie nie będziesz musiał się tym zajmować. Poniżej przedstawiamy kilka sposobów na zapobieganie powstawaniu kulek włosów u Twojego psa: Zapewnij swojemu psu codziennie dużo świeżej wody. Nawodniony pies będzie miał sprawniejsze jelita, a wszelkie włosy, które pies połknie, przejdą naturalnie wraz z kałem, tak jak powinno to mieć miejsce w normalnych okolicznościach. Regularnie wykonuj zabiegi pielęgnacyjne. Jest to szczególnie ważne w przypadku psów z długą sierścią lub tych, które często zrzucają sierść, zwłaszcza w okresie linienia. Regularne szczotkowanie sprawi, że Twój pies będzie miał mniej włosów do zjedzenia, jeśli będzie się wylizywał. Zapewnij swojemu psu rozrywkę. Nuda jest jednym z najczęstszych powodów, dla których pies zaczyna skubać, żuć, gryźć i lizać się. Znudzony pies nabiera tych złych nawyków, aby umilić sobie czas. Możesz odwrócić uwagę psa, zapewniając mu dużo czasu na zabawę i ćwiczenia, tak aby był zrelaksowany w Twoim domu. Zaoferuj psu zdrowe gryzaki, aby zachęcić go do skierowania lizania na coś mniej owłosionego. Wzbogać dietę psa witaminami i probiotykami Czy psy mogą mieć kule włosowe od lizania? Tak, psy mogą nabawić się kulek włosów z powodu wylizywania własnej sierści. To samodzielne dbanie o higienę jest normalne dla psów, ale zazwyczaj wiąże się z tym, że Twój pies zjada przynajmniej trochę włosów. Z czasem może to doprowadzić do powstania kul włosowych. Co robić, gdy pies zadławi się kulą włosową? Niezależnie od tego, czy pies zadławił się kulą włosową po przypadkowym połknięciu zbyt dużej ilości sierści, czy też czymś innym, należy podjąć te same kroki. Zacznij od uspokojenia psa, aby nie ugryzł się z paniki. Otwórz pysk psa i zajrzyj do środka w poszukiwaniu luźnej sierści lub czegokolwiek innego, co nie powinno się tam znaleźć. Jeśli zauważysz coś w jamie ustnej lub gardle psa, użyj dużej pęsety, aby to usunąć. Staraj się zwracać uwagę na to, co pies gryzie, aby nie próbował przypadkiem zjeść czegoś, co spowoduje jego zadławienie. Jak pozbyć się kul włosowych u psa? Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby pozbyć się kul włosowych u swojego pupila. W razie wątpliwości, zasięgnij porady weterynarza, która metoda będzie najlepsza dla Twojego pupila. Dobrym punktem wyjścia jest stosowanie szamponów nawilżających lub kąpieli z dodatkiem płatków owsianych. Zapobiegając przesuszeniu skóry, możesz ograniczyć wypadanie włosów u Twojego pupila. Mniejsze wypadanie włosów oznacza, że psy nie połykają włosów. Zdrowy pies z dobrze funkcjonującym układem pokarmowym jest mniej narażony na powstawanie kul włosowych. Możesz wspierać zdrowie układu trawiennego stosując dietę o wysokiej zawartości błonnika. Twój lekarz weterynarii może pomóc Ci zdecydować, czy krótko- czy długoterminowa zmiana diety jest lepsza dla jelit Twojego psa. Lekarz weterynarii może nawet zasugerować tymczasowe suplementy z błonnikiem. Pamiętaj, że nie chcesz podawać psu zbyt dużej ilości błonnika, dlatego przed podaniem dodatkowej porcji błonnika porozmawiaj z lekarzem weterynarii. Dlaczego mój pies wydaje odgłosy, jakby miał kulę włosową? Jeśli uważasz, że Twój pies ma objawy ostrzegawcze, może mieć kulę włosową. Może on również cierpieć na zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli u psów, znane jako kaszel kenelowy. Poproś swojego lekarza o poradę weterynaryjną, aby sprawdzić, w czym tkwi problem. Weterynarz może ustalić źródło okropnego odgłosu charczenia lub kaszlu. Weterynarz może również sprawdzić, czy pies odczuwa dyskomfort fizyczny. Niezależnie od tego, czy Twój pies ma kulę włosową, pomoc weterynaryjna i diagnoza może pomóc w określeniu idealnego leczenia.} z7AP.